“Niet stoer zijn” schrijft Mieke in een commentje.
Maar ik ben niet stoer.
Ik ben ontzettend geschrokken. Ik ben bang van mijn kat. Ik weet niet ‘hoe nu verder’.
Alleen op korte termijn en ‘praktisch’ kan ik iets bedenken.
Zoals dat ik zoals ik er nu uitzie niet ‘onder de mensen’ wil komen.
Dus vraag ik buurvrouw L. of ze maandag boodschappen voor me kan doen.
Niet veel stel ik gerust: alleen voor de knagers en uiteraard rosbief voor de katten.
En, neem ik me voor, bel ik maandag de nieuwe tandarts af met wie ik voor woensdag een afspraak had.
Want volgens mij is dit dan nog niet over.
Maar: geen dokter. Daar ga ik sowieso niet heen als het enigszins valt te vermijden.
Ook geen dierenarts.
Die zal ik wanneer ik er binnenkort sta met een aan een cyste te opereren cavia vragen of hij er iets op weet.
Intussen is mijn grootste echte probleem dat ik Sammie helemaal niet meer aardig vind.
Maar dat zakt vast wel.
Kwestie van dagen.
Back to normal.
Dat zakt vast en zeker wel. Bijna m’n hele leven slaap ik met huisdieren in bed en ik heb m’n portie ook gehad. Zoals beten in neus en tenen. De volgende nacht ging het spul weer mee op en onder de dekens. Ogen zijn echter een ander chapiter, dat hakt er heftiger in. Misschien helpt het om de eerste nachten met Sammie in bed zo’n ogenmaskertje op te doen.
Kun je Sammie vanacht niet in een kattenreismand laten slapen? Je hoeft je dan nergens druk om te maken en Eebje kan gewoon bij je liggen.
Voor elke nacht is een reismand iets te klein. Maar je zou een kleine of middelmaat hondenbench aan kunnen schaffen en dat tot nachtverblijf van Sammie op je slaapkamer maken.
Kan wel even duren voor het over is, wordt rooiig, paarser, blauwig en dan geel.
Met van die vieze “huidskleur” make-up kun je het aardig camoufleren.
Of een boerka (ja sorry, foute opmerking).
@ Hippo: het ziet er vandaag inderdaad nóg rooier en heftiger uit.
En ik heb geen make-up.
Boerka ook niet trouwens. En daar zou ik nu geen bezwaar tegen hebben, me daar in te hullen.
Al zouden ze bij de Plusmarkt en hier in het dorp wel vreemd opkijken.
Getsie, wat een verhaal. Ik kan me voorstellen dat je vertrouwen in Sammie weg is. Zo’n aanval zonder reden, dat is gewoon beangstigend. Maar je kan er zo weinig mee, je kat straffen helpt normaal al geen **&*^&, maar als de kat in kwestie het voorval allang weer vergeten is, kan je er helemaal zo weinig mee. En je andere katten niet willen ‘straffen’ omwille van Sammie… heel begrijpelijk! Maar pas wel goed op jezelf!!
Sterkte ermee. Met het herstel, van je gezicht en je vertrouwen, en met het eventueel moeten nemen van beslissingen ten aanzien van Sammie en het daaruit voortvloeiende oneindige gepieker dat je vast nu al doet!
En natuurlijk ook nog de beste wensen voor het nieuwe jaar! Kerstmis, vrede op aarde … ja, ja! Maar hopelijk wel vrede in het nieuwe jaar. Als het dan niet wereldwijd is, dan toch op zijn minst ’s nachts in jouw bed!
Het is echt ongelovelijk hoe hij je te pakken heeft gehad en het zal je best veel pijn bezorgen…..dat je nu bang voor Sammie bent kan ik me goed voorstellen…ik vind het zo naar voor je.