Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Laatste wil en Actie!

Ik teken bij de notaris mijn nieuwe testament en rijd op de terugweg langs The Action.
In Spierdijk.

Omdat het er in google streetview uitzag alsof daar geen betaald parkeren was (zoals in Purmerend).
En het was zo’n beetje op de route.

Dat op de route viel tegen en erger: er was idd geen ‘betaald parkeren’ maar er was wel een overvolle parkeerplaats met schots en scheef geparkeerde auto’s en soms leek het of er een opening was maar die was dan toch te smal en bovendien stond vanaf de andere kant alweer een andere auto te wringen.
Tenslotte zette ik mijn auto waar het eigenlijk niet mocht, pakte een karretje en dook in het Walhalla.

Zelden naardere mede-shoppers ervaren.
Duwers, dwarszetters, strakke koppen.
En tot overmaat van ramp: waar ik voor kwam (kleine steelpan, kleine zaklantaarn, slipjes *niet* boxer shorts, goedkoop kattenvoer van een goed merk) – dat hadden ze niet.

Volgens mij ben ik gewoon niet de ideale Action-shopper.
Wie dat wel is? het gretige, koopjes-jagende typ dat door zo’n winkel struint en *aanslaat* op van alles ipv iemand die zoekt naar concrete dingen (en die bovendien shoppen an sich háát).

Mini trip

Voor vandaag had ik een mini trip gepland naar Boedapest.
Die heb ik afgezegd.
Een muts reageerde met dat Roelof het vast wel goed had gevonden als ik naar dat concert was gegaan.
Alsof ik dacht dat zijn geest bozig over mijn schouder zat te loeren en me zat in te stralen dat ik voorlopig géén ‘fun’ mocht hebben.

Een concert in Amsterdam, dat was te doen geweest.
Maar twee dagen eruit voor een concert. Naar een stad waar ik ook nog eens niks mee héb.
En – het ergste – na het concert is een feestje gepland met de ster en met een paar leuke mede-fans.
Dat feestje, dat zou ik echt niet kunnen opbrengen.
Terwijl direct na het concert ‘nou, tabee dan’ zeggen en wegsluipen terwijl ik was bedoeld 1 van de 12 feestvierders te zijn – dat zou ook weer zo gek zijn.
En ook weer vreemd voelen.

Daarom: geen mini trip.
En als ik vandaag de berichten lees van de medefans die wél in Boedapest zijn, dan realiseer ik me eens te meer wat een goede beslissing het is geweest om *niet* te gaan.
Zoveel vreugde, zoveel lol, zoveel gezelligheid.
Het is niet dat ik steeds zit te janken, maar dat ‘plezier’ is nog niet terug in mijn leven.

Logaanbieding

Ook aangeboden op Facebook daarom: nu ook maar hier.
Om te vieren dat ik de ontzettend leuke ontzettend fluffy kat Loki in mijn leven heb!

Ik geef 2 magneetjes weg.
Zacht rubber in gesealed plastic met op de achterkant de prijs $ 3.99.
Afm. 9 x 13 cm.

Leuk voor jezelf of voor Sinterklaas.

Hier ‘hebbes’ reageren en zelf contact opnemen per email over de afhandeling (je adres doorgeven).

Smartphone

Ik heb een Samsung S4 mini = ouderwets model, ontploft niet.
Wat hij wél doet is z’n batterij snel laten leeglopen.
Ik dácht dat het kwam omdat het na 2-3 jaar gewoon een oude batterij was.
Niet dat ik de phone nou zo vaak gebruikte, maar batterijen kunnen ook ‘gewoon’ hun kracht verliezen.

Dús een nieuwe batterij gekocht en lo and behold: ook *die* loopt rap leeg terwijl het toestel alleen maar ligt te maffen op mijn bureau.
Google.
Dit blijkt een bekend euvel te zijn van de Samsung S4 mini.

Balen.

Loki

Als ik geluk heb komt Loki in de vroege ochtend even op bed.
Hij kruipt tegen me aan, hij legt zijn hoofdje en een voorpootje op mijn rechterbovenarm en spint zachtjes.
Ik weet ook wel dat dit (in elk geval: deels) is bedoeld om me wakker en uit bed en richting voeren te krijgen.
Maar hij tolereert het als ik wel een uur daarmee wácht.

Dat is dus als ik geluk heb.
Vanochtend: geen Loki op bed.
Wanneer ik om acht uur opsta: ook geen Loki op de tafel of op zijn toren.

Ik maak eten klaar voor de buitendieren, doe de schuurdeur open, Loki komt aanrennen en gaat in de keuken zitten voor zijn bakje.
Een sterker mens zou zeggen: ik ga nu de buitendieren voeren, over een minuut of tien ben jij aan de beurt.
Ik ben niet sterk dus ik voer eerst Loki.

Dán voer ik de buitendieren en wanneer ik weer binnen ben is mijn kattenvogel alweer gevlogen.
Sinds het besef dat dit zijn forever home is zich stevig in zijn hersentjes heeft gevestigd, is Loki steeds meer een echte, eigenzinnige kat aan het worden.

Mug

Het is zeer dubieus of melatonine in de hoeveelheid die vrij te koop is echt als slaapmiddel werkt.
Toch heb ik het nu een paar maanden regelmatig geslikt – en volgens mij werkt het.
Althans: bij mij.
Niet geweldig, niet ‘snel inslapen en de hele nacht doorslapen’ maar wanneer ik het niet slik, slaap ik nóg slechter.

Wat weer een reden is om niet elke nacht melatonine te slikken want ook al is het een relatief onschuldig middel, ik wil er niet aan verslaafd raken.
Daarom wissel ik af: soms wel, soms niet.

Intussen weet ik 1 ding zeker (en dat bleek ook de afgelopen nacht weer eens): zónder melatonine slaap ik zoveel slechter dat een willekeurige mug me moeiteloos vele uren wakker houdt.
Vannacht dus maar weer slikken.

Het glas heffen

Vorige week, woensdagavond laat, ging Roelof dood in het ziekenhuis.
Dat bericht bereikte mij de volgende ochtend per mail (was wel voor middernacht verzonden maar toen probeerde ik al zonder veel succes maar ik probéérde het – te slapen).

Op vrijdag stuurde zijn familie een collectieve mail/begrafeniskaart rond met de boodschap dat R. ‘in besloten familiekring’ zou worden begraven maar dat wij allen van harte welkom waren om vandaag vanaf 17.00 uur in een etablissement in Amsterdam ‘het glas te heffen op deze bijzondere mens’.

Ik ben niet gegaan.
Omdat ik – toen ik nog in de waan was dat ik zou worden uitgenodigd voor de uitvaart – al had besloten dat ik direct erná zou weggaan omdat ik geen behoefte heb aan een gezellige nazit met vrienden en bekenden.
Omdat ik al helemaal geen zin had in borrelen met vrienden die ik zo’n 30 jaar niet heb gezien en mensen die ik helemaal niet kén.

Ik hef het glas dus maar alleen.
R. zou het hebben begrepen.