Orgasme

In De Wereld Draait Door zat o.a. Paul Witteman.
Hij had het over de Ballades van Chopin.
Die kabbelen.
En kabbelen kun je doen tot een bepaald punt maar dan moet er een orgasme komen.
Misschien heb ik bij anderen een hoop gemist maar dit is voor mij de eerste keer dat ik klassieke muziek zo hoor beschrijven.

Ik herken het heel erg.
Vooral in opera.
Maar ook in instrumentale muziek.
Bv de Liebestod van Isolde in Wagner’s Tristan und Isolde.
Zowel indien gezongen door de sopraan als in een instrumentale versie (helaas vind ik op YouTube van de instrumentale alleen die van Simon Rattle en die is zo slapjes dat je daarop alleen met een dubbele dosis viagra *mogelijk* zou kunnen klaarkomen).

Ander voorbeeld: het slot-trio van Der Rosenkavalier.
Eugen Onegin heeft ook van die momenten.
Meerdere.

In popmuziek ken ik dat niet.
Ik hoor wel ‘leuk’ en ‘meeslepend’ en ‘opwindend’ maar dat is dan een ander opwindend.
Niet een ‘voel hoe je ziel wordt geraakt en hoe de emotie naar je strot grijpt tot je klaarkomt’-opwindend.