Jeanne's Weblog

 

Sinds ik weer spullen op Marktplaats zet heb ik voor hoogstens € 25 verkocht.
Eerder € 20.
Of nog minder.

Ik neig al tot: kappen ermee.
Maar dan mailt iemand me vannacht om 5 uur dat hij vanmiddag een Betty Boop sleutelhanger (van € 2,50!! ingekocht voor $ 4,00) wil komen ophalen, of dat kan.
Hoewel ik bij alle artikelen heb staan dat het alleen ‘verzenden’ is denk ik: vooruit dan maar, maar zeg wel dat het tussen half twee en twee moet want daarna ben ik weg.
Hij reageert: stuur dan maar op.

Ok. Ik vraag: met Track & Trace of ‘gewoon’ en hij zegt Track & Trace en ik zeg dat dat € 3,80 kost (wat ook al in de advertentie staat!!) en dan wordt het ‘belachelijk duur voor een sleutelhanger’ en stuurt hij me nog 10+ mails met telkens een minuut ertussen die neerkomen op ‘zak in de plomp’.
En ik weet weer waarom ik zo de pest heb aan verkopen via Marktplaats.

Ik schreef hier laatst over de kauwtjes die al jaren een gat tussen mijn dakpannen betrekken om daar te gaan broeden.
En dat ik me had laten overtuigen dat ik dat dicht moest maken.
En er een kauwtjeskast moest (laten) ophangen.

Gisteren (de eerste niet-stervenskoude dag) zie ik twee kauwtjes in de buurt van de kast zitten.
Vandaag zit er 1 op wacht, worden er in de goot takjes verzameld voor de inrichting van de kast en hoor ik hevig gerommel *in* de kast.
Op foto twee kun je als je góed kijkt de pootjes zien van de kauw die aan het rommelen wás en nu weer even wegvliegt.
Op foto drie vliegt de kauw weg (voor even).

Ik zoek in dit weblog na hoe lang ze hier al wonen.
Ik kom op dit bericht uit 2012 dat weer verwijst naar een bericht uit 2010.
Zo lang zijn ze hier dus al.

Ik hoop dat het een mooi broedseizoen voor ze wordt.

Eerst het excuus: een paar weken geleden moest ik mijn nieuwe auto ophalen en ik dacht dat ik de route uit mijn hoofd wist maar dat was niet zo en toen wou ik me de weg laten wijzen door mijn Samsung S4 mini en die vertikte het.
Omdat ik in de woestijn van Amerika *niet* wil verdwalen ging ik zoeken naar een nieuwe phone met gps.
Met een lange batterijduur. En vooruit: dual sim.

Coolblue raadde een aantal smartphones aan als ‘hun keuze’ en 1 ervan was de Moto G5 Plus.
Ik vergeleek die (door te googlen op onderzoeken!) met vergelijkbare phones. En hij kwam er idd als beste uit.

Vanwege dat niet-willen-verdwalen overtuigde ik mezelf dat ik weliswaar wat krap zit (nieuwe auto, nieuwe wasmachine), maar dat na 5 jaar een nieuwe smartphone met nuttige functies toch niet overdreven is.
Deze besteld.
En bij KPN een andere sim card want ik heb nu een micro prepaid en hierin past alleen een nano sim. Veel mensen gaan dan de andere op maat knippen maar dat leek me geen goed idee (vervanging kostte ook maar € 4,99).

Zaterdag heb ik de Moto in huis.
En opeens realiseer ik me weer dat ik een smartphone helemaal niet leuk vind! het heeft me ook de grootste moeite gekost aan de andere te wennen en nog steeds doe ik er alleen de meest basale dingen mee.

Omdat de nieuwe sim card (echt heel klein) óók op zaterdag arriveert dwing ik mezelf op zondag die en een extra sd card in het schuifje te plaatsen (dank je mensen op YouTube die uitleggen hoe dat móet).
Vandaag dwing ik me nog wat dingen met de phone te doen en dan merk ik dat hij zijn sim card niet kan vinden.
Toestel weer open en verdomd: hij heeft ook geen sim card!

Onvindbaar is dat ding dus er zit niets anders op: weer een nieuwe besteld.
Heb ik spijt? Ja en nee.
Ja omdat ik het een verschrikkelijk vervelend gedóe vind, zo’n nieuwe smartphone verkennen. Nee omdat ik denk dat het eindresultaat goed kan zijn.

O ja – er wás ook de optie om alles van de oude phone draadloos over te zetten op de nieuwe. Maar bij de vraag of ik dát wou of ‘fris’ beginnen, dacht ik: er staan zoveel apps op die oude die ik niet wil en waar ik niet vanaf kon komen dus laat ik ‘fris’ doen.
Ik wou dat ik iemand kende die zei ‘geef maar hier, ik fiks dat even voor je’…

Omdat alles immers tegelijk kapot gaat, moet er nu echt een nieuwe wasmachine gekocht.
De oude AEG Lavamat huppelde al een tijdje met veel lawaai door de bijkeuken. Gisteren draaide ik toch weer een was (na hem twee weken rust te hebben gegund) en dat eindigde met gepiep en een knipperend lampje en het weigeren zijn deur te laten openen.
Na veel drukjes op knoppen ging de deur wél open maar ik heb geen idee wat het probleem was (de handleiding hielp niet) dus nog eens proberen of hij er een volgend keer wel zin in heeft lijkt me niet zo’n goed idee.

Dús de website van de Consumentenbond raadplegen én die van Coolblue.
En wanneer ik eindelijk denk te weten wat het gaat worden ook nog die van Wehkamp – dat was niet slim. Want zo blijven steeds meer opties open en komt er dus geen nieuwe wasmachine.

De Consumentenbond dweept met de Mieles (poepie-duur).
Coolblue adviseert dit.
Of misschien een Bosch aanbieding?

Eenie-meenie-mynie-mo.

Ik snap het ook niet maar opeens was de oker das die ik al 30+ jaar heb verdwenen.
Een dag later waren ook de handschoenen waar ik de vingertoppen vanaf had geknipt foetsie.
Gezocht en gezocht, logisch nagedacht (dacht ik) en gehoopt op die ene blik die op ze zou vallen maar niks.

Online gezocht naar nieuwe dassen want de hier rondslingerende oude vervangers zijn niet eens ‘adekwaat’.
Bonprix, Hema, Wehkamp – het werd Zalando.
Dat de tijd nam om die te bezorgen.
Ook gezocht naar handschoenen zonder topjes.
Die waren er gisteren al (na een dag).

Vandaag de dassen.
Drie voor € 23.
Best mooie.
In elk geval wárme.

En een kaartje erbij: “Volgende keer een complete look?”
Je schijnt te kunnen aanklikken wat je stijl is en dan gaat hun ‘stylist’ voor je ‘shoppen’.
Ik weet dat ik dit NIET ga doen, maar kijk toch op de site van Zalon.nl.

Even klik ik op wat dingen maar al snel weet ik: dit wordt niks.
Drie dassen voor € 23 na het zoekraken van mijn lievelingsdas terwijl het hartstikke koud is – dat is wat ik nodig heb.
Een stylist die me voor honderden Euro’s wil hijsen in kleren die ik niks vind, dat ga ik gewoon niet doen.

Mijn huis is niet geïsoleerd.
Boven, op mijn werkkamer, kun je als je goed kijkt de gaten in de muur zien.
En je kunt de papieren op mijn bureau op en neer zien gaan door de wind.

Beneden weigert sinds deze winter de verwarming in de bijkeuken dienst.
Die is nu zó koud dat een flesje water van de konijnen dat ik er vannacht per ongeluk liet staan, helemaal was bevroren.
De keuken, grenzend aan de bijkeuken, is ook erg koud.
Loki’s etensbakjes staan op kranten en de kranten gaan net als het papier op mijn werkkamer ritmisch op en neer.

Ik heb eens bij de aannemer van het dorp gevraagd hoeveel tijd het zou kosten om mijn werkkamer te isoleren, hopend op 1 dag (omdat ik langer dan dat geen werklui om me heen verdraag).
Hij zei: een week.
Daarmee ging dat over.

Iemand beloofde ‘een keer te kijken naar de verwarming in de bijkeuken’ wat er niet van is gekomen.

Zodat ik nu met dikke kleren, twee dassen en een winterjas in de kamer beneden op mijn laptop Netflix zit te kijken.
Een aantal keren per dag hol ik naar buiten en voorzie de konijnen van vers water dat snel bevriest en van eten waar ze hopelijk ook *snel* iets van eten.

Vandaag was het windkracht 7.
Volgens de voorspelling is het morgen windkracht 6.
En daarna windkracht 4 en dan is ook de vorst overdag voorbij.

Hopelijk zullen we het allemaal overleven.
Loki vindt het trouwens ook helemaal niet leuk. Hij wil wel af en toe naar buiten maar niet langer dan een minuut of vijf.