Het eerste dat ik doe wanneer ik opsta: de konijntjes een versnapering geven.
Zodat de darmpjes in beweging blijven (en omdat ze het lekker vinden).
Er is een konijnenren direct naast het huis, een andere aan de sloot.
Wanneer ik uit de achtertuin terug loop naar het huis zie ik een klein zwart diertje. Het loopt wat onhandig rond, alsof het de weg kwijt is.
Het loopt nu naar *mij*, het botst tegen mijn rechtervoet.
En het loopt weer verder.
Een baby-mol.
Denk ik.
Hoewel niet per se ‘baby’.
Ik zag tot nu toe alleen molshopen in mijn tuin, nooit het dier zelf.
Me gewend tot google.
Idd: mol.
En tig sites over hoe het dier te verjagen.
Vast geschreven door die malloten die het ook op de naaktslak hebben gemunt.
Ik zeg ‘welkom, diertjes’.
Zeker welkom! Hier aan de rand van Den Haag waren er jaren terug ook veel. Het grasveld voor mijn huis vertoonde dan ook talrijke molshopen. Dat is nu niet meer het geval. Ik weet niet waaraan dat ligt, maar ik vind het heel jammer.