Jeanne's Weblog

Ik hoor ze al een week driftig rommelen onder mijn dak, de kauwtjes.
Ik wil het wel eens zien, het gesjouw met de takken.

Wat jammer is: ze begrijpen niet dat ik het geweldig vind dat ze bij me willen wonen.
Zodat de kauw met de tak die mij de camera ziet heffen eerst wegvliegt.

Maar de nesteldrang is té groot.
De kauw komt dus terug en propt de stevige tak ergens onder mijn pannen.

Niet alleen bij mij wordt genesteld.
Ook de schoorsteen van buurvrouw L. wordt geïnspecteerd.
Moet wel heel raar lopen als daar ook niet gauw takken worden gepropt en dan eitjes gelegd.

In Amerika ga ik naar Yuma en naar Kingman en vroeger ook naar Boulder City maar toen mijn bevriende desk clerk Karen daar dood bleek dacht ik: wat doe ik hier eigenlijk.
Dat was twee jaar geleden.

Ik sla de vleugels ook wel eens wijder uit (Palm Springs) maar bijna altijd valt dat tegen.
Zodat ik in mei kiezend voor wat vertrouwd is als bases Yuma en Kingman aanhoud (met lange excursies). Maar ik voor september/oktober toch denk aan: zal ik weer eens iets verder.

Nog steeds niet toe aan écht ‘avontuur’ oriënteer ik me op St. George, Utah.
Waar veel begraafplaatsen zijn die me interesseren en natuur die ongelooflijk prachtig is.
Met als ev. tussenstop Boulder City, NV waar ik niet meer kom sinds desk clerk Karen met wie ik bevriend was is overleden (2 jaar geleden).

Ik kwam vaker in St. George.
Het motel dat eerst ‘oké’ was, zag ik er vervelend worden en mn de service.
Abominabel.
Daar wou ik niet terug. Maar googlend op alternatieven vond ik op het eerste gezicht aangename oorden waar zéér over werd geklaagd door gasten.
Zo te zien terecht. Mn over (opnieuw) de klantvriendelijkheid.

Dan stuit ik vandaag op een Inn in Kayenta (dorp ietsje verder dan St. George) met werkelijk goddelijke kamers.
Op de 1e etage een balkon voor en een balkon achter én toegang tot een dakterras.
Keuken en wifi en flatscreen tv.
‘Well mannered pets’ zijn allowed.

Ik lees de recensies.
De een nog juichende dan de ander.
Ik stuur een mail: als ik in oktober vier dagen kom, kan ik dan zo’n upstairs room met 2 balconies krijgen.

Antwoord keurig zodra Amerika wakker is.
Zodat ik mijn reservering maak.
En meteen ook de El Rancho Boulder Motel in Boulder City, NV mail.
Of ik daar hieraan voorafgaand drie dagen kan verblijven.

In Rm 4.
Omdat dat de kamer is die ik dankzij Karen altijd kreeg.

IJs is niet 1 van mijn grote verleidingen.
Toch vergrijp ik me er wel eens aan. Zo eens in de 3-4 weken op een avond voor de tv denk ik: nú heb ik zin in ijs en so what.
Over ‘so what’ denk ik direct na het leeglepelen van het bakje al geheel anders (nl spijt) maar dan zit het ijs er al in.

Mijn favoriete ijs is rum-raisin (of: boerenjongens) en daarna stracciatella.

Een paar maanden geleden waren die ijzen op maar lagen in de vriezer dankzij R. nog wel caramel en bosvruchten.
Caramel vond ik ‘gaat wel’.
Bosvruchten vond ik eigenlijk helemaal niet lekker maar dat is het vervelende wanneer zoiets je overvalt: het is tien uur ’s avonds en je (ik) móet ijs en er is niks anders.
Dus toch een bakje gegeten.

Gisteren bespreek ik dit met R.
Dat ik het zo dom vind dat ik dan zelfs ijs eet dat ik helemaal niet lekker vind.
Dat ik ivm ‘aanbieding’ Hertogijs stracciatella heb aangeschaft.
Niet om het te eten. Maar om áls me de onbedwingbare drang overvalt in elk geval iets te eten dat ik wél lekker vind.

Ik zeg: bosvruchtenijs laat ik dus achter voor jou.
Dan blijkt dat R. dat ijs óók niet lekker vond. Maar het op goed geluk kocht bij de Plusmarkt (waar bitter weinig keus is). En het toen in zo’n vlaag óók maar at.

Vandaag het restant weggekieperd.
En bij de Plusmarkt ook een bak Plusmarkt rum-rozijnen gekocht.

Maar nu al vier dagen geen dropje gegeten.

Mannelijke fruitvliegjes die voortdurend door vrouwtjes worden afgewezen, grijpen naar de fles. Dat schrijven Amerikaanse wetenschappers in het toonaangevende tijdschrift Science.

De onderzoekers stopten een vruchtbare mannetjesvlieg en een vrouwtje dat net was bevrucht bij elkaar. De vrouwtjes lieten de mannetjes meteen weten nergens van gediend te zijn. Ze kropen weg of deelden een paar rake trappen uit.

Na vier dagen achter elkaar vele blauwtjes te hebben gelopen, kregen de fruitvliegen de keuze uit gewoon voedsel of voedsel met 15 procent alcohol erin. De afgewezen mannetjes kozen veel vaker voor de drank dan de mannetjes die wel aan hun gerief waren gekomen.

Volgens de onderzoekers gaf de alcohol de geweigerde mannetjes een gevoel van beloning. Dat zou met een stofje te maken hebben dat ook bij mensen voorkomt.

“We denken dat er een goede kans is dat het ook zo bij mensen gaat”, zegt een van de onderzoekers. “Als dat zo is, dan is het een verklaring waarom een nare ervaring, zoals een afwijzing, iemand naar de fles doet grijpen.”

De wetenschappers hopen dat het onderzoek uiteindelijk helpt in de behandeling van alcoholisme.

(bron)