Jeanne's Weblog

In maart kocht ik om mij moverende redenen een nieuwe smartphone.
Deze. Met transparante back cover en screenprotector. Hij heeft een bijzondere adapter die zorgt dat hij heel snel is opgeladen en wat er ook geweldig aan is: hij doet het heel lang zonder dat hij aan het infuus hoeft.
Totaalbedrag € 304.

Ik ben niet blij met hem. Ik wil hem kwijt.
Coolblue heeft hem intussen afgeprijsd.
Iemand die in december dezelfde kocht bood die eergisteren op Marktplaats aan en kreeg direct een bod van € 100.
Vandaag is die phone verdwenen dus ik neem aan dat hij echt snel een koper heeft gevonden.

Wat verder bijzonder aan deze smartphone is: hij is dual sim. Je kunt er dus twee simkaarten tegelijk in doen.
Dat kan voordelen hebben.

Ik nam hem mee naar Amerika en vroeg Verizon hem voor een maand te activeren met een talk&text abonnementje maar toen bleek dat Verizon niet met hem overweg kon. Hoe dat zat snapte ik ook niet maar die man richtte een scanner op de Moto en het klikte niet.

Ik kán nu proberen hem via Marktplaats te verkopen.
Omdat ik niet zo blij ben met Marktplaats begin ik hier.
Zoals ik al zei: t.e.a.b.

Ruim twee jaar geleden huurde ik voor de laatste vier dagen van mijn reis een huisje met mooi uitzicht en leuke plekken om buiten te zitten.
Leuk bedacht maar het was kut weer. Regen, wind, kou.
Verder was er in die omgeving niets te doen (dat is het risico wanneer je inzet op ‘verlaten’) zodat ik vier dagen het helemaal niet leuk had.

Na zo’n huur stuurt Airbnb je een verzoek om het verblijf te beoordelen. Dat doe ik altijd.
Maar hier kon ik echt niks leuks bedenken. Wat niet de fout was van de verhuurster! ik had me er gewoon iets anders van voorgesteld en het weer was bagger gebleken.

Dus stuurde ik haar een mail dat ik geen beoordeling ging insturen vanwege dat weer én dat ik dat haar natuurlijk niet verweet maar dat ik het gewoon niet leuk had gehad.
Hierop reageerde zij allerliefst. Met: als je ooit nog eens in Amerika bent, wil ik je gratis ‘hosten’.

A.s. najaar ben ik idd in die buurt. Vier nachten leek me wat veel maar ik vroeg: als je het echt nog steeds meent zou ik twee nachten wel fijn vinden. Maar even goede vrienden als je je intussen hebt bedacht.
Ze heeft zich niet bedacht, we spreken de dagen af – dit is in december.

Vandaag denk ik: zou ze het echt, écht nog steeds menen? Ik stuur weer een mail.
Ze meent het. En: ik heb gereserveerd voor een zondag en een maandag maar omdat ze haar ‘cleaning gal’ niet op zondag wil laten komen, heeft ze ook de zaterdag vrijgehouden, dus mocht ik een dag eerder willen komen, dan kan dat ook.
Op zaterdag komen wil ik niet maar ik vind het wel fijn wanneer ik op zondag eerder dan 3-4 uur in de middag kan inchecken dus: dankjewel.
NB dit is dus echt pure aardigheid want omdat ik niet officieel huur kan ik ook geen officiële beoordeling achterlaten.

Ik zegde de Volkskrant op omdat ik die vaak niet las.
Hij zou niet meer komen ongeveer op de dag dat ik naar Amerika reisde. Omdat mijn oppassers wél graag de krant lazen, stopte ik de bezorging een maand éérder als een zgn vakantie zodat zij hem de volle periode kregen.
Dat viel me al zwaar: elke ochtend géén krant in het halletje zien liggen.

Toen ik thuis kwam vond ik de krant van de dag ervoor.
Met Magazine en Sir Edmund. Die nam ik mee naar Praag en ik dacht: wat een goeie krant is dit!
Spijt dus.

Nu kreeg ik voordat ik vertrok een aantal mails van de Volkskrant met ‘mist u ons al’?
Tóen nog niet. Nu wel.
En ik dacht: ik krijg vast binnenkort nóg zo’n mail.
Maar niet of in elk geval nog niet.

Op de website biedt de krant geweldige abonnementen aan.
Voor als je 24 maanden geen abonnee bent geweest. En iets minder geweldig maar nog steeds heel mooi voor als je zes maanden geen abonnee was.

Ik meld me aan via de mail die ik vlak voor mijn reis kreeg.
En zie daarna pas dat ‘het aanbod’ maar drie dagen geldig was.
Omdat ik wél meteen weer toegang heb tot Topics denk ik dat het misschien toch gelukt is.
Dat is het niet.

Vannacht droom ik hier zelfs van.
Ik krijg de krant in de bus maar nu twee tegelijk.
Wat weer leidt tot gedoe.

Ik overweeg een beetje om maar gewoon weer abonnee te worden.
Maar wat is dat dúúr vergeleken met de geweldige aanbiedingen.
Een beetje oneerlijk vind ik het wel. Dat ze nieuwe mensen zo paaien terwijl ze iemand die vele tientallen jaren (30-40) abonnee is geweest en die nu even een foutje heeft gemaakt niet tegemoet komen.
Tenzij iemand van de krant dit nu leest? en denkt: wat sneu! *zij* krijgt alsnog dat geweldige aanbod.

Zal wel niet.

Wie net zo lang geleden als ik is begonnen met mobiel telefoneren herinnert zich misschien nog de Nokia.
Je kon ermee bellen en als je erg avontuurlijk was, kon je er ook mee sms-en.
Ik was niet zo avontuurlijk dus ik belde er erg af en toe mee maar ING stuurde er wel een tancode naar toe wanneer ik geld wou overmaken.
Dat was het.
En daartoe voldeed hij.

Alleen wordt het scherm de laatste tijd zo vaag.
Ik kan de tancode amper lezen. En andere codes die nu en dan voorbij komen evenmin.
Dus dacht ik: ik koop een nieuwe Nokia. Ik had gehoord dat die weer werden verkocht. En – naïef – dacht ik dat ze omdát ze zo primitief zijn een paar tientjes zouden kosten.
Dat blijkt niet het geval.

Zodat ik onderuit een la een Samsung mini heb opgevist waarvan ik nooit heb gehouden en waarvan ik ben vergeten wat z’n sim is.
Nieuwe sim aangevraagd.
Dan met ING regelen dat de Samsung de nieuwe Nokia wordt.
En ‘dag lieve Nokia’ zeggen tegen mijn allereerste mobiele foon.