Jeanne's Weblog

Ik heb post.
3x reclame.
En 1 rouwbrief.

‘Ze zal toch niet…?’ denk ik.
En hoop dan dat het een ver familielid is dat ik ben vergeten dus dat in mijn gedachten allang dood wás.
Maar het is wel ‘ze’.
Ik wist dat ze pijn had en dacht aan euthanasie.
Maar ik dacht dat ze nog in de fase was van ’tweede arts moet toestemming geven’.
Zou ze dus toch zomaar zijn dood gegaan?

Ik lees de rouwkaart.
Nee, niet zomaar.
Mooie tekst ook.

Het doet me pijn dat ze het mij niet heeft verteld, dat het ging gebeuren.
Niet dat dat hóefde, het was háár leven waar ze een einde aan maakte.

Ik herlees onze laatste mails (we waren mail-vriendinnen, geen échte vriendinnen maar wel al tientallen jaren).
Ik voelde al dat er iets mis was toen ze me niet feliciteerde, niet in een mail, niet onder mijn FB-bericht, niet met 1 van haar lieve ansichtkaarten.
Ik dacht: ze voelt zich niet lekker. En: ik zal haar straks schrijven.

Te laat.
En ik ben er meer kapot van dan ik had verwacht. Missch omdát ze het niet had aangekondigd behalve maanden geleden ‘zo in het algemeen’?
Eerlijk gezegd denk ik dat ik haar hoe dan ook erg ga missen.
Geen irl vriendin missch maar wel al heel lang heel erg aanwezig in mijn leven.
Dag Hillegonda Rosalinda en ik ontdek nu pas wat een mooie namen je had.

Nog 2x harde wind en alle blaadjes zijn verdwenen, vrees ik

Vroeger ging ik op mijn verjaardag naar een opera (als die er was).
Met Roelof naar Salomé en naar Les Carmélites van Poulenc.

In 2014 met mijn toenmalige #BFF naar The Turn of the Screw in Zürich.
Met Pavol Breslik in de hoofdrol.

Je verjaardag is een mooi moment om te inventariseren wie er nog in je leven zijn en wie je kwa vriendschap zijn ontvallen.

Nog 2 uur en dan is het weer voorbij: het feest.
Wat me een rustig gevoel geeft.
Een ‘we hebben het weer gehad’.
Niet dat ik zoveel feestelijke aandacht kreeg behalve felicitaties op Facebook – wat ik best leuk vind.

Ik wou nog iets kwijt over de Harmony fles.
Ik schreef een paar dagen geleden dat ik voor mijn a.s. vakantie geen idioot dure huizen had gereserveerd.
Deze fles stond als welkomstgeschenk in een wél idioot dure rental.

Toen ik er binnen liep dacht ik al: wat heb ik gedaan.
En dat gevoel hield ik de volle 3 dagen dat ik er was.
Het was het allemaal niet waard (hoewel ik wel een paar aardige foto’s nam maar die komen nog).

Over de fles: ik kreeg ‘m met geen mogelijkheid open.
Ook dat nog.

Well, it’s my birthday too (yeah!)
Als kadootje wil ik graag een harmonieus jaar (en daarna nog een paar van dat soort jaren)

20 April vlieg ik weer weg en 5 weken later kom ik terug.
Ik heb mijn reis al grotendeels gepland.
Bescheiden optrekjes en iets ruimere en een paar móóie – maar niks extravagant.

Ik heb er zin in maar ik heb 1 (grote) zorg: hoe kom ik dit keer aan oppassers die aardig en betrouwbaar zijn.Vroeger paste Roelof op. Toen hij dood was, was het 1x D – een aardige jongeman die goed omging met Loki wat ik merkte aan Loki toen ik thuis kwam.

Daarna was het N. die elk weekend weg was – van vrijdagmiddag tot zondagavond.
Zonder iets te regelen voor de dieren terwijl er twee alternarieve oppassers op loopafstand woonden – ze had het alleen maar hoeven vragen.
Dat deed ze niet en dat hoorde ik pas een maand later van een overbuurvrouw. Dat N. elk weekend weg was.
Toen was er ook nog H. die de pest had aan Loki omdat hij zo ‘zelfstandig’ was zodat ik een hoopje ellende aantrof toen ik thuis kwam. Hij week een week lang geen moment van mijn zijde.

En daar was het echtpaar uit zuid-Frankrijk. In 2018.
Niet erg communicatief maar, had ik de indruk, wel lief voor Loki.
Dit keer kwamen ze terug en mijn nieuwe indruk was eerst ook positief maar ze deden raar.
Ik schreef er al over.
Nu bedoel ik niet eens: ze lieten het huis achter zonder ‘welkom thuis’-briefje en met een lege koelkast.
Ik bedoel dat Loki net zo overdreven aanhankelijk was als bij H.
Volgens mij is er iets heel erg mis gegaan.

Wat nu?
Ik drop: wil iemand hier oppassen?
Ik drop dat ook elders.

Dezer weken moest ik twee prikken.
Booster zoveel en de griepprik.

Booster zoveel was bij de GGD in Assendelft en dat was super georganiseerd: laat uitnodiging en legitimatie zien, volg pijl, laat weten of je de prik rechts of links wil, ga zitten op stoeltje, jas over de rugleuning, prikster rolt naar je toe op een stoeltje, doe trui van de schouder een stukje naar beneden – prik! en dan is ze nog aardig ook.
Wat ik haar vertelde, dat ze zo aardig was (ik ben vaker geprikt en meestal zijn de priksters norse krengen) en dat vond *zij* weer aardig, dat ik dat tegen haar zei.

Vandaag was de griepprik.
Kamertje in. Stáán.
Onhandig wurmen met mijn jas, trui wat naar beneden, niet goed genoeg vond de TRUT en “dat had u eerder moeten bedenken!” en “volgend jaar wél” etc terwijl ik meteen al bedenk dat ik me nimmer nooit niet weer bij de huisarts zal laten prikken.

Het is winter, mensen! stáánd is het op z’n minst een ‘uitdaging’ om de schouder bloot te maken. Als je ook nog je jas en tas ergens moet láten.
En dan ook nog die kut-opmerkingen.

Ik krijg een formulier in de hand, kan ik aan de computer de huisarts mee evalueren! ha! nou en of ik dat zal doen!
Op ‘klantvriendelijkheid’.
Thuis blijkt dat het gaat over het laatste bezoek aan de echte huisarts en omdat dat meer dan 6 maanden geleden was, willen ze niks van me weten.

Bij deze nog een keer: lieve mevrouw van de GGD wat was u/jij aardig!

Mijn maandbedrag van Vattenfall was € 271.
Elke maand zat ik daarmee goed bleek uit mijn maandelijkse afrekening.
Behalve in de maand dat het echtpaar uit Zuid-Frankrijk hier oppaste, toen oversteeg ik met de gasrekening het allerhoogst mogelijke bedrag – wat mogelijk verklaarde hoe smerig ze bad en douche achterlieten, alsof ze daar elk minstens 3-4x per dag gebruik van hadden gemaakt.

Maar goed – dat was die ene maand.
Vandaag laat Vattenfall me weten wat mijn nieuwe maandtarief zal zijn.
€ 549.
Holy shit dus.

Direct de verwarming lager gezet en extra jas aangedaan.
*binnen*