Jeanne's Weblog

Mijn auto vangt vocht en Martin Schilder heeft dat deze week niet kunnen verhelpen.

Dus koop ik navulling voor de vochtvanger en plaats die terug in de auto.
Mooi *klem* tussen de passagiersstoel en de achterbank.

Alleen doe ik het onhandig en kantelt het kreng en valt de héle korrelvulling eruit.
Alles op de mat.
Die nu dus vocht gaat vangen ipv de kan waarin de korrels hingen.

Ik pak een grote lepel en schep het spul zoveel mogelijk terug.
Het restant probeer ik op te nemen met een stuk natte keukenrol.
Zinloos.

Vorige week vrijdag denk ik: laat ik eens lokaal winkelen ipv naar de gigant Ranzijn te gaan.
Dus vraag ik bij de dierenwinkel in De Rijp naar Hills Senior wat de – denk ik dan nog: aardige – mevrouw niet in voorraad heeft.
Maar ze zal het bestellen.

Een uur later belt ze me op (ze vroeg mijn telnr) om er zeker van te zijn wélke Senior ik precies wou hebben.
Ik vertel haar dat.
En ben erg tevreden over de persoonlijke aandacht.

Vandaag stap ik de winkel binnen en zeg met een vrolijke lach dat ik de zak Hills Senior kom halen die ik een week geleden heb besteld.
De vrouw kijkt me wazig aan.
Ze heeft duidelijk geen idee waar ik het over heb (en wie ik ben).

Dan gaat ze me voor naar links en kijkt aarzelend langs de schappen.
Ik zie dat we bij de afdeling ‘hond’ staan en zeg dat het om een kat gaat.
Naar de andere kant van de winkel dus, zak gepakt en me € 23,95 laten betalen.
Nog steeds geen enkel blijk van herkenning.

Weer thuis in de webshop van Ranzijn gekeken wat zij rekenen voor deze zakken: € 21,95.
(en de webshop is altijd duurder dan de tastbare winkel)

Nu ben ik als zelf mislukt winkelier misschien niet degene om andere detailhandelaarsters advies te geven, maar als je als kleine, lokale toko wil concurreren met de giganten: zet in op *persoonlijke* aandacht voor de klant.
En probeer die in elk geval een week te onthouden.

Ik was bij de mondhygiëniste.
Ik vertelde dat er laatst een stukje tictac geklemd had gezeten bij een kies.
Waarna die kies wel een maand pijn had gedaan.

Ze keek en schrok (mijn tandvlees was beschadigd).
Ze ging het te lijf wat pijn deed en gaf me Filtek mee om 2x per dag mee te deppen.

Daarna hadden we het over mijn (laatste) verstandskies die binnenkort echt wordt verwijderd.
Ze vertelde dat onderste verstandskiezen het pijnlijkst zijn om eruit te slopen (de mijne zit links onder).
En raadde me aan een uur vóór de ingreep vast een pijnstiller te nemen.

De assistente geeft me vast het recept.
“Twee dagen vantevoren beginnen met innemen” zegt ze.
Of ben ik allergisch voor antibiotica?

Ik veronderstel dat het dan wel heel erg moet zijn, als ik twee dagen eerder al moet slikken.
“Nee hoor” zegt ze vriendelijk lachend.
Waarna ik de afspraak hiervoor voor de tweede keer verzet.
Hij stond op 5 oktober en dat werd 11 november en nu is het 14 december.

Vandaag is mijn auto naar de APK.
Hij wordt goedgekeurd.

Maar, belt Martin Schilder: hij heeft al een jaar geen beurt gehad.
Ok, doe maar, zeg ik.
En denk pas later dat ik had moeten vragen of hij die beurt wel *nodig* heeft aangezien ik er amper in rijd.

Om half zes kan ik de Polo ophalen.
Ik lever de gehuurde Up af (waarover de jongeman van het verhuurbedrijf ook zei dat het een verschrikkelijke auto was).
Maar nu ik tegen de man van de werkplaats zeg dat ik de Up vreselijk vond om in te rijden kijkt die me aan of er iets met mijn hersencellen mis is en vraagt “o ja?” en ik zeg: ja want hij neemt steeds van die hortende stapjes.
“O ja?”
Toevallig had ik vorig jaar toen ik ‘between cars’ was ook een Up te leen en zocht toen informatie online en ik wéét dus dat dit een bekend euvel is.

Dan zegt de man dat ze mijn email-adres niet hebben en of ze dat mogen hebben.
Ik zoek even naar een visitekaartje dat ik niet vind (nog een teken dat er iets mis kan zijn met de hersencellen) want nu zegt de man alsof hij een dementerend oudje toespreekt op een toon van ‘dat is helemaal niet errug hoor’: “Weet u het niet uit uw hoofd?”
Natuurlijk weet ik het uit mijn hoofd!
Maar ik heb herhaaldelijk ervaren dat *anderen* problemen hebben met mijn voornaam en dat het liggend streepje tussen voor- en achternaam écht een liggend streepje is en geen underscore.

Tenslotte wijst de man me op een bordje voor het geval ik een enquête krijg.
Dan mag ik *niet* zeggen dat ik ’tevreden’ was want dat geldt in die enquête voor een 5.
“Uitstekend” willen ze graag horen.
En kijk eens! daar buiten staat mijn auto al klaar.
Alsof het een nieuwe teddybeer is.

Ik kán het me verbeelden (en dat zou fijn zijn) maar ik geloof dat ik net een voorproefje van Jeanne-wordt-aangezien-voor-dementerend-oudje heb ervaren.