Dit was ‘m, de trailer in Newberry Springs.
’s Middags viel de zon er niet op (jammer voor de foto) maar zo kun je de stoeltjes ook zien.
Zittend op een stoeltje keek ik zo uit op de pond, die koi had (die ik niet zag) en zes waterschildpadden (waarvan ik er 1 zag) en dikke vette kikkers (waarvan ik er een paar zag, meestal nét uit mijn ooghoek maar kwaken deden ze van harte).
Ik had het rechter stoeltje gekozen en ik zat amper of daar kwam die man aankarren in zijn golfkarretje (van rechts).
Echt jammer want het hád zo rustig kunnen zijn.
Ja, zeker jammer. Ga je er nog terug of is die man altijd in de buurt daar en zou hij je dan weer lastig vallen?
Ik ga niet meer terug.
Ik voel me niet op mijn gemak met mensen die niet begrijpen dat ‘nee’ idd ‘nee’ betekent.
Echt, los van het gezeik de middag ervoor en het toesturen van die ellenlange mail – hoe haalt iem het in zijn bolle hersens om de volgende ochtend om 8 uur alweer aan te kloppen om zn usb stick uit te delen.
Zonder zich aan te kondigen met (“this is .. X”) en iets te roepen als ‘are you decent’ zoals ik gewend ben van ándere (prettiger) adressen.
Dat begrijp ik. Ik vroeg me af of hij daar woonde of ook een tijdje logeerde bij zijn zus ofzo. Maar als hij daar permanent verblijft is het voor jou een no go, dat snap ik. Wel jammer van die mooie omgeving!
Hij woont er semi-permanent. Is er soms wel, soms niet.