Jeanne's Weblog

Vandaag lijkt zich even het wonder te voltrekken dat Loki zich vestigt in een doosje.
Dit is het enige doosje dat ik nog heb staan op wat doosjes voor oud papier na.

Het duurt niet lang en dan zit hij weer in zijn voorlopig favoriete stoel beneden: een harde rotan stoel.
Er onder ligt een heerlijk zacht kussen dat ooit van Sammie was maar dat na zijn dood zorgvuldig is gewassen.
Loki heeft er 1x aan geroken en het afgekeurd.

Loki zit vol klitten.
Onder zijn kin, maar vooral op zijn borst en onder zijn buik.
Eén grote klit heb ik al weggeknipt – onder zijn kin.

Ik deed diverse pogingen met diverse haarscharen, maar die werkten niet.
Ze kwamen er niet doorheen.
Dus mijn allergrootste papier/kartonschaar gepakt en daarmee lukte het.
Nog steeds per klein stukje en langzaam, maar: het werkte.

Op Loki’s borst zitten érg veel klitten.
Zó veel dat ik dacht dat het tumoren waren!
Allemaal bobbeltjes naast elkaar.
Die kat moet in jaren niet zijn gekamd.
Ik kan alleen maar gissen hoeveel last hij hiervan heeft.

Wanneer ik iets probeer maakt Loki duidelijk dat ik er áf moet blijven.
Op Facebook gevraagd: men raadt aan ‘de dierenarts’ of ‘een groomer‘ waarbij ik niet weet of je die voor katten hébt.
Of – haha – zélf met een sterk iemand die de kat vasthoudt en er geen probleem mee heeft gekrabd en gebeten te worden.

Ik denk nu: stap voor stap.
Volgend weekend ga ik op mini trip en moet Loki verwerken dat ik er opeens anderhalve dag niet ben terwijl Lyda (bij wie hij eerst een maand woonde) hem weer komt voeren.
Verwerkt hij dat goed, dan mag hij naar buiten en komt de ultieme test: laat hij mijn buitendieren met rust of jaagt hij op mijn cavia’s of mijn kippen.
Als dat goed gaat, heeft hij zijn for ever home gevonden.

Dán wordt er aan de klitten gewerkt.

Vannacht komt Loki niet op bed.
Zodat ik me zorgen maak: zou hij ziek zijn.

Maar hij is helemaal niet ziek en wil dolgraag (veel) eten ontdek ik wanneer ik te vroeg opsta omdat ik toch niet meer kon slapen aangezien ik over hem lag te piekeren.

Na het ontbijt komt Loki op het bureau.
Op de scanner, direct naast me en – het zat eraan te komen – op het toetsenbord.

Gisteren kreeg Loki 2x bezoek.
E. wou hem zien en verdomd: Loki kroop onder het bed uit en liet zich bewonderen.
Er. wou hem ook zien en nada niks: Loki bleef verborgen.

Vandaag kwam R. en Loki vertikte het: vanaf half elf tot vijf uur zat hij onder het bed (R. was al weg om half 1).
Toen kwam hij er onderuit en lag ook meteen op de luie stoel tussen mijn benen (hoera!).

Daarna lag hij op de puzzel waaraan ik nog aan het werken ben en dat is minder want een stukje zit zo verstopt in zijn lange haar en raakt dan zoek en een puzzel die op het eind een stukje mist is voor de toegewijde puzzelaar een *ramp*.

Maar ja – je houdt van zo’n kat…

Gisteren was Loki z’n dag niet.
En ook vandaag zat hij uren onder het bed (nu wéér).

Maar hij zat ook even op z’n toren en keek naar de straat.

 

Gisteren was ik opgetogen.
Voor het eerst verkende Loki ‘beneden’ en ook verder zat hij amper onder het bed.

Dat was gisteren en dit is nu.
We staan op om zeven uur.
Loki wil wel ontbijt maar schrikt al snel van iets dat ik niet hoor of zie en sprint weer naar boven.
Daar ligt hij tot half twee onder het bed.
Dan wil hij weer wat eten maar schrikt en: naar boven.

Een paar keer praat ik boven met hem.
1x komt hij even onder het bed uit voor knuffelen er óp.
En kruipt er dan weer onder.

Na vele uren krijg ik hem zover dat hij nog wat eet (kalkoen van Gourmet) en héél even speelt met de hengel.
Dan: naar boven en onder het bed.

Ik snap niets van deze kat.

 

Na acht dagen ‘beneden’ eng vinden besloot Loki aan het eind van de middag opeens dat ‘beneden’ interessant was.
Hij verkende de kamer terwijl ik schaatsen keek.
Hij lag onder een stoel.
 
Hij overwoog vanaf die stoel of anders vanaf zijn toren bovenop de kast (die vol staat met prullaria) te springen.
 
Tenslotte viel hij knedend en spinnend in slaap in zijn eigen mandje dat ik nét vanmiddag op de slaapkamer had gezet omdat hij toen nog helemaal niet beneden durfde te zijn.

 

Loki is nu een week hier.
Het bevalt hem wel, geloof ik.

Hij heeft me geleerd dat hij *niet* zoals L. zei ’s ochtends droge brokjes eet.
Wanneer ik die serveer kijkt hij me aan of ik gek ben.
Eigen schuld (de mijne).
Want op zijn eerste ochtend hier vond ik hem nog zó zielig, dat ik nat voer gaf.
“Dat houden we erin” moet hij hebben gedacht.

Niet dat hij geen droge brokjes lúst.
Ook al omdat hij de eerste nacht onder het bed lag zette ik in de badkamer een bakje water (stond er ook altijd voor de eerdere katten) én een bakje droge brokjes.
Nu hoor ik hem daar af en toe ’s nachts van snacken – als ik het maar niet ‘zie’.

Buiten vóór het huis vindt Loki eng.
Grote auto’s, hard pratende mensen – dan rent hij naar boven.
Soms ligt hij dan weer onder het bed.
Maar niet lang.

Interessant vindt hij buiten áchter het huis mn wanneer ik de buitendieren ga voeren.
Dan zit hij van achter het slaapkamerraam naar me te kijken.

Ik hoop dat wanneer Loki naar buiten mag (begin maart), hij *niet* mijn buitendieren als prooi ziet.
Want ik wil hem graag houden.

Of Loki ooit muizen zal vangen, moet ik afwachten.
Ze zóeken doet hij al wel.

Als hij niet de buitenwereld bestudeert.
Of met mij knuffelt.

Of onder het bed zit.