Ik voorzag al dat ik slecht zou slapen dus slikte ik melatonine (lamaar die waarschuwingen, ik doe het echt vrijwel nooit meer en alleen bij hoge verwachte nood).
Ik sliep nog steeds slecht.
Malend over een jaar geleden. Dat ziekenhuis en hoe ellendig ik me daar heb gevoeld.
Bij alle onderzoeken van vorig jaar vonden ze ook ‘een plekje op de lever’ maar daar zouden ze láter naar kijken.
Zeiden ze toen.
Intussen heb ik bedacht dat ik daar niet aan ga meewerken. Aan geen enkel onderzoek meer als het kan leiden tot een opname in het ziekenhuis.
Van de week komt er een brief van het AMC.
Ik schrik. Ik denk: dit is een oproep voor dat onderzoek naar het plekje op de lever.
Maar het is het laatste formulier dat hoort bij het onderzoek van de afdeling anesthesie.
Ik zei toen (in het ziekenhuis) dat ik graag zou meedoen.
Niet zozeer omdat ik graag wou meedoen maar het meisje dat het onderzoek deed zat een kwartier erover te babbelen en dat was weer afleiding.
Op de laatste lijst staan vragen die vermoed ik (ik heb het niet onthouden) op elke lijst stonden.
Zoals of ik me zelf kon aankleden (ja).
Ik wacht op die ene vraag waar ik kan zeggen dat er 1 ding is dat mogelijk nog niet in orde is: ik ben zo verschrikkelijk moe!
Maar die vraag staat er niet in en er is ook geen ‘wilt u nog iets toevoegen’-vakje dus veel succes met je onderzoek, Linda van het AMC, maar deze patiënt heeft er verder niets aan.
Wat waarschijnlijk ook niet de bedoeling was.
Geef een reactie