1x per week koop ik bij de Keurslager in De Rijp lekkere hapjes.
De meisjes die er dan (op vrijdag) werken kennen me (van gezicht).
Vandaag staat er 1 vrouw veel te bestellen aan hapjes want ze heeft morgen een feestje en ik ben de tweede klant.
Na een tijdje komt een jonge jongen, amper van school, naar de balie.
Hij vraagt wie er aan de beurt is en ik doe mijn hand omhoog maar tegelijk arriveert een veel jongere vrouw en hij vraagt háár wat ze wil hebben en zij heeft niet het fatsoen te zeggen dat ik eerst was en ik ben te slap om hem te corrigeren.
De reden: ik ben gewoon niet ‘gezien’.
Niet bewust genegeerd.
Maar: niet ‘gezien’.
Zoals oude vrouwen vaak niet worden gezien.
Even sta ik te twijfelen.
Zal dan helemaal niemand iets zeggen? Ook niet dat aardige meisje dat de vrouw die al die hapjes bestelt aan het helpen is en die mij vaak helpt?
Dan besef ik dat ik er idd niet toe doe.
Oude vrouw die niet is gezien.
Gotsklere.
Rotervaring 🙁
Van stond in de VK een artikel over verlegen en introvert. Maar ja, wat moet je ermee, heel herkenbaar en vervolgens maar verder doorkloten..
Goerd dat je me daarop wijst! ik was (nog) niet aan het Magazine toegekomen!