Jeanne's Weblog

Hoe leuk ik het ook heb in Amerika, ik vind het altijd heerlijk terug te gaan.
Blij klets ik in de shuttle met de chauffeur (omdat ik alleen reis zit ik vaak naast hem, stelletjes willen samen op de bankjes er achter). Vrolijk lach ik bij het inchecken, onderga ik de controle van de douane (“I’m going home!”).

De klok wil ik vooruit duwen en dan opeens lijkt hij wanneer we zonsopkomst naderen echt sneller te gaan en daar is Nederland en ja hoor: het regent en daar is Schiphol en we taxiën voor wat wel een uur lijkt (maar een kwartier is).
Dan hóllen naar de aankomsthal, door ‘Nothing to declare’, de deuren gaan open en daar vooraan staat R.
(Op die ene keer na dat het Schipholbord aangaf dat ik in een andere hal zou aankomen dan ik in werkelijkheid aankwam en we allebei een half uur wanhopig om ons heen keken: waar *is* ze/hij nou)

Ik lees het boek ‘When God Was a Rabbit’ van Sarah Winman.
Amazon.co.uk dacht dat ik het mooi zou vinden en dat had Amazon.co.uk heel goed door. Ik vind het prachtig.
Mooi, poëtisch. Met inderdaad een konijn dat God heet.

Maar wat ik nu vertellen wou.
Hoofdpersoon Elly heeft een broer, Joe.
Zij woont in Engeland, hij woont in New York.
Hij haalt haar op op het vliegveld.
En draagt een groot bord met ‘Sharon Stone’.
Zodat alle voorbijgangers onopvallend verwachtingsvol loeren en dan verschijnt Elly.

Dat vind ik een geweldige grap.
Zo wil ik op 23 oktober ook worden opgehaald.
Niet met ‘Sharon Stone’ (dit deel van het boek speelt in 1995 toen die hartstikke sexy was). Ik heb sowieso niks met Sharon Stone.
‘Cher’ lijkt me wel leuk. Of ‘Diane Keaton’. Of ‘Angela Lansbury’.

Nu hopen dat ik R. niet op het idee van een flauwe grap heb gebracht zodat hij daar straks staat met ‘Ria Valk’ of (nog erger): ‘Goor’.

Meestal is R. hier wanneer het kermis is.
Die mailt me een paar dagen geleden dat je er amper iets van merkt.
Omdat het feest zich grotendeels afspeelt in het café verderop.

Dat is waar.
Alleen gaan de feestvierders na het verlaten van dat café naar huis. Hard pratend, hard lachend. Tot zéér diep in de anders zo rustige poldernacht.
Zodat ik elke 20 minuten opschrik door zatte types die uitgerekend voor mijn huis van gedachten menen te moeten wisselen.

R. schrikt daarvan *niet* op.
Die is als Amsterdammer-in-de-binnenstad natuurlijk niet anders gewend.

Vroeger was de kippenkermis tijdens de Schermer kermis een zootje ongeregeld.
Kinderen verkochten prullaria en oude huisraad.

Nu vind ik in de bus (ondanks de Ja-Nee-sticker) heuse reclame.
Voor handgemaakte mooi kaarsen die voor een leuk prijsje te hebben! zijn.

Sinds klanten mij mailen over “leuke prijsjes” waarvoor ze mijn toch al scherp geprijsde artikelen ev wél zouden willen kopen, valt die uitdrukking bij mij niet-zo-best.
Maar goed. Bram, Noor, Luc en Sem willen dat ik kom kijken.
En dan hebben voor een leuk prijsje.

Ik heb wat moeite met deze reclame.
Kinderen horen volgens mij achter een dekentje met prut en dan 25 cent vragen voor een vergiet.
Maar ik zal wel flauw en niet van deze tijd zijn.

Het is kermis in Grootschermer. Nou ja, het moet nog een beetje op gang komen.
Vanavond om 19.00 uur is het Schermer kampioenschap katknuppelen. Aansluitend in restaurant Roddels de Kinderplaybackshow.
Dan morgen om drie uur een optocht door een drumband met majorettes.
Vanaf dat moment is het gedaan met de middagdutjes, want de herrie is op minder dan 100 meter van mijn huis.

Drank maakt meer kapot dan je lief is maar soms vergeet je dat.

Dat geldt ook voor verse studenten zodat in hun introductieblaadje GeleGraaf een uitvoerig artikel staat over ‘wat te doen’.

Ter info (klikken voor vergroten)

Dit is de eerste dag van het onder ogen komen van mensen met mijn nieuwe tand.
Niet meer een lelijk verkleurde hoektand met een dode wortel maar een iets te lichte nieuwe kunststof hoektand voor een stralende lach.
Nog steeds niet perfect maar béter en in elk geval ánders.

Vandaag zien mij twee mensen die mij kennen met de oude tand.
Mijn werkster en mijn favoriete Plusmarkt-caissière, Karin.
Zullen zij het zien? Zullen zij iets zéggen?

Zeggen doen ze niets.
Zagen ze het wel en dachten ze: die oude tand was monsterlijk, maar dit is amper een verbetering?
Zagen ze het en dachten ze: als ik nu zeg dat dit een verbetering is, zeg ik impliciet dat het eergisteren er absoluut niet uitzag?

Wat zou ik zelf doen?
Niets zeggen, denk ik.
Waar ik als conclusie dus helemaal niets aan héb.

Dat valt niet mee, zo’n implantaat.
Zeker niet als ook nog eens wat moet worden gedaan aan de aangrenzende kiezen.

Trekken van de hoektand was al zwaar.
Napijn. Na-beroerd-voelen. Moe!
En drie uur later opnieuw voor ruim een uur onder de boor.
Waarna de tandarts en mijn mondhygiëniste verrukt waren en ik zat te zeuren over: verdoving voelt beroerd. En: is er niet een klein kleurverschil?

Dat laatste is er.
Maar het is 100% verbeterd vergeleken wat het wás.

Zaterdag terug voor definitief schaven en polijsten.
En dan wennen aan hoe het vóelt wat volgens de tandarts een tijdje kan duren.

Ooit, lang geleden, meldde ik me aan bij Schoolbank.
Een vriendin-van-vroeger zocht via Schoolbank contact en ik wou haar mailen zodat ik Schoolbank eerst moest betalen.
Gedaan, vriendin-van-vroeger gemaild en niets teruggehoord.

Wel steeds mails van Schoolbank wat ik steeds meer zat werd en ik heb geprobeerd me ervan los te maken o.a. door alle meldingen stil te zetten maar vandaag ontvang ik bericht dat iemand met wie ik op het GLE zat haar profiel heeft gewijzigd door schoolherinneringen toe te voegen.
Namelijk: Geen favoriete leraren. Ik liep in de pauze met Jeanne … Meer lezen? Neem een abonnement op Schoolbank-Plus

Wat een valse sluweriken zijn het toch! Want wat, o wát heeft Monique (zoals ze zich toen nog noemde, nu heet ze anders) over mij voor de wijde wereld te lezen op Schoolbank gezet?
Dat we dikke vriendinnen waren? Denk het niet (want dat waren we niet).
Dat we elkaar gezelschap hielden omdat we niemand beters hadden? Geen idee (kan me niet eens meer herinneren of dat het geval was).
Dat ik een nerd was die stijl achterover viel wanneer zij verhaalde over vriendjes?
Of zou ze het bij “ik liep met Jeanne” hebben gelaten om verder te gaan met…. (iets anders).

Slechts € 1,25 p.m. en ik weet het, lokt Schoolbank.
Ik denk er over na.

De laatste keer dat ik SMS-te was toen ik verliefd was en dat is héél lang geleden.
Ik krijg ook nooit een SMS (dat hangt vermoedelijk samen).
Tot voor kort.

De secretaresse van mijn tandarts en van mijn mondhygiëniste (‘Smoelzorg’) bericht me een dag voor het moment fatale dat het *bijna* ‘zover’ is.
Om te voorkomen dat ik morgenmiddag opeens mezelf voor het hoofd moet meppen met: damn! helemaal vergeten dat tandarts Bert me om 9.10 uur de rechterhoektandboven zou uittrekken om die om 17.00 uur te vervangen door een implantaat.

Alsof ik al niet een paar weken de seconden tot morgenochtend 9.10 aan het aftellen ben.