Voor wie zo moest lachen om de stukjes over mijn verjaardag-from-hell heb ik nog 1 anecdote.
Begin oktober, amper geland uit heerlijk Arizona, zag ik al aankomen dat deze verjaardag er niet 1 zou zijn waarop ik zou worden overladen met attenties laat staan kadootjes.
Logisch aangezien ik geen koffie met gebak tracteer.
Dus dacht ik: ik geef mezelf een kado.
Ik bestel een wijnverrassingspakket dat op mijn verjaardag aankomt.
(“Hé, de postbode belt aan, wat zou er zijn – verrassing! Een doos met zes flessen kostelijke wijn, leuk, zeg!”)
Ik leg dit uit aan het wijnbedrijf en ik maak 75 Euro over.
Zodat de wijn op 19 *oktober* wordt bezorgd. En “dat was niet de bedoeling,” mail ik en “ik ben teleurgesteld”. En “ik keek alleen naar de 19″ is de reactie (hoewel ik het allemaal omslachtig had uitgelegd) en: “sorry!”
En eerst denk ik: wat naar voor het bedrijf dat het zich nu rot voelt (want dat zei het bedrijf).
Maar toen dacht ik: verdomme, ik plaats een bestelling met duidelijke uitleg, en eigenlijk héb ik niks met dure wijn, ik proef het niet eens dus het ging écht alleen om het gebaar.
Ik baal dus echt dat het pakket op 19 oktober al in m’n gang staat.
“Nou já, zeg!” mailt de leverancier terug. “Ik zei toch al sorry? Wat kan ik dan nog meer doen?”
Ik zou wel wat hebben kunnen bedenken maar ach, als iemand dat niet kan – dan niet.
Dus denk ik: maak ik toch gewoon dat pakket open op 19 november.
Niet gedaan. Omdat het pakket niet doet wat het had moeten doen: feestje op mijn verjaardag.
En zoals gezegd: wat moet ik met dure wijn.
(behalve die van buurvrouw L. waarvan ik elk jaar op mijn verjaardag 1 fles krijg – die wordt erg gewaardeerd)
Wat een gemiste kans voor dit wijnbedrijf! Afdeling penny wise, pound foolish. Een investering van een paar tientjes – een prachtig pakje met een hele goede fles op je verjaardag – zou waarschijnlijk gemaakt hebben dat je elke keer als je een fles koopt bij de supermarkt je schuldig voelt t.o.v. deze webwinkel. Met als gevolg dat je voortaan veel meer bestelt dan je normaal zou doen. Plus natuurlijk de mond tot mond reclame dankzij het aardige gebaar.
In marketingjargon heet dit ‘service recovery’ (= probeer fouten te vermijden, maar als je er dan een maakt, transformeer deze dan in een uitdaging om een tevredener klant te krijgen dan in het geval alles foutloos verlopen zou zijn).
Dit bedoelde je waarschijnlijk met “Ik zou wel wat hebben kunnen bedenken maar ach, als iemand dat niet kan – dan niet.” 😉
Ja, dat bedoelde ik.
En een mooie fles wijn had niet eens gehoeven!
Een mooie verjaarskaart had ik ook al een heel leuk gebaar gevonden.
Als ‘aardig gebaar’.
Of op z’n minst: een vriendelijk felicitatie-mailtje.
Aangezien ik zo omslachtig had uitgelegd dat ik aan dergelijke gebaren hecht.