Jaren geleden kocht ik dit t-shirt op een yard sale in Amerika.
Pas een paar dagen geleden trok ik het ook aan.
Blijkbaar is dat nodig aangezien er net nog een man op de stoep stond die 5 jaar geleden ook al eens ongenood op de stoep stond.
“Je komt er niet in” zei ik, ongastvrij als ik ben.
“O nee?” zei hij.
“Er is hier niets veranderd,” zei ik en duwde de deur dicht.
Waarom accepteren mensen toch niet dat ik precies ben zoals ik zelf zeg dat ik ben.
Iemand die leeft met dieren en die alleen R. en – in mindere mate – bevriende buurvrouw L (van Tashi) toelaat in haar leven. En alle anderen uitsluitend virtueel.
Don’t call, don’t come.
Leave me alone.
(What part of NO begrijpen sommige mensen niet)
Geef een reactie