Gisteren mag ik op Tashi passen.
Ze is allerliefst.
Werpt zich op haar rug zodra ze me ziet en wil uitvoerig over het lieve buikje worden geaaid.
Buiten besteden we veel tijd aan knuffelen en een goed gesprek (Tashi is een geweldige luisteraar).
Dan denk ik: nu even spelen met de bal.
Maar er komen een paar eenden langs en Tashi is afgeleid.
Mij ziet ze niet meer staan en die bal … lamaarzitten.
Wat een geluk, zo’n brok opgewekte kern-energie! Honden zijn geweldig.
Ik heb 28 jaar honden gehad (3) en voor hen en tussen hen in en na hen poezen. Altijd van dierenasiels. Het is diep-diep-treurig dat poezen en honden niet samen gaan. Heb in mijn arrogantie ooit gedacht dat dit onzin was en ik het wel even zou oplossen… Kul, het werkt niet. Those two shall never meet.
Ik heb nooit een hond gehad maar mijn indruk is dat honden en katten totaal verschillend zijn.
Of ze samen kunnen leven – misschien scheelt het per individu?
Ik vind Tashi hartstikke leuk.
Idd: zoveel vrolijkheid en energie.
Maar ik kan me helemaal voorstellen dat mijn katten dat gruwelijk zouden vinden kwa aanwezigheid.