Ik doe niet zoveel met Facebook als veel andere mensen maar soms vraag ik iemand die ik bewonder: wil jij alsjeblieft mijn Facebook-vriend(in) zijn.
Soms denkt die iemand dan: neu.
En soms denkt zo iemand ook: ja.
Vandaag ben ik Facebook-bevriend geraakt met een van mijn idolen.
José Carreras.
Voor wie niet zo into opera is: dat is 1 van de Drie Tenoren.
Wat ik altijd een blèh-project heb gevonden.
R. en ik zagen José Carreras in Londen in Covent Garden ongeveer veertig jaar geleden (ietsje minder).
Hij zong Don Carlo.
De recensies waren extreem lovend.
Later die week zou een LP van hem uitkomen met -meen ik- Spaanse liederen.
Ik moest en zou die LP hebben want o! wat vond ik José Carreras leuk! En niet zo’n beetje leuk en niet alleen als zanger leuk.
Destijds, begin-midden jaren zeventig was José Carreras prachtig.
Beeldschoon.
Daarna kreeg hij kanker en hij werd beter maar toch.
Hij werd nooit meer de ‘lovesick doleful Infante’ (recensie) van toen.
Ik zoek naar een mooi fragment van toen. Deze is te kort.
Maar het moet het nu maar even doen.
Geef een reactie