Waar zijn al die uren toch die in de dagen van anderen zitten.
Ik sta om half zes op, doe wat ik moet doen en dan is het half vier en heb ik *niet* (wat ik wou) iets opgeruimd en ook *niet* de stapel S-F boeken die al tien dagen klaar ligt voor ‘invoeren’ in de Winkel gezet.
Ik heb vanochtend maar 2 stukjes voor Fanlog geschreven en vanmiddag maar 1.
Ik heb een uur geslapen. Ik heb de was gedaan. Ik heb de was in de droger geduwd.
Vanochtend ook nog boodschappen trouwens. En op het postkantoor mijn belastingpapieren aangetekend verstuurd naar de belastingman (moest een kwartier wachten op een tuthola die een staatslot wou en toen toch twee of eigenlijk misschien liever weer anders en ach, decemberzegels waren ook wel handig en o jee nu had ze net gepind zou ze dit nu óók pinnen of cash betalen etc.)
Ik moet dadelijk de (vier) etensbakjes voor de knagers klaarmaken. Die ik pas om vijf uur naar buiten kan brengen want anders vreten de vogels alles op.
Dan is het kwart voor vier. En begint een kwartier later het Radio 1 Journaal.
Waarna het half zeven is en ik twintig minuten uitgeput in bed rol waar Sammie me uit-treitert en dan ben ik nog een paar uur op en dan ga ik echt slapen.
En dat is dan weer een dag die wás.
De was, de droog, de boodschappen, 3 maal Fanlog, log, belastingpapieren (!) verstuurd, geen doodslag gepleegd, knagers gevoerd, Sammie gelukkig gemaakt – en dat is niks doen, naar jouw gevoel?
Misschien deed je niet wat je gepland had, maar had je daar dan wel tijd voor?
Mijn dag, als ik niet hoef te werken is, uitslapen, koffie drinken, boodchapje doen, met quandy aan de wandel, koffie, pc, eten, tv, pc plus altijd radio natuurlijk, en dan slapen.
Niet kijken naar wat je niet gedaan hebt!