Jeanne's Weblog

Er zijn enkele paden in mijn tuin.
Vanaf het voorjaar span ik me in om het pad links, dat leidt naar de ren in de achtertuin, begaanbaar te houden.
Daar ben ik elke dag zeker een uur mee bezig.
Zelf vind ik het eindresultaat heel aanvaardbaar maar ik kan me voorstellen dat anderen denken: verwildering.

Ook het paadje naar het kippenhok is vrijgehouden.
So far so good.

Het pad helemaal rechts is dichtgegroeid.
Ik zág het gebeuren en helemaal in het begin deed ik er nog wat aan maar na een tijdje werd het zinloos en liet ik het maar.

Vooral deze plant heeft toegeslagen.
Volgens google is het de karmozijnbes.
Die giftig én geneeskrachtig schijnt te zijn.

Dat geldt zowel voor de bessen als voor de bladeren als voor de wortels.
Voorzichtig zijn dus bij het verwijderen.
(Dat was een hint @R)

Ik zei al: ik deed mijn ticket voor de opera van vanavond kado aan een aardige vrouw.
Parkett links 1e rij stoel 23.
Toesturen kon natuurlijk niet meer maar eenmaal binnen in het operahuis kun je gewoon plaatsnemen op die stoel want hij was van mij en ik zat er niet.

*Vlak* voor het begin van de voorstelling (we hebben het over minuten) een paniekmail: stoel 23 bestaat niet.
Het is 22 en dan 24. Kijk nog eens goed op je ticket.
Intussen is de voorstelling op een minuut na begonnen en ik heb het écht goed doorgegeven en mail dat ook en mail daarna (voorstelling al begonnen) een foto van het ticket.
Hoor niks meer.
Shit shit shit.

Ga aan alles (en vooral mezelf) twijfelen.
Zoek me suf naar een Saalplan van de Bayerische Staatsoper dat *niet* in onleesbare minilettertjes is.
Na een half uur: gevonden.
Tuurlijk bestaat stoel 23! de aardige mevrouw ging alleen aan de verkeerde kant de zaal binnen: de even kant…
Ik hád haar doorgegeven dat het ‘Parkett Links’ moest zijn maar dat was blijkbaar niet doorgekomen.

Niet mijn schuld dus.
Toch voel *ik* me nu schuldig.

Ik gebruik Shea Butter voor op mijn gezicht.
Dat bestel ik bij Berivita.
Bij een bepaald bedrag krijg ik een kadootje.
Dit keer een Perilla Olie roller.

Die is voor heel veel dingen heel erg goed.

Omdat ik het zelf toch maar houd bij de Shea Butter wil ik hem weggeven.
Wie wil ‘m hebben?

Vandaag zou ik naar München gaan.
Voor een opera (de enige reden dat ik ooit naar een stad ga).
Koffer was gepakt en stond al discreet verborgen in het halletje.
Toen brak in München de pleuris uit.

Eerst dacht ik: ik neem morgen wel een taxi van de luchthaven naar het hotel (en terug).
Toen dacht ik: of zal ik cancellen?

Om middernacht werd het cancellen.
KLM. Hotel. Reservering parkeerplaats schiphol.
Alleen van dat laatste krijg ik het geld (€ 52,50) terug.
Van KLM alleen de ‘belasting’ (paar tientjes).
Van het hotel niets (moest ik 7 dagen vantevoren afzeggen).
Toen nog het ticket voor de voorstelling.

Aangeboden aan een aardige vrouw.
Die me eerst vanochtend maande: snel, snel, NU naar Schiphol.
En ik voel me onder druk en weet het even niet meer maar denk dan ook praktisch: ik ben nu al meer dan € 600 kwijt vanwege gecancelde vlucht en gecanceld hotel, die ga ik niet nóg een keer uitgeven.
Los van dat ik een vlucht misschien nog wel snel kan regelen maar *niet* een hotel.
Tenslotte accepteerde ze het ticket.

Begrijpelijke beslissing was het om te cancellen.
Beetje jammer.
Maar verstandig dat ik me eraan houd.
Het KLM-meisje aan de telefoon (opgewekt): “Nu hebt u een heel weekend om ándere dingen te doen!”

In Amerika zijn er een paar adressen waarnaar ik terugkeer.
Omdat het huis me bevalt en liefst ook: de eigenaar.

Pioneertown (Californië) is zo’n adres.
Klein huisje, heerlijk uitzicht, lieve bezoekende hond en ik kan er uren alleen maar zitten kijken en fotograferen.

Een ander adres is Whitewater, Colorado.
Mooi heel groot huis en ook daar kan ik, net als naar Pioneertown, pakketten laten toesturen.
Eigen pakket met spullen die niet in het vliegtuig hoeven.
En puzzels.
Heel handig.

Over een dikke week ga ik naar Whitewater.
Waar ik een probleem heb.
Het verhurende echtpaar is aardig maar
1) rechts en
2) overschrijdt wanneer ik niet zeer streng waak mijn grenzen.

Rechts ontdekte ik omdat alle drie de tv’s in dit huis waren afgesteld op Fox News.
‘Grenzen’ ontdekte ik toen na de 1e x daar verblijven waarbij ik had gehamerd op ‘private person’ ze de 2e x bedachten dat ik een leuke vrouw was dús hadden we een barbecue.
Wat niet werd gevraagd maar aangekondigd: “We’ll have a barbeque!”
Probleem was dat de barbecue bij mijn huis stond en hun nog in verbouwing zijnde huis niet toegankelijk was zodat er bij *mij* werd gegeten en hoewel ik het na een uur of anderhalf meer dan genoeg vond bleven zij plakken.

Ook lukte het ‘let’s not talk politics’ (mijn voorstel) niet want het eerste dat hij aansneed was dat homostellen geen kinderen mogen opvoeden want die raken totaal verknipt.
Had hij ergens gelezen (of op Fox News gezien, dacht ik).

Toen ik dit keer reserveerde vroeg ik haar of ze er in zou slagen politiek te vermijden.
Wat mij moeilijk lijkt op dit moment in Amerika.
Ja hoor, was het antwoord.

Ik ben er niet gerust op.
Ik vrees voor weer een etentje.
Ik ben bang dat ze willen doen wat ze vorige keer in het vooruitzicht stelden: ritje in een koetsje met de paarden.
Niet dat dat laatste geen *fun* kan zijn maar ik wil gewoon afstand houden.

Zodat ik nu zoek naar de ideale tekst.
Liefst vantevoren al toe-gemaild.
Die neerkomt op ‘vind jullie heel lief maar ben om mij moverende redenen even totaal niet sociaal’.

En ‘gewoon’ NEEEEEE zeggen – dat zouden sommigen van jullie misschien doen maar ik ben een slappe pleaser die dat niet voor elkaar krijgt.
NB dat is dus zo prettig aan het echtpaar in Pioneertown.
Wanneer ik daar kom zeggen ze: laat het weten als je iets met ons wil doen en zo niet, ook helemaal ok.