Ben amper geland, zie dat iemand Hyves-vriendin met me wil worden (tuurlijk – waarom niet), tel dat ik er nu 72 heb.
Doe van alles en nog wat, log weer in op Hyves en ik heb er nog maar 71! Wie-o-wie is me ontvallen?
Nog wat stappen in de virtuele wereld en mails slaan niet aan en niet-aardige mails krijg ik zomaar uit het niets (zonder enig contact van mij uit).
Ik bel met R. over wat er niet leuk was in Amerika. Ik voer knagers en zie een muisachtig iets wegglippen in de achterren.
Ik denk aan dagen dat ik naar yard sales en thrift stores ging en halverwege de ochtend me realiseerde dat ik alleen van alles had gekocht dat mensen die ik (nauwelijks) ken leuk vinden – om het ze kado te geven.
Ik stel vast dat het leven misschien niet zuigt maar dat ik er niet veel van terecht breng. En ik wil zeggen dat ik me ‘afvraag’ of dat ooit beter wordt maar ik weet eigenlijk wel van niet en dat zuigt big time.
Je bent anders héél goed in vinden dat je niet genoeg doet, niet goed genoeg, verkeerd, enzovoorts.
Maar je bent wie je bent, je doet wat je doet, en ja, je hebt wensen en dromen – maar die zijn er niet om gedeprimeerd van te raken!
Ik blijf je toch een leuk mens vinden, lekker puh ;p