Op één van de eerste dagen dat ik in Amerika rond reed had de Met Opera een uitvoering van Tristan und Isolde.
Dirigent Leinsdorf, Isolde Birgit Nilsson.
Opname ergens uit de vijftiger jaren.
Het was niet de bedoeling de hele (lange) opera te beluisteren.
Maar vanaf “kennst Du der Mutter Künste nicht” was ik gegrepen en toen de Liebestod kwam en ik was waar ik naartoe wou rijden bleef ik in de auto zitten en weende tranen, bittere tranen.
Hypnotisch, betoverend, sleurend aan je ziel, deze muziek.
Dit is niet uit die voorstelling maar wel Birgit Nilsson met de Liebestod (Mild und Leise)
Ben blij voor jou dat jij zoveel hebt aan deze opera (en vele andere). Voedsel voor je ziel. Mmmm!
Als ik dacht dat er meer dan max 3 mensen op mijn uitvaart zouden komen zou ik willen dat dit werd gedraaid.
Nu houd ik het kwa uitvaart op: lamaar.
Ik roep alle lezers op dit toch te onthouden!