Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Oranje

De kleur is ‘oranje’ zegt Maxime Verhagen.
Want consumenten én ondernemers hebben geen vertrouwen meer in de economie.

Daar ben ik dus mooi klaar mee.
Want iemand hád al onderzocht dat mensen dit jaar minder uitgeven aan Sinterklaas en nu gaat de minister er ook nog eens overheen met een oranje sausje.

Lieve lezers: geloof ‘m niet.
Wat weet Maxime nou helemaal van economie?
Of van kleuren.

Nu moet een vrolijke tekst komen.
Iets als: ik ben 20 uur per dag pakjes aan het pakken!
Of op z’n minst: ik bied 20 uur per dag kope-kope-koopavond!
Of: ik verkoop geweldig leuke, mooie bijzondere artikelen.

(dat laatste is trouwens waar)

Kattenfluisteren

Kater Sammie is ruim negen.
Sinds vier jaar slaat hij me.
Een paar keer op mijn oog (dat was schrikken), vaker ergens op mijn hoofd (wat ook erg schrikken is aangezien ik weet dat het puur toeval is dat het die keer *niet* op mijn oog was).

De eerste keer namen R. en ik hem mee naar de dokter.
Daar zei de gedragstherapeute dat ik hem 2 weken buiten de slaapkamer moest sluiten (waar de klappen vielen – wanneer ik sliep).
Verder een katten kalmerend goedje in de kamer laten walmen.
Hem niet te erg verwennen.
Dat zou het moeten doen.

Helaas doet dat het niet.
Eens in de zoveel maanden is het raak.
Soms denk ik: ik was te lief – dus denkt hij dat hij over me kan lopen (me slaan).
Dan weet ik: hij was extra aanhankelijk – zou het zijn dat hij zijn eigen afhankelijkheid van mij niet kan hanteren? En dus gaat slaan.

Een paar dagen geleden: pets.
*Niet* op mijn oog. Wel met meerdere pootjes tegelijk op mijn hoofd (wondjes en bulten) en mijn hals (wondjes) en oor (wondje).
Keihard.

Zodat ik ’s nachts de slaapkamerdeur weer dichthoud.
Tot verdriet van Guus en mij.

Met R. tracht ik te analyseren wat er nu weer was dat Sammie triggerde.
We komen er niet uit.

Stop de persen! “Madonna liet okselhaar staan”

AMSTERDAM – Madonna werd op de middelbare school gepest: “Ze noemden me harig monster”.

De 53-jarige zangeres wilde zich niet aanpassen om in te smaak te vallen bij de jongens en dat werd haar niet in dank afgenomen, laat ze weten in een interview aan de Britse Harper’s Bazaar.

“Ik werd uitgelachen om mijn uiterlijk. Ik weigerde make-up te dragen, ik had geen hip kapsel en liet mijn okselhaar groeien.”

Nog steeds voelt het voor Madonna alsof ze op de middelbare school zit: “Als je jezelf niet gedraagt zoals mensen van je verwachten, krijg je het te horen”.

(bron)

Aha. Dit verklaart veel.
Ook ik had op school geen hip kapsel en droeg geen make-up.
En ja, ook ik liet mijn okselhaar groeien.

Met mij is -anders dan met Madonna- sindsdien niet zo veel veranderd.

Populair

Ik was nooit populair en eerlijk gezegd vind ik dat ook niet erg want ik zou niet weten wat ik met ‘populair’ moest.

Sociaal was ik ooit wel.
Althans socialer dan nu, maar dat is natuurlijk al snel het geval.
Met Lodewijk was ik sociaal omdat het moest voor zijn werk.
Soms dacht ik dat mensen die ik zo ontmoette écht aardig waren en dat zij mij ook echt aardig vónden.
Of dat waar was? In elk geval zag ik ze niet meer terug na het doodgaan van mijn man.

Met R. was ik ook sociaal.
Niet altijd even enthousiast. Maar soms ook wel.
R. kende namelijk een hoop leuke mensen waarmee het heel gezellig eten, drinken en kletsen was.

Ook die mensen zie ik niet meer.
Wat een beetje mijn schuld is. Van een klein groepje dat ik nog wél jaren zag nam ik zelf afscheid.
Omdat ik me er steeds minder bij thuis voelde. Steeds meer ‘provinciaaltje meets grachtengordel’.
Soms denk ik: zou 1 ervan nog wel eens aan mij denken? Zouden ze ooit zeggen: zullen we Jeanne terugvragen in de groep?
Nah.

Vrijdag ben ik in De Rijp voor de griepprik. Het parkeerplaatsje bij de dokter is vol, ik moet draaien en opnieuw een plek zoeken.
Voor mijn auto een man. Hij lacht vriendelijk naar me.
Verdomd, dat is D., denk ik.
Vriend van R., we gingen wel eens met/bij hem en zijn vrouw eten.
Heel soms komen we ze tegen in de opera. En praten dan over de opera.

D. loopt dóór en ik zie hem de plattegrond van De Rijp bestuderen.
Herkende hij me überhaupt?
Wat een rare situatie.

Dagen tellen

Wanneer ik Yuma verlaat doet Dorothy, de aardige receptioniste van de Yuma Cabana, “ooh… you’re leaving…”
Teleurgesteld.
En ik weet ook wel dat ze dat altijd doet bij iedereen. Maar elke keer vind ik het lief en ga ik er op in.

Dit keer zeg ik: dat ik 207 dagen moet aftellen, dan ben ik er weer.
Zij: dat is best snel.
Ik: nee, dat is bijna 7 maanden.
O ja, zegt zij nu ook.

Eenmaal thuis gaan de dagen snel.
Van 207 naar 200 tenminste.
Sindsdien gaan ze steeds trager.
Hoe dat komt: geen idee.

Pas als de ‘nog 100 dagen tot…’ in zicht komen krijg ik het gevoel dat het *bijna* zover is.

Rooster en kanskaart

Mijn broodrooster is gearriveerd.
Het is wat kleiner dan ik had gedacht maar het *is* er en ik verheug me al op morgenochtend wanneer ik voor het eerst in tien dagen weer een sneetje zal roosteren voor het ontbijt.
Met een eitje van de eigen kippen.
Die langzaam aan het afbouwen zijn (geen twee eieren meer per dag) dus dat wordt extra genieten.

Neckermann sluit een aantal folders bij voor leningen en verzekeringen die ik ongelezen wegmik.
En (wat aardig!) een gratis kerstlot voor de Postcode Loterij.
Leuk! Zul je anders net zien, zit ik me toch al een beetje zielig te voelen met kerst, staan alle buren op straat te swingen omdat ze miljonair zijn en nu allemaal een Mercedes gaan kopen.
Die Mercedes (GLK350) wil ik óók en me nooit meer hoeven opwinden over klanten die haast hebben omdat ze stickers willen bestellen, daarover eindeloos corresponderen en ze dan tóch niet bestellen.

Snel dus naar www.kerstlot.nl. om daar mijn eigen, speciale activeringscode in te voeren.
Nog steeds denkend: wat ontzettend tof van Neckermann: bestel ik iets van 10 Euro, krijg ik zomaar een lot van € 10,75 kado.

Maar daar is de adder.
Gratis meeloten kan alleen als ik me vastleg voor daarna betaald meeloten.
14x per jaar à € 10,75.
Wat ik wel weer kan opzeggen. Mogelijk zelfs snel.
Maar ik vind het zo blèh dat ik niet eens zin heb uit te zoeken hóe snel dat zou kunnen (en het dan doen).

Broodrooster

Een week geleden deed mijn broodrooster alle stoppen doorslaan.

Maandag gaf ik het mee aan mijn hulp opdat haar man het zou doormeten.
Gisteren meldde ze me dat het broodrooster ter ziele was.
Ik zat te zoeken op google naar een goedkoper vervanger.
Zij zei: misschien had ze er 1 over.
Dan zou ik die vandaag krijgen.
Zo niet, dan kreeg ik ‘m niet.

Ik kreeg niet dus bestel nu bij Neckermann het allergoedkoopste broodrooster dat ik kan vinden (10 Euro) met € 5,99 verzendkosten.
Neckermann belooft dat het er morgen zal zijn.
Ik hoop het.

Griepprik

Elk jaar (ook dit jaar) is er discussie of de griepprik voor oude mensen wel zin heeft.
Vorig jaar aarzelde ik maar toen veel mensen zeiden: wel doen, hoor – deed ik het toch maar.
En kreeg geen griep.
Of het 1 kwam door het ander weten we natuurlijk niet.

Vandaag is mijn 2e x griepprik.
Opnieuw denk ik: wat doe ik hier tussen al die oude mensen en enkele heel jonge (die dus een erg enge chronische ziekte moeten hebben).

Er zijn twee priksters en 1 vrouw ertussen.
Die links ken ik – die heeft ook ooit een uitstrijkje bij me gedaan. Die is hartstikke ervaren.
Die rechts ziet eruit of ze 17 is. Ik zie haar lang aarzelen en turen wanneer ze moet prikken in de vrouw voor mij.
Schiet op! denk ik richting de vrouw links.
Maar die maakt een gezellig praatje met de man die ze zojuist prikte.

Dus beland ik bij het kind.
Ik ontbloot mijn schouder en stukje bovenarm.
Nog steeds mooi bruin.

Het meisje kijkt aarzelend naar de vrouw in het midden.
Die wijst op een stukje bovenarm dat wat naar achteren zit en wat spekkiger is dan het stuk dat ik zelf in gedachten had.
Het kind pakt het aangewezen stukje tussen duim en wijsvinger en vraagt: “dit?”
Ja, zegt de vrouw in het midden die ook de spuit vult.

Ik denk dat het érg onbeleefd is om te zeggen dat ik liever de andere prikster wil.
Ik draai me af en stel me in op een pijnlijke prik en dan nog eens in de herhaling wegens ‘mislukt’.
De prik valt reuze mee. Maar ik heb het niet op beginners en weet nu al dat ik vast giga napijn ga krijgen.

De hoeveelste prik van haar was dit nou, vraag ik, terwijl ik t-shirt rechttrek en vestje dichtknoop.
Ze heeft er al wel 400 gedaan, zegt ze.
Dat vind ik best veel. Maar misschien ook niet.

Nu, een klein uur later, heb ik nog géén giga napijn.
Mogelijk ben ik dus een trut die nieuwe talentjes geen kansen gunt.

Klant (2)

De klant over wie ik hieronder schreef die zo’n vre-se-lij-ke haast had stuurt me vanmiddag om 1 uur een mail.
“Hallo Jeanne,
We hadden de stickers op het oog die per 5 verpakt zijn voorE2,75 en dan
8 pakjes;
Lukt dat?”

Ik zoek op de site en vindt niet wat zij noemt maar wel een aantal andere stickers die het mógelijk zijn. Wat ik (braaf!) doorgeef.
En ja: 1 van wat ik noemde (stickers met 8 per pakje dus niet 5 per pakje) blijkt het te zijn.

Twee minuten later meld ik haar dat ik daarvan 7 pakjes heb.
Tien minuten later meldt zij: prima, gaat het op de post of kan ze halen?

Ik (weer 5 minuten later – het is dan kwart voor twee):
Ik kan het morgen posten. Aangenomen dat ik het geld dan op mijn rekening
heb (je mag me ook een printscreen sturen om de betaling te bewijzen).
Ophalen is niet mogelijk.

Als dat ok is, bestel het dan via de website (bij ‘Opmerkingen’ zetten dat
je 7 pakjes wil) en ik stuur je een officiële bevestiging met hoe je kunt
betalen.
Zoals ik je gisteravond al schreef kan ik niet garanderen dat je het op
zaterdag hebt.

Anderhalf uur later (wat ik knap laat vind voor iemand die háást heeft): of ik niet nu kan posten?
Nee.
Ik leg ook nog uit hoe het bij mij werkt.
Dat ik (zie de Leveringsvoorwaarden) pleeg te posten binnen 2 werkdagen na ontvangst van het geld. Dat ik bij haast bereid ben dat eerder te doen. Maar: dat ik ’s ochtends om half tien naar het postkantoor ga en dat ik niet later op de dag nog een aantal keren naar de brievenbus ga hollen.

Dat was 3,5 uur geleden.
Sindsdien niks meer gehoord.
Dus: erg veel tijd en moeite geïnvesteerd, niks verdiend.
Concl: toch weer gekke Henny geweest.

Klant

Gisteravond om 22.18 uur een mail:

Ik wil graag 5maal coca cola stickers bestellen als ze tenminste uiterlijk zaterdag in mijn bezit zijn; dit ivm mijn spreekbeurt op maandag as.
Kan dat?
Mvg,
(naam)

Ze boft dat ik in de pauze van de opera ben weggelopen en dat ik aan de PC zit.
Dus antwoord ik haar binnen 5 minuten:

Het hangt er vanaf welke stickers je bedoelt.
Als ik dat weet kan ik nakijken hoeveel ik er van heb.
Als je dan ook nog direct betaalt kan ik morgen of anders vrijdag verzenden.

Dat schrijvend zie ik allerlei dreigende beren en denk ik: ik ben weer bezig gekke Henny te zijn.
Want zij schrijft wel om kwart over tien ’s avonds maar goeie kans dat ze haar mail weer leest morgenochtend en dan blijken van die ene sticker er maar 4 te zijn en moet ze weer nadenken of ze dan een andere erbij wil of misschien daarvan weer 5 en dan moet ze nog betalen en dan zul je zien dat ik eind middag speciaal voor haar stickers naar de brievenbus hol.
Of ze betaalt ’s avonds en dan post ik vrijdag en is die post er niet ‘uiterlijk zaterdag’.
Zodat ik besluit met:

Eerlijk gezegd denk ik: dat wordt krap.
Ik kan je niet garanderen dat je ze zaterdag hebt en raad je daarom aan ze ergens te kopen waar ze je dat wel kunnen garanderen.

vriendelijke groet,
Jeanne

Weer een mogelijke winst van 50 cent uit het raam gesmeten.

Idomeneo

R. en ik waren naar de opera.
Eerst eten bij de aardige Italiaan aan de overkant.

Het begint om half acht. Na twee uur pauze. Na die pauze nog 1 uur.
Het eerste half uur vliegt voorbij.
Drie mooi zingende vrouwen.
Spetterende aria’s.
Daarna zakt het ernstig in.

Saai-saai-saai.
Some weer even iets leuker. Dan weer: saai.
Wanneer je alsmaar op je horloge kijkt en er dan telkens slechts 5 minuten voorbij zijn gegaan is het mis.

In de pauze besluiten R. en ik dat we voldoende zijn geïnformeerd.
We gaan naar huis. R. op de fiets, ik met de VW Polo door de mist van de polder.
Merkwaardig hoe een weg die je denkt dromend te kunnen rijden in flarden mist raadselachtig onherkenbaar wordt.

Wat ons opviel: het (prémière)publiek was niet fraai uitgedost.
Wij ook niet, maar wij zijn dat nooit.
De Zuidas, die hoort in kek rood mantelpakje of wat op dit moment modern is gekleed te gaan.
Maar ook dat was saai.
Saai bruin, saai grijs, saai zwart.

Wel mooi: de poppen die de Stopera al een tijdje versieren.

Beetje creepy (mijn horoscoop voor deze dag)

You’re ready to sink deeper into your subconscious as you explore the current possibilities in your life.
But you could run into resistance if you are expecting a close friend to participate with you on this metaphysical journey.

Others may be quick to express their willingness to join you, but they might withdraw before the energy gets intense.
Don’t worry; you’re better off traveling in these imaginative realms by yourself, anyway.

Your friends will just have to wait to hear about your adventures when you return.

Ik kom dus gelukkig wel terúg.