Ik kan me uit mijn tijd als (echte) journalist maar een erg korte periode herinneren dat ik echt nieuwstijgerin was.
Dat was helemaal in het begin. Tussen de 20-25.
Maar toen was ik ook écht erg.
Wat ik ook hoorde (en ik hoorde een hóop, omdat ik toen nog erg sociaal was en er ook nog eens een handje van had te verkeren in kringen van mensen die iets te melden hadden) was wat mij betreft ‘prooi’.
Het ging de krant in. Omdat het nieuws was.
Of ik er vertrouwen mee beschaamde drong niet eens tot me door.
Daarna was dat over.
En nu vind ik Nieuws (als het me ter ore komt) ‘best leuk’ maar ik overweeg niet eens het openbaar te maken als ik zelfs maar twijfel of dat anderen mogelijk zou schaden.
Een beetje iets met ‘nieuws’ heb ik nog wel.
Vandaag bv.
Ik luister Radio 1 Journaal en krijg een persbericht binnen dat Paul Sanders voor dat programma naar de Tour de France gaat. Dat is geen Nieuws-Nieuws (want: persbericht) maar het zou wél leuk zijn als ik het met een kwootje kon publiceren. Dus mail ik Paul Sanders en die mailt terug en dan heb ik een bericht-met-kwoot.
Niks wereldschokkends.
Niemand valt van de stoel af.
Maar ik ben wel tevreden.
Ik zal wel een elitaire trut zijn, daar mag je me gerust over bekritiseren indien je dat graag wil, maar ik vind sport eigenlijk entertainment.
Entertainment met zwaar betaalde hoofdrol spelers, in een erg duur theater, met erg dure mecenassen die de boel sponsoren.
en dus geen nieuws
Maar uiteraard ben ik wel blij voor je dat je een scoop hebt.. Ik heb er nog nooit een gehad.
@Barbara. De Tour is entertainment, gekkenhuis, circus, idiotie, commercie, bombast en prachtsport in één. Een schitterende combinatie maar geen ‘echt’ nieuws, daar heb je wel gelijk in, meer een vrolijke zijtak: shownieuws, net als voetbal.