Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Tuinhulp

Mijn oppas die zo goed voor Loki heeft gezorgd heeft heel netjes het pad aan de rechterkant van de tuin (dat altijd dreigt te overwoekeren) vrij gehouden.
En ook het terrasje in de achtertuin aan het water.


Wat ze óók deed was een stuk tuin dat ik zeer koester ontdoen van planten waarvan ik heel veel houd.
Een stuk links naast het pad is ‘ontbost’.
Een plek van wel 4×5 meter is leeg.
Kaal.
Telkens wanneer ik er langs loop doet iets in mij ‘au!’


Ik laat het zien aan buurvrouw Lyda die uiterst welwillend denkt over anderen of die mij een ongelooflijke zeur vindt (of beide) want ze zegt: “Daar stond toch altijd een stoeltje?”

Daar heeft ze een punt. Mogelijk dacht de oppas dat om die reden hier een stuk tuin kaal moest worden gemaakt.
Dus sleep ik vanmiddag deze stoel (die de oppas zélf op het terras áchter heeft gezet) naar de plek die zo grondig van planten is ontdaan.
Nu hij er staat is het aanzicht iets minder erg.
Iets.

Hoe het was – 2

Mijn tweede optrekje was iets dat vaker wordt aangeboden maar dat me nooit echt heeft getrokken: verblijven op een boerderij.
In een apart huis. Maar bij de dieren.
Die je/ik ook mocht voeren.

Op Airbnb stond dat er geiten waren en kippen en kalkoenen en tamme konijntjes die je spontaan kwamen opzoeken om geaaid te worden.
De foto’s toonden alle dieren ‘van dichtbij’.
De boer woonde op het terrein – wat direct tegenover het vakantiehuis was, op hooguit 5 meter.

Als altijd had ik laten weten dat ik niet zat te springen om sociaal contact.
Gewoonlijk gaat het zo dat de oppasser dan vriendelijk knikt, wuift, niet aanklampt maar wel zich beschikbaar toont.
Deze oppasser fixeerde de grond wanneer ik in de buurt was.
Beetje té ‘afstandelijk’.

De geiten en de kalkoenen zaten achter gaas, de tamme konijnen vertoonden zich niet, enkele kippen struinden wel rond in de tuin – met kuikentjes.
Dús vonden de hennen mij eng wat iets minder werd toen ik de volgende dag vogelzaad had gekocht en dat naar ze strooide.

Foto’s volgen.
Dit zijn de kalkoenen (een deel ervan) die heel dreigend deden wat ze wel of niet zo bedoelden. In de achtergrond ook wat kipjes.


Het was er ‘best leuk’ maar niet geweldig.
Waarbij ook niet hielp dat boven het smetteloos witte bankstel een dreigende tekst hing dat er vooral geen smetje op mocht komen omdat je anders boete moest betalen.
Ik was er anderhalve dag – net genoeg.

De dokter is geweest

De PC-dokter is geweest.
Hij heeft een uur in de PC geprikt en er een thermometer (USB-stick) in geduwd en eraan geaaid en geveegd en toen kon de PC weer op internet maar was hij nog steeds giga traag.

Ik hád de neiging te zeggen: bedankt, hij doet het weer en aan de traagheid wen ik wel.
Maar ik liet me overtuigen en nu zal de dokter hem upgraden naar Windows 10 waarna in de praktijk zal blijken welke programma’s die ik nu gebruik daarmee kunnen leven en welke niet.

Ook zal hij er Outlook op zetten ter vervanging van Eudora.

Zaterdag tussen half 10 en 10 uur komt de patiënt weer thuis.
Dan zal de dokter controleren of alles thuis ook inderdaad werkt en mag ik er verder zelfstandig mee aan de slag.
Ik voorzie een paar weken met veel computer-ergernis.

Hoe het was – 1

Ik begon met vijf dagen in Pioneertown.
Uitkijkend op rotsen en een waterbadje en babbelend met de hond Rosie.
Ik trof het met de cactussen die in bloei waren. Sommige bloempjes waren ook in bloei.
Mooie foto’s gemaakt. Die nog bewerkt moeten worden.

‘Normaal’ raak ik dáár binnen een halve dag helemaal ontspannen.
Nu kostte het me iets langer maar het knopje ging wel degelijk óm.

Ik had geregeld dat ik er de laatste drie dagen van de reis weer zou doorbrengen.
Omdat ik bij een vorige reis iets had gekozen dat erg tegenviel zodat de laatste dagen een fijne reis katerig deden eindigen.

Dit zijn het badje en Rosie en ik met een hoed die daar in de kast lag.

 
Foto’s gemaakt bij het tweede bezoek.

Terug?

Ik ben nu 3 dagen terug.
Maar telkens wanneer ik wakker word of half-wakker word denk ik: hoe lang blijf ik hier ook weer, moet ik morgen alweer verder, wanneer ben ik ook weer aangekomen en ‘waarom koop ik verdomme een pak met 6 wc-rollen als ik hier toch alleen nog een dagje logeer’.

Dat van die wc-rollen klopt, die heb ik idd gekocht.
Het is een stukje werkelijkheid dat door mijn wazigheid loopt en daarbinnen wordt geïnterpreteerd.

Ik heb geen idee waarom mijn ziel er niet aan wil dat de reis voorbij is.
Komt het omdat ik op teveel plaatsen te kort was zodat ik nog niet aan een overzicht en afronden ben toegekomen?
Of (ook heel goed mogelijk): wil ik nog niet terug zijn omdat ik hier weer met dagelijkse problemen zoals een niet-werkende computer word geconfronteerd – om maar iets te noemen.

Maar de dromen zijn niet vrolijk.
Ze zijn niet euforisch ‘wat een heerlijke vakantie heb ik!’, ze zijn meer onrustig omdat ik denk dat ik ergens ben waar ik weg moet maar totaal de kluts kwijt ben mbt het wannéér.

Van mij mogen deze dromen ophouden.
Snel.

To Zen or not to Zen

Op de derde dag in Amerika ging het knopje om.
Van ‘het leven is helemaal niet leuk’ naar ‘ik ben gelukkig alleen zit er af en toe iets tegen en dan moet ik bedenken hoe ik dat oplos’ (wat ik telkens ook deed, dat bedenken en dat oplossen).

Dat duurde toen de hele reis die alleen al om die reden een groot succes was.
Er was ook het ‘gewone’ genieten van de natuur en het fotograferen en nog wat dingen.
Wat ik allemaal hier wou beschrijven bij terugkeer.
En foto’s plaatsen natuurlijk.
Vooral in dat laatste had ik erg veel zin: de gemaakte foto’s bekijken en bewerken op het grote scherm van mijn computer.

Helemaal ‘Zen’ kwam ik aan op Schiphol.
Thuis zag ik dat de dieren nog leefden (altijd fijn) en dat Loki blij was me te zien maar niet overdreven blij wat een goed teken was want dat betekende dat hij goed was verzorgd.

Toen zette ik de computer aan.
Die geen verbinding maakte met internet (en ja, ik weet het: rebooten en router uit en aan enzo).
Router deed het (kon nl wel verbinding maken met de laptop).
Computer zégt soms dat hij verbinding heeft maar als ik dan naar een website wil, zegt *die* weer dat er geen internetverbinding is.
Verder is de PC giga traag.

Na uren zinloos van alles proberen dus mijn computerman gemaild.
En net gebeld (want hij is niet zo’n mailer zoals ik niet zo’n beller ben maar in een geval als dit spreekt voor zich wie zich moet aanpassen).

Hij komt donderdag.
Zal ter plekke inspecteren. En als het een grote klus wordt (denk: Windows opnieuw installeren), neemt hij de computer mee.

Ik voel me nog steeds tamelijk ‘Zen’.
En zal de komende dagen via de laptop foto’s plaatsen die ik al in Amerika bewerkte en (deels) op Facebook zette.
Fijne laptop trouwens, die Lenovo Ideapad 710S.

Loki


Het gaat goed met Loki.
Mijn huisoppas stuurt me net deze foto: de kleine man ligt tegen haar aan, pootjes op haar been.
Blik vol adoratie in de mooie ogen.
Spin-spin-spin.
Het beste bericht met de beste foto dat ik kan krijgen.

De alleen reizende introverte vrouw

Erg goed artikel – over wat de introverte vrouw (en man?) doet ’tikken’.
O.a. het alleen willen zijn en ook alleen willen reizen.

FYI als het je interesseert.
Nb dat FYI in de zin hiervoor is aanklikbaar (maar dat kun je amper zien omdat er weinig kleurverschil is).

Dit staat er bv over alleen reizen: “You would 100% rather travel alone than with someone else.
Introverts are excellent observers and thinkers, and you will get joy out of doing this solely on your own.”

Nog een dikke dag

Over een dikke dag vlieg ik weg.
Zondag om 10 uur – als de KLM meewerkt (een jaar geleden naar LAX vloog er bij de start een vogel in de motor en moesten we terug naar Schiphol) en natuurlijk als Schiphol meewerkt (te veel reizigers, te weinig personeel, lange rijen etc.).

Voor Loki en de kippen en de konijnen is eten in huis voor jaren.
Ik heb (gul) geld achtergelaten om groente te kopen voor de knagers.
Ik kocht de bare necessities en nog wat voor mijn huis oppas zodat die niet direct eten hoeft te gaan kopen.

En dan kijk ik uit het raam en denk: waarom moet ik eigenlijk zo nodig weg?