Toen ik in Neurenberg was om Klára Kolonits te zien, had ik een kadootje voor haar meegenomen.
Een klein kadootje (een bijzondere, handgemaakte boekenlegger).
Ik vergat het straal die te geven en vroeg eenmaal thuis aan haar personal assistant of ik via háár het kadootje alsnog aan Klára kon doen toekomen.
Twee weken geleden stuurde ik de envelop naar dat adres (in Budapest).
Ik hoorde er niets meer van.
Wat kan betekenen dat de p.a. het is vergeten.
Of dat de envelop is zoek geraakt in de post.
Ik zou willen weten hoe het zit maar durf dat niet te vragen.
Omdat de p.a. dat kan opvatten als “waarom laat je niet horen dat je mijn post hebt ontvangen”.
Ik wil haar niet beledigen.
En als ze antwoordt: nee hoor, niets ontvangen – dan word ik daarvan evenmin blij.
Spinsels werden dit soort gedachten toch genoemd bij de fortgroepen? (jeugdsentiment).
En hoe moest je ermee omgaan? weet je dat nog?
Heel simpel gezegd: stoppen met bedenken wat anderen over jouw gedrag zouden kunnen denken. “gewoon” jezelf zijn, maar dat is toch wel erg moeilijk als je opgevoed bent met “altijd rekening houden met een ander, geen overlast veroorzaken” etc. Ik kijk nog vaak met de ogen van een ander naar mezelf, helaas.
Dat is ook mijn eerste reactie: maar dat kán ik helemaal niet!
Ik kan het ook niet ondanks alle oefentherapieën en alle andere probeersels. Het zit erin gebakken en gaat er niet meer uit en nu denk ik: het zal wel en laat maar.(Waar ik wel een beetje meer moeite mee heb is het feit dat mijn kleinzoon vandaag zei dat ik eruit zie als een heel erg oud vrouwtje) Verzachtende omstandigheid is dat hij dat zei nadat beide kinderen al een aantal uren bij ons waren en ik al net zoveel uren had geprobeerd me te beheersen en vooral vriendelijk en geduldig te zijn .Geef mij maar een kat of wat.
Haha! (over de kinderen en je beheersen)