Vrouwen praten nauwelijks meer dan mannen. Het verschil is minimaal: hij bezigt dagelijks gemiddeld 15.669 woorden, zij 16.215.
Zowel onder mannen als onder vrouwen zitten zwijgers en notoire babbelaars, maar per saldo praten mannen en vrouwen evenveel. Die conclusie van Amerikaanse onderzoekers, vandaag in Science, staat haaks op wat volkswijsheid en populaire psychologieboeken leren: vrouwen kletsen graag, mannen hebben daar geen gein in.
Lees hier verder.
M. en v. kletsen en zwetsen misschien evenveel, maar er is een verschil. Mannen laten zichzelf veel vaker weg uit het gesprek dan vrouwen, voor wie dat bijna onmogelijk lijkt. Is mijn indruk althans.
Ik heb hier over nagedacht en wat zo raar (en misschien zorglijk) is: ik zou het niet meer weten.
Omdat ik dus vrijwel niemand spreek.
Ik mail alleen nog (niet helemaal ‘alleen’ maar wel vnl) en in mails vind ik mannen juist erg vaak op zichzelf gericht.
Maar ik ken ook weer niet zoveel mail-mannen dat ik er een conclusie aan kan verbinden.
Mag ik vragen: is dat vrijwel niemand spreken een gemis of wil je dat zo. Soms lekker lullen in zo’n kletskroeggie bijv is toch gezellig?
Dat kan ik dus niet: in een groep mezelf zijn.
Ik zit erbij en kijk ernaar en verbaas me.
Het is niet dat ik niets zeg. Ik babbel mee.
Maar ik voel me niet 1 met de club. Ik blijf buitenstaander.
Wat niemand merkt. Wat ik weer raar vind.
Zodat ik intussen denk: why bother?
Ik praat trouwens wel met R. En vroeger ook met vriendin Willy. En met m’n man. En met een ooit-geliefde toen het nog niet uit was.
Maar Willy en man zijn dood en ooit-geliefde is ‘ooit’.
Nieuwe vrienden (v/m) maak ik niet makkelijk.
Je hebt je eigen vorm, met veel gevarieerde lijntjes naar buiten en why bother dan inderdaad. Soms mateloos ouwehoeren vis a vis vind ik zelf wel heel prettig. Voor het spel vooral. Liever niet te intiem en met te veel mutual understanding en zo. Daarvoor ga ik naar Frans Bauer.