Ik heb alle thrillers bekeken en besloten dat er een paar honderd wég kunnen.
In de zin van ‘in de Winkel’.
Ik blijk namelijk niet meer te houden van echte detectives (dat wist ik eigenlijk al) en boeken spelend in een ander land dan Amerika zijn ook niet aan me besteed.
Medische thrillers hoef ik niet meer. Hetzelfde geldt voor actie thrillers en voor seriemoordenaars.
Schoon genoeg heb ik van romantische thrillers.
En omdat de echte psychologische thriller (eindeloos geneuzel en weinig actie) ook niet aan me besteed is en de oorlogsthriller en de spionagethriller evenmin blijft er niet veel over.
Het ruimde lekker op.
Misschien, heb ik zitten denken, ben ik sowieso uitgekeken op thrillers.
Maar Literatuur waar ik minstens tien mensen intiem moet leren kennen die dan moeilijke relaties met elkaar aangaan vind ik ook helemaal niks.
De laatste vakantie heb ik eigenlijk alleen genoten van Bridget Jones’ Diary. En dan vooral om haar moeizame gedoe over haar gewicht.
Volgens amazon.co.uk vind ik dan ook The edge of reason leuk (klopt – maar wel wat minder) en Pride and Prejudice en Rebecca. Die ik allebei érg lang geleden heb gelezen – en toen mooi vond – maar voor zover ik me herinner waren de heldinnen niet zo gepreoccupeerd met die verdomde extra kilo’s als Bridget Jones en ik.
Geef een reactie