Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Nog een paar magneetjes (tegen verzendkosten)

  
De eerste magneet is ‘Fairy Princess’, original art  by Garry Walton, de tweede Guadalupe in Garden. De derde spreekt voor zichzelf, het ontwerp is van Margaret Sherry uit de serie Magnificats.

Kies er 1 (of meer) uit en ik stuur toe tegen verzendkosten. Ik heb er meerdere maar uiteraard niet onbeperkt. Dit aanbod geldt alleen voor mijn vaste loglezers en ooit-klanten. Tot 22 oktober.

Er zit een luchtje aan

Ik heb een groot bed met drie kussens.
Al een paar dagen denk ik wanneer ik me draai naar 1 bepaald kussen: ‘ik ruik een vislucht’. Wat dieper ademend denk ik ‘ruik ik dat nou écht’ en ‘dat kán toch niet!’

Vanochtend volsta ik niet met het bed wat dichttrekken na het opstaan maar schud ik de kussens op en trek ze wat naar boven.
Juist ja. Daar waar ik ‘vis’ rook ligt een mini muisje, helemaal geplet.
Door mijn grote hoofd, vrees ik.
En verdomd: het ruikt écht naar vis!

Verkouden

Maandag werd ik wakker met keelpijn. Dinsdag voelde ik me niet zo lekker. Woensdag wist ik dat het helemaal mis was: hoesten, loopneus, malaise.
Ik heb een afspraak voor maandag bij de tandarts en ik dacht: die kán ik afzeggen op het laatste moment. Maar ik weet dat deze tandarts een drukbezet man is en dat ze graag tijdig weten of ze een nieuwe klant ergens tussen kunnen wringen.
Dus bel ik woensdag tussen de middag.

En krijg een kattig 25-jarig telefoonmeisje aan de lijn dat zegt dat aangezien het pas woensdag is, ik bést maandag beter kan zijn!
Ik zeg dat ik het verloop van mijn verkoudheden zelf het beste ken en dat ik weet dat dat niet zo zal zijn.
Zacht inwendig vloekend schrapt ze de afspraak en noteert een volgende voor over een paar maanden.

Ik leg neer denkend: ik had het anders moeten aanpakken.
1) ik had donderdag eind middag moeten bellen (vrijdag zijn ze dicht)
2) met samengeknepen keel ev een paar keer hartverscheurend hoestend én met volle neus zodat duidelijk was dat ik amper kon ademhalen.
Ik beken dat ik dat vroeger wel eens heb gedaan. Maar ik dacht eerlijk gezegd dat dat niet meer nodig was. Dat je gewoon als volwassen mensen met elkaar kon omgaan en eerlijk kon zijn zonder dat zo’n tutje me ter verantwoording ging roepen.

Later dacht ik: zou het zijn omdat in de computer stond dat ik eerder een afspraak heb afgezegd? Dat is nl 1x eerder gebeurd.
Omdat ik toen bij de mondhygiëniste moest komen op dezelfde dag dat ik zou worden geopereerd aan wat de doktoren dachten dat uitgezaaide kanker was.

Amuseren

Ik probeer het nieuwe konijn en het al hier wonende konijn zo goed mogelijk te amuseren.
Lekkere, afwisselende hapjes.
Vurig hopend dat ze elkaar hartstikke leuk gaan vinden (wat nog niet erg *wil* maar ze vliegen elkaar niet aan).

Allerlei hapjes geprobeerd.
Met wisselend succes.
Net een afgevallen tak (wilgentak?) in de ren gelegd.
Yes! dat is een goed idee.
Allebei de konijntjes vinden de tak fascinerend en knabbelen er toegewijd op/aan.
Dit terwijl uitgerekend vandaag een bestelling van 60(!) Euro is afgeleverd met kunstmatige hapjes voor Tom. Opdat hij zich hier op zijn gemak zou voelen.


 

U vraagt en ik probeer te draaien

Beste lezers en ooit klanten – ik kan natuurlijk niet alles gratis blijven toesturen.
Misschien wel de artikelen, maar erop toeleggen kwa postzegels wordt een beetje overdreven.

Dus zat ik te denken: in 2018 vliegt PostNL helemaal uit de bocht met de tarieven maar deze drie maanden gáát het nog (relatief).
Zo’n magneet als van die kat in de boom verzenden kost volgens mij aan postzegels € 1,56.
Tenzij 1 van de gelukkigen me straks mailt dat zij porto heeft moeten betalen 🙁
En dan zóu ik kunnen zeggen dat het envelopje je 15 cent oid kost maar het zal je mogelijk niet verbazen dat ik omkom in de envelopjes 🙁

Dus zat ik te denken: als ik hiermee nou doorga.
Magneetjes aanbieden maar nu voor verzendkosten. Wat voor magneetjes zouden jullie dan leuk vinden?
Ik kan helaas niet het hele aanbod hier tonen maar als ik een indicatie heb kan ik wel wat laten zien.
Missch een leuk idee voor de vele feestdagen die eraan zitten te komen.

De nijntjes

Ik zou overdrijven als ik zei dat ze verliefd zijn maar gisteren aten ze opeens samen uit dezelfde bak wat voor kenners een zéér goed teken is.


Op Facebook reageert Tom’s vorige eigenares: “Dit is luilekkerland voor Tom: een enorme ren, gezelschap ook al is het die hangoor en een enorme bak heerlijk vers groen, wat wil een man nog meer?”

Ik denk: lees ik dat nou goed? “Gezelschap ook al is het die hangoor??” Dus ik zet erbij: “Beledig je nou het uiterlijk van mijn lieve Polly??” en daar komt geen reactie meer op.
Vandaag eten ze weer apart tenzij ze toen ik weer het huis in was alsnog samen zijn aangeschoven.

[ex-eigenares van Tom zegt nu dat het een grapje was, de opmerking over Polly’s uiterlijk]

Oh shit!

Ik zit te eten ‘met het bord op schoot’ wat tegenwoordig is: voor de PC met een blaadje met eten en een glas wijn.
Ik maak een onhandige beweging en daar gaat de wijn over het toetsenbord.

Even heb ik de illusie dat ik alleen het toetsenbord in de vernieling heb geholpen.
Dan denk ik slim te zijn en zet de PC uit en weer aan.
En beland in dit scherm (en de keer erna opnieuw)


PC-man gemaild. En nu doen alsof werken op de laptop ook helemaal ok is 🙁

Plannen

Om de een of andere reden (omdat de vorige reis niet zo’n succes was? om iets te doen te hebben? andere reden?) denk ik alweer na over de vólgende reis.

In de planning zitten enkele beperkingen.
Zo staat al vast dat ik de eerste vijf en de laatste drie dagen zal doorbrengen in mijn favoriete huisje in Pioneertown.
De eerste vijf om tot rust te komen en de laatste drie omdat me nu een aantal keren is overkomen dat ik me blind starend op iets dat geweldig leek op Airbnb in een miserabel optrekje zat.
En dan zit ik in het midden nog vier dagen in Lone Pine waar ik dit voorjaar erg gelukkig was.

Dat beperkt het plannen behoorlijk want ik kan niet zómaar huisjes kiezen – ik moet ook rekening houden met afstanden en met de richting zodat ik wanneer de al geboekte rentals beschikbaar zijn, ik daar ook zal uitkomen.
Er is nog een beperking: ik ben vrijwel door mijn geld heen.
Lang had ik spaarrekeningen en aandelen en daaruit kon ik putten zodat ik mini trips maakte en naar Amerika ging en mezelf toestond verliefd te worden op grote, luxe huizen en die dan voor een paar dagen huurde. De rekeningen zijn wat leeg geraakt.

Nu bekijk ik trailers en goedkope(!) tiny houses, niet fancy houses die als extra gimmick hebben dat ze tiny zijn maar die wel net zoveel kosten als een luxe huis.
Dit wordt mijn eerste bestemming na Pioneertown.
En ja, als je in mijn hart zou kijken zou ik dolgraag nog steeds grote, luxe huizen huren maar een blik in de portemonnee laat zien dat die tijd echt voorbij is.

Duif

Vorig voorjaar besloot Duif (aka Turkse Tortelduif) zich aan me te hechten.
Nee, het was anders: Duif wist dat ik hier het voer strooi en hij is slim dus hij had door dat als hij zich aan me opdrong, ik dat zag als een ‘vriendelijk verzoek tot strooien’. Wat ik dan deed.
Duif nam graag plaats op mijn schuurdeur als die openstond en vloog er dan nét op tijd vanaf wanneer ik hem terugtrok.
Ook voerde ik hem op de vensterbank direct achter mijn raam. Waar hij regelmatig op me zat/zit te wachten.

Dit voorjaar verleidde hij (ik ga er nog steeds van uit dat hij een Hij is) een dame o.a. door erop te wijzen hoe goed hij dat voor mekaar had met de voedselvoorziening: follow me en het zal jou en onze kinderen aan niets ontbreken.
Een tijdje kwamen ze samen, toen kwam er 1 (broedseizoen!) en nu weer twee en ze worden steeds tammer = onvoorzichtiger want Loki kijkt er graag naar en doet dan hebberig kek-kek-kek en ik denk vaak ‘als dat maar goed gaat’.

Vanochtend ging het niet goed.
Loki komt naar mijn werkkamer en in zijn bek zit een duif. Ik kijk of er nog iets te redden valt maar de duif is hartstikke dood en Loki vindt er ook al niks meer aan dus die gaat iets anders doen terwijl ik Duif in de kliko mik.

Ik denk: ik hoop niet dat het 1 van het stel is.
Maar net gebeurt me iets opmerkelijks. Duif heeft er wel vaker een handje van om wanneer ik bij de achterste ren sta rakelijks langs of over me heen te vliegen en dan op nog geen halve meter op de rand van die ren te gaan zitten.
Nu weer: ik vóel hem bijna over mijn hoofd gaan en dan is er nog een grote duif en daartussen 1 iets kleiner exemplaar.
Dat moet een jong zijn dat ze samen hebben groot gebracht.
Zou die andere dan een ánder jong zijn dat het door Loki niet heeft gered?

Hoewel het me – ook als vogel – niet fijn lijkt een kind te verliezen, ben ik toch blij dat ze nog bij elkaar zijn, het stel.
Ik nam geen foto omdat ik de camera niet in de aanslag had maar ik het liet bij ze aangapen.
Dit is een foto van Duif op de schuurdeur die ik vorig jaar nam.

Tom

Sinds gisteren heb ik een nieuwe vriend voor Polly.
Ik zette op FB dat ik op zoek was en dat ik opzag tegen het koppelen en iemand bood direct heel aardig aan dat voor me te doen en toen de twee elkaar na 24 uur niet hadden uitgemoord beschouwden we het huwelijk als voltrokken.

Zodat ik nu zit met een bangig mannetje dat Tom heet en een narrig vrouwtje Polly dat een groot deel van de dag langs hem heen leeft en af en toe een charge in zet.
Dit is ‘m. Iemand heeft ooit z’n neusje afgebeten.