R. en ik waren naar de opera.
Eerst de Italiaan aan de overkant.
Waar het ooit heel druk was voor de opera maar nu niet meer.
De pizza was best lekker. Jammer van het botte mes waarmee je ‘m moest snijden.
Pas halverwege dacht ik: zal ik een vleesmes vragen. Maar toen was ik al halverwege.
Een kwartier keken we andere bezoekers.
R. zei: er is nog een pauze. Voor meer kijken en foto’s maken.
Maar na anderhalf uur Billy Budd met veel herenleed en blote piemels en fake homo-erotiek en een ongelooflijk lenige tenor als Billy hadden we het wel gezien en gingen huiswaarts.
Onderweg trachtten de witte wieven me nog te grijpen (niet gelukt).
Toen keek ik op YouTube Kirstie McColl ‘Madison’ en ‘You just haven’t earned it yet’ en nu luister ik Gräfin Mariza.
Glück ist ein schöner Traum.
En dadelijk Wo wohnt die Liebe.
Geef een reactie