Waarschuwing
REMEMBER – Button is installed in different locations on different models of Cat. Also, some cats come with multiple buttons.
Lieve Lita
Vijf weken geleden kwam er een nieuwe man in mijn leven.
Iets te snel misschien, want de vorige was net een week eerder verdwenen.
Eerst dacht ik: ik kan niet van hem houden.
Want: te snel.
Maar hij deed zo ontzettend zijn best!
Hij was allerliefst, was een charmeur, zat bij me, keek me smachtend aan.
En het duurde even maar toen gaf ik me gewonnen en bekende ik: ik ben verliefd.
Vanaf dat moment lijkt een knopje te zijn omgegaan.
Niet alleen heeft hij er opeens lol in mijn kippen op te jagen.
Maar hij ligt nóóit meer op bed!
Op de handdoek op het bureau: soms.
Op schoot? Nee.
Wat heb ik verkeerd gedaan?
En belangrijker: wat kan ik doen om zijn hartje weer voor mij te winnen?
Verhuurder
Ik plan mijn reizen lang vantevoren.
Omdat ik er zeker van wil zijn dat de vakantiehuizen die me aantrekkelijk lijken ook beschikbaar zijn wanneer ik ze wil huren.
Zo is ook mijn augustus-reis al gepland.
Alle huizen en huisjes lijken me prettig.
Behalve één – daarover heb ik twijfels.
En omdat dat uitgerekend het laatste huisje is, let het extra nauw (je wil toch niet de laatste drie dagen in een rothuis zitten – wég goeie herinneringen aan de vakantie).
Het is mijn eigen schuld.
Ik staarde me blind op dat er zoveel wildlife te zien is rond het huis.
Dóen! dacht ik. Dus ik deed.
En zag pas later dat mijn appartement in de kelder is van het huis van de eigenaar.
Zodat ik vragen ging stellen over hoe het nou precies zat.
‘Ingewikkeld’ was het antwoord.
De constructie dus. Van huis en appartement.
Hij zou me een video sturen.
Dat was begin januari.
Waarop ik eind januari terugkwam.
Met: ik hoef niet per se een video maar ik wil weten of ik vanuit mijn deel van het huis – zittend – naar buiten kan kijken en dieren kan zien.
Want op de foto’s zie ik alleen een (hoog) keukenraam dat een blik naar buiten mogelijk maakt.
Er zijn ‘French doors’ is het antwoord.
Dat zijn openslaande deuren.
Foto’s svp, is mijn reactie (vriendelijker geformuleerd).
De verhuurder is die avond niet thuis maar de dag erná wel.
Komt dus in orde.
Eergisteren denk ik: ik schrijf maar weer eens – hoewel ik het steeds somberder begin in te zien.
Hij reageert dat hij een video heeft gemaakt maar weet niet hoe hij die van zijn iPhone kan krijgen want hij is technisch niet handig.
Video hóeft niet, zeg ik.
Ik wil alleen zien hoe ik vanuit het huis naar buiten kan kijken.
Bv vanuit die French doors.
Nu foto’s.
Enorm formaat en extreem korrelig.
Met close-ups van een kalkoen.
Gemaakt vanuit de tuin.
Met op de achtergrond twee grote struiken en daar áchter zijn de French doors.
Ik probeer het nog 1x: ik wil foto’s zien *vanuit het huis genomen*.
Maar ik verwacht er niks meer van.
Waarom ik al niet allang met deze meneer heb gekapt?
Omdat ik te laat zag dat het annuleren-beleid van deze verhuurder ‘Streng’ is.
Dwz dat je sowieso de helft van het geld kwijt bent + de reserveringskosten die Airbnb in rekening heeft gebracht.
Nieuws
Na twee weken zenuwen: ik heb geen borstkanker.
Máár…. drie van de tien gevallen van borstkanker worden niet ontdekt.
Wat moet je nou met zo’n bericht.
Ruzie
Loki en ik hebben onze eerste ruzie gehad.
Vanochtend liep hij naar buiten en ging direct op de kleine Tosca af (die in een hoek zat – ook dat nog).
Tosca in paniek, druk bewegen, hard kakelen.
Ik: “Loki! ben je nou helemaal GEK geworden?! Niet doen!”
Waarna ik naar de schuurdeur loop (ik was in de woonkamer), die open en streng zeg: “Naar binnen!”
Wat Loki gelukkig dóet, anders had ik niet geweten wat ik zou moeten doen.
Dat was vanochtend om een uur of half elf.
Sindsdien heeft Loki niet meer gevraagd of hij naar buiten mag.
Lekker kontje
Via Facebook
De boom in
Matige foto’s want gemaakt door vieze ruiten: Loki klimt in de perenboom achter het huis.
‘Acht’ (jaar) is just a number.
Loki en buiten
Loki wil vanochtend best weer naar buiten en eerst scharrelt hij voorzichtig rond en ik doe wat in de tuin en maak een paar foto’s en na een half uur denk ik: niet zo overdreven bezorgd zijn, het is een volwassen kater, hij kan het alléén.
Dus ik naar binnen en na tweee uur nóg geen Loki en toevallig kijk ik uit het raam naar de overkant van de straat waar Loki in gesprek is met Gozer van de (schuin)overburen.
Ze steken samen over naar mijn tuin en Loki staat te aarzelen bij het hekje en kiest dan voor de route via de tuin van de buren.
Gelukkig! weer thuis.
En nu uitrusten op bed.
Meanwhile in Florida, the alligators have developed sign making skills.
Londen
Loki outside
Gisteren is Loki wat terughoudend als het aankomt op buiten.
Zodat ik niet aarzel wanneer hij vanavond om half zeven mee wil wanneer ik de buitendieren ga voeren.
Sammie deed dat ook vaak.
Even samen oplopen naar de waterkant, even nageltjes scherpen aan een boomstronk – en dan weer terug.
Loki loopt mee naar achter, hij balanceert ook op de rand van de steiger (dat had van mij weer niet gehoeven maar ik denk: als hij in het water valt gooi ik mijn jas af en spring hem achterna).
Dan komt hij terug de tuin in, scherpt de nagels aan een boomstronk(!) en loopt na een half uur met me mee terug naar het huis.
Dit is het moment dat Sammie voor me uit het huis in sprint – maar dit is het moment dat Loki zich omdraait en in de duisternis verdwijnt.
Okeeeeee denk ik eerst.
Laat hem een half uurtje langer rondkijken.
Geen probleem.
Maar twee uur later ben ik op van de zenuwen (roepen hielp niet!) en ik wil Lyda niet lastig vallen maar ik kan niemand anders bedenken dus bel haar toch maar.
Samen gaan we met zaklantaarn de tuin in en roepen.
Geen Loki.
We spreken elkaar moed in: hij is vast gewoon op sjouw en komt straks weer terug.
Sure.
Dan, om half tien: Loki!
Zomaar in mijn werkkamer!
Alsof het allemaal héél gewoon is.
Eerst Lyda gebeld, dan Loki extra lekker gevoerd.
En afgesproken dat ons gezamenlijk adoptiekind wél buiten mag (omdat we hem het best denkbare leven gunnen) maar ivm ons beider gemoedsrust de komende tijd misschien liever niet in de avonduren.
Nu ligt Loki weer errug zoet op mijn bureau op zijn handdoekje te pitten…
Dermatoloog
Tien dagen geleden was ik bij de druk-druk-druk-dermatoloog.
Die achteloos liet vallen dat de plekjes op mijn benen huidkanker konden zijn waarna zij de kamer verliet omdat ze in de kamer ernáást een andere patiënt behandelde.
Mij tien dagen in paniek achterlatend.
Vannacht nog heb ik een heuse nachtmerrie.
Ze belde me en zei: huidkanker en je moet NU komen en ik kreeg informatie maar ik schoot zo in de stress dat ik niet eens hoorde wat werd gezegd en stond op omdat ik niet terug durfde naar de slaap/droom.
Vandaag zou ze bellen.
Tussen 12 en 2 maar het kón wat later worden.
Om tien voor vijf bel ik de poli dermatologie van het Waterlandziekenhuis.
Dokter Brandsen is al weg en heeft het bellen ‘overgedragen’.
Deels aan de assistentes, deels aan een andere arts.
Ik zal worden gebeld door de andere arts.
Die nog in spreekuur is “dus u moet nog even geduld hebben”.
Ik word gebeld door de andere arts?!
Kanker!!!
Waarom kan een assistente me anders niet onschuldig nieuws geven?
Een kwartier later: de andere arts.
Het is een onschuldige aandoening. Dezelfde die mijn huisarts al vermoedde.
Waartegen nu een wat agressievere zalf wordt ingezet.
Mocht die ook niet werken dan kan lichttherapie worden overwogen en moet ik terugkomen.
Dit allemaal rustig en vriendelijk uitgelegd (en door mij vlijtig genoteerd).
Heb ik nog vragen?
Slechts 1: “Wat is uw naam want u bent zo *aardig*!”
Ze heet Carlijn Vierstra en (gegoogled) is net klaar met haar studie.
Dokter Brandsen is vast de betere arts – technisch.
Maar wat is het belangrijk! een dokter die luistert, die aandacht heeft, die de moeite neemt uit te leggen!
Zonder weghollen en rug toedraaien nadat ze dodelijke (kanker!!!) info heeft gedropt.
Naar buiten
Vandaag moet de dag zijn, besluit ik.
Dus wanneer Loki in de keuken is zet ik de deur naar de bijkeuken open en die tussen de bijkeuken en de schuur en dan die tussen de schuur en ‘buiten’.
Eerst vindt Loki het spannend en vooral *eng*.
Hij gaat wel naar buiten maar nog geen minuut later is hij alweer binnen.
Ik ben in de tuin aan het werk en laat alle deuren openstaan en verdomd: tien minuten later zie ik in de tuin ter hoogte van de achterste knagersren Loki.
Hij ziet de cavia’s wel maar hééft niks met ze (en ook niks tégen ze, waar ik bang voor was).
Hoewel Tosca zich de longen uit het kleine lijfje kakelt negeert Loki ook de kippen.
En de kwakende eenden.
Hij verkent de randen van de tuin en heeft veel aandacht voor een plant waar de overbuurkat graag even wil markeren en onderzoekt dan de strook net achter het kippenhok.
Waardoor Oscar in de voorste konijnenren helemaal over de rooie raakt zodat hij de konijnentamtam gaat doen en opgewonden heen en weer gaat rennen en ik vrees dat dit gedoe Loki triggert maar die kijkt niet eens.
Ik besluit Loki op zijn gemak zijn ‘ding’ te laten doen zonder hem overal te volgen, ga weer verder met werken in de tuin en dan opeens ben ik hem kwijt.
Ik ben bang dat hij is verdwaald, dat hij is weggelopen, dat hij … nou ja 1 van die dingen die dan door het hoofd van een bezorgde moeder gaan.
Maar hij zit op de vensterbank in de slaapkamer naar me te kijken.
Daarna lag hij een tijd op zijn handdoek op het bureau en nu ligt hij weer op bed te slapen.
Het is dus niet zo alsof de Buitenkat die in hem sluimerde nu wild en woest tot leven is gekomen.
Mooi weer
Vandaag is het ‘best mooi weer’ en ik overweeg Loki naar buiten te laten.
Ik zet het deurtje van keuken naar bijkeuken op ‘open’, ik ontdoe het deurtje van bijkeuken naar schuur van de tape.
Omdat ik nog niet helemaal zeker ben laat ik het laatste deurtje (schuur naar tuin) nog even dicht.
Dan zoek ik Loki.
Die op bed ligt. En ligt en ligt en ligt.
Lekker in het halfzonnetje dat door de ramen komt.
Over een week of zo nog maar eens proberen.
Pioneertown, CA
Toren
Loki kwam met een enorme reismand en een gek matje en speelhengels en speelmuizen en een enorme toren waarop een mand paste.
Die mand legde ik eerst in de slaapkamer en daar gebruikte hij hem ook.
Soms.
Maar na een tijdje niet meer (het bed bleek comfortabeler).
Dus legde ik een week of zo geleden de mand weer bovenop de toren.
En ja, opeens: daar ligt Loki in zijn mand.
Logaanbieding
Drie mooie zachtrubberen magneetjes afm. 8,5 x 12,5 cm in de originele verpakking (geseald plastic) met op de achterkant een sticker met de prijs: $ 3.99.
Per stuk dus.
PostNL vraagt voor de verzending € 2,92 want ze wegen met z’n drieën 118 gram.
Dat is zo genant duur dat ik er nauwelijks zélf nog geld voor durf te vragen!
Als ik er nou deze ook nog bij doe
Zegt er dan iemand ‘ja ik wil!’ bij een totaalbedrag van 5 Euro (dus *incl* die ellendige verzendkosten)?
Je mag ook kiezen voor ‘geen eagle maar graag twee wolven’ oid.
Als je snel reageert doe ik er nog een extra ander magneetje ter verrassing *bij*.
Aanbod geldt tot maandag 7 maart.
Handdoek
Handdoek op het bureau gelegd omdat het hout me zo koud leek voor het blote buikje.
