Een sympathiek goed doel vind ik Stichting De Leemweg.
Ze vangen koeien op en geven ze een fijne oude dag. Dat kan omdat een boer er afstand van doet. En (meer spectaculair) omdat de koe er op weg naar (of soms al in) het slachthuis vandoor gaat en zo een warm plekje in ons aller hart krijgt. Er is plaats voor ruim veertig dieren. Die je (deels) kunt adopteren. Voor € 150 p.m. of € 50 als ‘deeladoptie’.
Je kunt ook gewoon donateur worden (zoals ik).
Dan krijg je een nieuwsbrief. Van papier als je dat per se wil. Maar elke cent die niet aan de donateurs wordt besteed kan naar de dieren, dus kiest een fatsoenlijk mens natuurlijk voor de nieuwsbrief via mail.
In die van vanochtend lees ik dat op de site alle bewoners mét hun geschiedenis zijn te bewonderen. Leuke, vaak ontroerende, verhaaltjes zijn dat.
In de nieuwsbrief o.a. het verhaal van Hindi:
Hindi werd de nieuwe moeder van Thea de geit, toen die in de winter van 2010 als jonkie naar De Leemweg kwam. Als Thea bang is springt ze op Hindi. Als het regent kruipt ze eronder. Als ze wil slapen dan ligt ze op Hindi’s rug. Behalve koe is Hindi dus ook hoeder van geiten. Hindi is een Franse vleeskoe maar werd gekocht door iemand die haar als hobbykoe hield. Toen de eigenaresse Hindi niet meer zelf kon verzorgen verhuisde ze naar Bert.
Hier vind je alle verhalen.
En voor die nieuwsbrief hoef je niet eens donateur te zijn, je kunt je er ook ‘gewoon’ voor aanmelden.
Ik vind dat een heel leuk verhaaltje! Lang geleden had ik een schijnzwangere hond die voor m’n cavia’s steeds uitnodigend haar achterpoot optilde. Ze kwamen niet bij haar tepels in de buurt en ik heb er geen foto van.
Lief verhaal over de hond!
Over de andere koeien van het Rusthuis staan op de site trouwens ook mooie verhalen.
Altijd goed om je te realiseren dat een koe een individu is zodat je haar als individu met respect moet behandelen (en ‘hem’ natuurlijk ook).