Na het ontbijt mag Guus graag even slapen – zijn bij voorkeur bloeddorstige ochtendwandeling maakt hij in alle vroegte. Mijn koffer is, als J. op pad is, zijn favoriete plek. Maar vanochtend bleek daar ook opeens een lege stoel te staan die dáár helemaal niet hoort te staan, maar in de schuur vol met oude kranten. Dat moest geprobeerd worden – en twee uur later blijkt dat nog steeds te bevallen.
oja, de stoel was op weg naar zolder. Zal ik hem nu voorlopig even laten staan?
Ja, tuurlijk! De mens wikt, maar Guus beschikt…
Als ie te standaard wordt, slaapt Guus er niet meer in, let maar op 😉
Laat maar staan, anders slaapt Guus zometeen nog op plekken waar je hem niet wil hebben.
Die heeft helemaal geen weet van wat zijn bazin ginds in het verre, roerige amerika ervaart.