Laatst leverden R. en ik voor vele honderden Euro´s aan boeken en geschenkartikelen af bij de Knaagdieropvang Heiloo.
Toen we de dozen binnen sjouwden vroeg iemand of we koffie of thee wouen en ik wou alleen maar snel weg maar dat was niet sociaal dus het werd thee.
We krijgen thee en de knaagdierverzorgsters en R. en ik schuiven aan bij een lange tafel.
Een vrouw ratelt een verhaal en ik probeer te ondersteunen en word genegeerd.
Iemand anders vertelt iets, ik stel een vraag en word genegeerd.
Ik zie bevestigd dat ik niet leuk ben en als een rare outsider word ervaren.
R. zeg: het lag aan hun/hen (naamval is mijn onzekerheid, niet R.).
En ik wil het geloven.
Ware het niet dat ik het patroon herken.
Ik als niet leuk en niet welkom in een groep.
En als dat al zo is, wat dan nog? We hoeven toch niet allemaal hetzelfde te zijn? Liever niet zelfs.
in dit geval is het niet ‘hun/hen’, maar ‘hullie’.
het is immers hullie gedrag, op deze manier je erkentelijkheid tonen voor gekregen hulp. wat moet je met zulke mensen; laat toch zitten!
er is een aardig boek op de markt: ’trap niet in je eigen valkuil’ of zoiets. aan de hand van het ‘beroemde’ G-schema ga je door dit soort situaties heen. gebeurtenis —>gedachten —> gevoelens etc. iedere gebeurtenis is in principe neutraal maar krijgt pas betekenis door de gedachten die iemand erover heeft en de gevoelens die dat oproept. burgh…. nou ja 🙂 zoiets dus. het al oude RET van Ellis dus gewoon gegapt.
Ik vind dat altijd wel een mooie gedachte, over die neutrale gebeurtenis.
Jij voelde je genegeerd, die mensen lullen waarschijnlijk gewoon lekker omdat er eindelijk eens iemand langs komt 🙂 Ziedaar de neutrale gebeurtenis.
Laat lekker kletsen joh, ik zou het normaal hebben gevonden als die mensen een beetje blij zouden zijn met al jouw spulletjes. Je hebt er gewoon hele rare mensen bij. Niet verder aan denken, volgende keer weer proberen of een ander goed doel dan maar….
Volgens mij straal je dat ook een beetje uit dan.
Dat is niet zo erg, als je dat zelf zo wilt.