Meestal houd ik het op Facebook bij foto’s van m’n dieren (vooral Loki is populair) en posts over muziek en operasterren.
De ontboezemingen doe ik (soms) hier.
Gisteravond zette ik toch iets op Facebook over het bezoek aan die notaris.
O.a. dat ik weinig vrienden heb.
En krijg een *kut*reactie van een mezzo die anders nóóit op me reageert maar nu haar oordeel klaar heeft dat ik een naar mens ben.
This is a very alienating post. To close your heart to fellow humans out of choice – is your choice. But it’s a very sad one.
Ik ervaar het als een klap in m’n gezicht wanneer ik dat vanochtend lees.
Hoezo ‘sluit ik mijn hart voor anderen’? Ik heb het nb net weer eens voor iemand geopend die dat genadeloos afstrafte!
Ik hád vanochtend bij de klerenwinkel in De Rijp een nieuw truitje oid willen kopen maar ik voel me zo ellendig dat ik na een snel bladeren door een rek weer naar buiten loop.
Weer op Facebook blijken er aardige mensen te zijn die me begrijpen.
Dat doet me goed (en maakt me óók weer aan het huilen – voor een gevoelloos iemand ben ik wel erg emotioneel).
Iemand stuurt me dit toe en elk plaatje leidt tot herkenning en nog meer gejank.
Als ik niet beter wist zou ik denken dat ik ongesteld moest worden.
http://blog.auntyacid.com/this-comic-strip-nails-what-its-like-to-be-an-introvert-hilarious/
Het was moedig van jou om jouw manier van in het leven staan ter sprake te brengen en ook nog een gevoelig onderwerp aan te snijden als de onvermijdelijke dood.
Gelukkig kreeg je ook warme reacties op jouw eerlijke en openhartige woorden. Je hebt je kwetsbaar opgesteld en sommigen zien dan hun kans om te trappen. Daarmee laten ze alleen hun eigen onbegrip zien.