Jeanne's Weblog

Ik had ooit een magnetron/oven die ik snapte.
Fijn ding was dat.
Tot hij een jaar of vijf geleden bijna letterlijk in rook opging.
(een rokende magnetron is gevaarlijk ivm brand enzo)

Dús bestelde R. een nieuwe voor me die volgens een winkel in Amsterdam zéér simpel te bedienen was en die ik nooit snapte zodat R. hem een paar keer heeft gebruikt toen hij hier oppaste en onlangs heeft die magnetron het huis verlaten.

Zélf vond ik bij Sligro een -relatief- goedkope magnetron die zichzelf aanprees als simpel.
Wat me in de praktijk vies tegenviel zodat de enige die het kreng ooit gebruikte weer R. was.

Maar omdat ik vind dat ik mezelf toch af en toe moet voeden en iets opwarmen in een voorverwarmde oven dan een goed idee is, probeerde ik hem vorige week nog eens uit.
Ik dacht: *precies* doen wat er staat!
En ik dééd precies wat er stond.
En verdomd: de lasagne van de slager wérd verwarmd!
Niet zo warm als lekker was geweest, maar dit was een mooi begin.

Vandaag wil ik het restant van de lasagne bereiden.
Ik doe weer *precies* wat er staat.
Indrukken convectieknop.
Afstellen temperatuur.
Indrukken start-bevestigen-knop.
Nogmaals indrukken van die knop.
NIETS!!!!

Ok… diep ademhalen en opnieuw proberen.
En nog eens. En nog eens.
Maar steeds NIETS.

Dan maar opwarmen via ‘magnetron’ met telkens 30 seconden.
Wat een halfwarme-halfkoude hap oplevert die ik lusteloos naar binnen vork.
Denkend: why oh why doet ook dit kreng niet wat ik wil terwijl ik toch écht precies doe wat er in de gebruiksaanwijzing staat.

Als ik de muziek kon regelen bij het afscheid zou het Mild und Leise zijn.
Gezongen door Johanna Meier.

R. is gisteren voor middernacht in het ziekenhuis gestorven.
Ik wist dat het ging gebeuren.
Wat ik niet had voorzien is hoe ontzettend alleen ik me nu zou voelen.

Ik plaats deze foto’s uit de periode dat we samenwoonden omdat ik ze ook op Facebook zette dus waarom niet.

Gisteren overkomt het me weer.
Iemand begroet me met “alles goed?” en een fractie van een seconde denk ik dat het een serieuze vraag is.
Wat het natuurlijk niet is.

Het juiste antwoord is: “ja” waarop de ander zegt “lekker”.
En ik mijn moment van totale verbijstering verdring.

Nóg beter dan “ja” is de reactie: “ja, en jij?”
Waarop die ander zegt “prima” (oid) en dan ik weer “mooi”.

Hoe deden we dat vroeger toch?
Volgens mij zeiden we iets vaags als ‘hoi’ ter begroeting.
Goeie ouwe tijd.

Laatst zag ik in de polder achter Lyda’s huis een lepelaar.

Omdat hij veel ringen had, meldde ik hem bij een groep die over lepelaars gaat.
Mij werd zijn levensverhaal beloofd.

Dat vatte ik te letterlijk op.
Iets als ‘Esmeralda is op … geboren in …
Haar ouders waren X en Y.
Ze heeft heel wat afgereisd! nl…’

Het is iets korter en zakelijker maar toch leuk.
Met mijn melding waren ze mn blij omdat ‘zij/hij’ (geslacht onbekend wat tegenwoordig heel hip is) al twee jaar niet meer was teruggemeld.
De vogel is zes jaar oud.

Nog een magneetje.

Deze is wél mooi afgewerkt maar is daarom ook wat zwaarder zodat er twee postzegels op moeten = € 1,50.
Voor € 2,00 mag je ‘m hebben (ook hiervan heb ik meerdere exemplaren).

Aanbod geldt eveneens tot het komend weekend.

Ik meldde dat R. erg ziek was.
Ik zei dat ik het daarbij wou laten.
Ik vertel nu iets meer omdat R. nu al 7 weken in de Intensive Care is en er een maillijst van 30+ vrienden en bekenden is die dagelijks op de hoogte wordt gehouden die het natuurlijk ook weer dóór vertellen zodat ‘privacy’ een iets mindere issue is.
Al zal ik die zelf toch grotendeels aanhouden.

Het euvel was epiglottitis = ontstoken strotklepje.
Intussen is dát verholpen maar is er van alles mis met de stembanden, de slokdarm, de maag en noem maar op.

R. is wekenlang kunstmatig in coma gehouden.
Toen hij daaruit ontwaakte had hij IC delier (even zelf googlen als het je interesseert).
Dat heeft hij nog steeds.

De prognose is volstrekt onduidelijk.
Zowel fysiek als psychisch.

Ik ga 1x per week op bezoek, zit er enorm tegenaan te hikken en ben kapot wanneer ik er vandaan kom.
Ik heb zo met R. te doen en ik voel me zo ontzettend machteloos.

Dat is het.
Verder geen nadere toelichting tot ik daar zelf weer voor kies.

Klein rond magneetje van glas.
Bloempje.
Grappig.
Niet bijzonder mooi afgewerkt.

Logprijs *incl* verzendkosten € 1.00!
How cool is that?

‘Hebbes’ in de commentjes, zelf via mail contact opnemen en binnen een week betalen.
Ik heb er een stuk of 7.
Aanbod geldt tot volgend weekend – ik zet het er maar even bij omdat laatst iemand reageerde op een logaanbieding van tien jaar geleden.

Rond kerst had de Keurslager in De Rijp bordjes met Carpaccio.
Dun gesneden (rund)vlees, wat pijnboompitten, wat rucola, flintertjes kaas, sausje: heerlijk.

Dit is het seizoen van de bbq en die bordjes zijn er niet meer.
Dus bestelde ik enthousiast Carpaccio bij de Natuurslager waarbij stond dat er pijnboompitten en rucola op moest en ik dacht niet na en verwachtte dat de salade al was ‘opgemaakt’.
Dat bleek niet het geval (nu bieden ze dat trouwens wél aan, maar in mijn vriezer ligt nog ‘alleen vlees’).

Even googlen, even zelf sausje maken en klaar.
Zou denk ik elk ander zeggen.
En ik ben nooit zo van ‘even’ als het op koken aankomt maar nu ben ik helemaal een wrak dus wordt ‘even’ al snel ‘laat maar’.

Toch dat sausje gegoogled.
Het meest simpele is balsamicoazijn mengen met olijfolie (dat is zó simpel dat veel receptensites niet eens de verhoudingen vermelden). Op de AH-site gaan ze uit van een fles ‘balsamicodressing’.
Ik probeer ‘lamaar’ te vervangen door ‘schouders eronder’ en ontdek nu dat ik alleen olijfolie heb voor ‘bakken en braden’ (dat krijg je als je al jaren niet meer ‘een frisse sla’ eet tenzij iemand me die voorzet).
Ook geen balsamicoazijn natuurlijk.
Maar aangezien ik evenmin pijnboompitten en rucola heb moet ik tóch naar de Plusmarkt dus die kan ik dan meteen kopen.

Nu nog mezelf verrassen door de maaltijd vanavond
1) te maken
2) die op te eten.