Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Dag dág

De laatste tijd heb ik het steeds vaker.
Dat ik aan het eind van een dag denk: dat was ‘m dus. De dag.
En wat was er nou eigenlijk aan.

Met als conclusie: niet zo veel.

Ik heb gewerkt, ik heb wat gecommuniceerd irl en virtueel, ik heb gelezen, ik heb dieren verzorgd.
Met Guus had ik een paar kwaliteitsmomenten hoewel ik nooit helemaal zeker ben of die niet door Guus vnl worden ingezet om iets in het mondje te krijgen.
Wat niet erg is.

Ik kijk tv (beetje), ik beantwoord wat mail (beetje) en dan is het tien uur en denk ik: zal ik nog een uur Youtube-filmpjes kijken of zal ik gaan slapen.

Maar vooral bevangt me: dit was dus de dag.
Niet the first day of the rest of my life.
Of misschien letterlijk genomen ook wel.
Maar dat zegt dan niet veel vrolijks over de rest van m’n leven.

Klant

Begin vorig jaar koopt klant voor 11 Euro een aantal religieuze pins.
In april plaatst ze een nieuwe bestelling: weer religieuze pins.
Ze betaalt niet.

Twee weken geleden: weer zo’n bestelling. Voor ietsje meer dan een tientje. Ook die wordt niet betaald.
Ik stuur haar -net als in april- een ‘de reservering is bijna afgelopen, ik heb het geld nog niet binnen, is er iets mis gegaan met de betaling’-mail.
En krijg opnieuw geen antwoord.

Ik vraag me af wat zo iemand bezielt.

Spijt krijgen van een ‘in een dronken bui als een gek je mandje volgooien voor honderden Euro’s’ – daar kan ik me iets bij voorstellen.
Maar 4 religieuze pins en dan ook nog vragen om eentje 2x?
Dan ben je toch niet in verwarring maar doelgericht bezig.

Nou ja – ze staan dus weer in de Winkel.
Nu nog bedenken wat ik ga doen als klant over een half jaar opnieuw voor een tientje reli-pins bestelt.
Doen of m’n neus bloedt of mailen ‘flikker op, zeg!’?

Tip

Luister je wel eens naar het Radio 1 Journaal in de ochtend?
Of niet meer sinds Rob Trip de radio verliet om de autocue te gaan lezen op televisie?

Mn in dat laatste geval: zet deze week de radio tussen zes en half 10 eens op Radio 1.
Nee! Rob Trip is niet met hangende hoefjes teruggekeerd (die beperkt zich kwa radio tot af en toe een Oog).
Rik van de Westelaken presenteert.
Zoals hij een paar jaar geleden een paar maanden in de middag deed.
Maar nu dus in de ochtend. En de ochtend is ánders, leuker, sneller, spraakmakender, onverwachter.

Rik van de Westelaken in de ochtend is geweldig.
Een natuurtalent. Niet alleen ‘bekwaam'(=het minimum). Niet alleen meestal ‘goed’ (=boven het minimum).
Hij slaagt vooral in het halen van de lat die Rob Trip ooit zélf -in interviews- legde: sfeer scheppen van ‘welkom, kom binnen’.

Rik van de Westelaken heeft een prettige uitstraling.
Ontspannen. Erop gericht geïnterviewden hun verhaal te laten doen.
Niet onkritisch. Maar zeker niet op de punt van de stoel klaar om een ‘kijkmijeensgevatzijn’-vlieg af te vangen.
Ik houd van die sfeer.

Jij ook? Luister dan eens morgen of overmorgen.
Volgende week zit Bert van Slooten er weer en dan zijn Lara Rense en Marcel Oosten weer terug.
Waarna Rik neem ik aan hoogstens nog eens een enkel keertje zal invallen.

Als je geluk hebt (vanochtend was dat niet zo) kun je tijdens de uitzending ook nog naar hem kijken.

Klantcontact

Ik bel PostNL over mijn boete.
Dat ik die echt wil betalen, dat ik ‘m al héb betaald maar dat ik toen nóg een keer overmaakte. Wat fout ging en – wat nu.

Aan de telefoon een jongeman die vraagt naar mijn klantnummer aangezien ik het zakelijke nummer heb gebeld (dat minder duur is dan dat voor de simpele consument).
Dat nummer heb ik niet bij de hand (o, wonder) en hij vraagt mijn adres en ik weet zeker dat ik ontmaskerd ga worden als helemáál geen zakelijke klant maar hij ziet staan: De Winkel van Jeanne.
Dan vraagt hij mijn achternaam en ik denk dat het is ter controle maar het is om me vanaf dat moment beleefd aan te spreken met “mevrouw Doomen”.

Ik mag, zegt hij, de kaart terugsturen en erop zetten dat ik heb overlegd en niet meer hoef te betalen.
Ik snap het niet. “U hébt toch al betaald,” zegt de jongeman. Jamaar, zeg ik, dat is niet aangekomen en …
Maar hij gelóóft me! Terwijl ik niet ben gaan briesen: jullie maken de post zoek en ik vertik het om nu wéér.

Sterker: hij dankt me tot 3x toe dat ik zo aardig ben geweest om ze te bellen en ik geloof zelfs dat hij me bedankt dat ik heb betaald.

Een goede ervaring met een log apparaat mag ook wel eens vermeld worden.

Nieuwe kippen

Ik heb een geweldige tuin voor kippen.
Ongeveer 200 vierkante meter (misschien meer) oerwoud en wat paden en omdat er geen gif wordt gebruikt allemaal puur natuur dus smakelijk happen in bladeren en smullen van wormpjes, slakjes, vliegen en wat je verder als kip te pakken krijgt. Dan is er nog ik die regelmatig liefdevol een perkje omspit (stukjes) opdat wormen en wantsen en watdiesmeerzij letterlijk voor het oprapen liggen.

Ik denk: zo’n paradijsje, dat is toch zonde als slechts vier kippen daarvan genieten.

Het nachthok is ooit gemaakt op méér kippen.
Twee stokken. Waarvan 1 is weggehaald maar die kan weer zó geplaatst.

De man waar Greta en Klaartje vandaan kwamen (van Duurzaam Fauna Advies) vangt in onze provincie gedumpte kippen op.
Daar kunnen we er zó meer halen.

In het voorjaar heeft R. ze met zijn tips ook goed aan elkaar gewend zodat ze elkaar niet te lijf gingen (de kippen die we al hadden en Greta en Klaartje).
Nu is er een evenwicht waarbij Greta en Klaartje nog steeds dominant zijn maar voornamelijk leven ze in groepjes van twee langs elkaar.

Ik wil het wel: nog 2-3 kipjes toelaten in het paradijs.
Maar dan moeten ze wel hartstikke lief zijn voor Bernadette en An.

En speeddaten voor konijn is 1 ding – maar voor kippen?

Duiven in Amsterdam

Toen het deze winter zo koud was nam R. een paar keer kippenvoer en duivenpinda’s mee naar Amsterdam.
Die deed hij in bakjes en zette ze in zijn dakgoot op de 4e etage van zijn huis in de grachtengordel.
Al snel meldde zich een duif die na een tijdje ook een vriendin meenam.

Toen paste R. op mijn huis en ging op vakantie. Zodat Duif geen voer meer kreeg en uit de routine raakte.
Maandag duwde ik hem toen hij in Grootschermer was duivensnoepvoer en pinda’s in de hand. Voor zijn duif.
Drie dagen: niks. Zodat R. zegt: je krijgt het voer terug.
Hou vol zeg ik.
Zo’n duif moet ontdekken dat er meer in het leven is dan weggegooide patat en andere smerigheid op de bodem.

Gisteren: Duif was geweest.
Vandaag ben ik bij R. (mét nieuw voer en nieuwe pinda’s) en we zien een duif neerdalen en nog 1 en aan de overkant zit een érg mooie duif maar verderop op dat dak een gewone en dan op een schoorsteentje op dat dak nog een gewone.
Alles bij elkaar wel 5 duiven.
Kijk, zeg ik. Want de mooie vliegt naar R.’s dakgoot.

Ik neem een paar foto’s maar de duiven zijn schuw en veel is het niet.
Bovendien, wil R. dat ik erbij zet, dé duif is er (nog) niet bij.

Krijsende vogel (uil?)

Ik zit achter mijn bureau muziek te luisteren en hoor gekrijs uit de tuin.

Muziek uit. Kat in nood?
Nee, het geluid is van ‘hoger’.
Uit de perenboom direct achter het huis.
Jammerlijk geweeklaag als van een groot kuiken.
Om de paar seconden: krijs – krijs – krijs.

Uit de verte komt antwoord. Zelfde geluid maar iets donkerder timbre.
Niet zozeer paniek maar geruststellend (denk ik).

Er is niet zó veel dat om deze tijd geluid gaat maken, het móet dus wel een uil zijn.
Ik zit een tijdje in de vensterbank van de slaapkamer in de boom te turen maar het is donker en ik hoor ‘m dichtbij maar zie niets.

Na een half uur (ik nu weer achter mijn bureau) verplaatst het geluid zich naar -denk ik- de halfhoge bomen achter het schuurtje.
Weer tien minuten later: stilte.
Ik voel me opgelucht.
Zoveel leed uit een vogelkeeltje grijpt me naar de strot.

Machteloos

Ik deed te weinig postzegels op een pakket naar België dat ik -zoals ik altijd doe met gefrankeerde pakketten- achterliet op de balie van het postagentschap in De Rijp.
Twee dagen later een kaart van PostNL: er zat € 7.36 te weinig op.
Dat bedrag kon/moest ik betalen via een machtiging of door postzegels te plakken op de kaart.
Ik plak postzegels op de kaart en doe die direct op de post.
Dat was twee weken geleden.

Nu valt in de bus: een nieuwe kaart met ‘Herinnering’.
Die € 7,36 – die moet ik écht betalen.
Ik héb ze natuurlijk al betaald maar PostNL heeft die kaart óf zoek gemaakt bij het bestellen óf zoek gemaakt bij de sortering binnen het eigen bedrijf.
Wat ik niet kan bewijzen.

Ik betaal dus nog een keer. Nu via hun site met een incasso.
Na stap 3 (‘aanvraag is verzonden’) verschijnt:
U ontvangt binnen enkele ogenblikken een e-mail met de gegevens van uw aanvraag.

Alleen ontvang ik die email niet.
Murphy heeft me nu echt te pakken en lacht zich gek.

Opera

Ik houd van opera.
Ik kan uren lang op YouTube stukjes zitten kijken.
Ik betaal extra voor Satellite Radio op m’n huurauto omdat ik dan naar Metropolitan Live kan luisteren.

Vanavond ben ik vooral bezig met Beverly Sills maar voor de newbies onder jullie een stukje Callas.
‘De beste sopraan ooit’ is overdreven en misschien ook niet waar (maar misschien ook wel dus kijk nou maar).

“… kan men het dorp niet meer uit…”???

GROOTSCHERMER – De brug aan het Zuideinde in Grootschermer is er zó slecht aan toe dat er geen zwaarbeladen vrachtwagens meer overheen mogen.
Nou trekt de brug niet heel veel zwaar verkeer, maar wie z’n huis wil gaan verbouwen, kan daar beter nog even mee wachten.
De gemeente gaat met de Huisvuilcentrale in overleg of er een alternatieve manier van afvalinzameling mogelijk is. Terwijl de brug wordt aangepakt komt er een noodvoorziening want anders kan men het dorp niet meer uit.

(bron)

Law & Order

Ik weet het nog precies.
Ik las in de gids over een serie die zou gaan over de politie (half) en dan het Openbaar Ministerie (andere helft).
Dat leek me wel wat dus stelde ik mijn man voor te kijken en we vonden het inderdaad ‘wat’ en sindsdien was ik verslaafd.

Eerst aan de gewone Law & Order toen ook aan SVU en pas later aan Criminal Intent.
Die laatste vond ik weer niks toen Goran & Eames steeds vaker werden vervangen maar SVU blijft geweldig (tot nu: nu Stabler er abrupt mee kapt en Benson in het a.s. seizoen nog maar een kleine rol zal vervullen).

Law & Order zélf vond ik steeds minder leuk.
De serie nog eens bekijkend op 13th Street zie ik gebeuren wanneer het noodlot toesloeg: toen Lennie vertrok en die man met die snor en fatterige kleding hem verving.
Die man was niks. Het vertrek van de blonde DA (“is it because I’m a lesbian”) was de volgende slag. Toen in het laatste seizoen wéér een andere vrouwelijke DA en als echte ramp twee volstrekt onpersoonlijke mannelijke detectives met alleen Anita nog als dierbaar relikwie van vroeger (en Jack McCoy als super-DA) – toen werd de hangende bui al snel een stortende hagel.

Zodat het bericht ‘serie gestopt’ alleen nog weemoed opriep mbt hoe goed de serie ooit wás.

De Bijbel

Een beetje politiek-correct typje leest tegenwoordig de Koran (of schaft die in elk geval áán).
Ik lees de Bijbel.
Nou ja – ik maak omtrekkende bewegingen.

Halfslachtig katholiek opgevoed deed ik na een aantal uurtjes catechismusles mijn 1e communie, daarna herinner ik me nog 1x tot God te hebben gebeden of Hij alsjeblieft niet wou laten uitkomen dat ik het meisje achter me bij mij had laten spieken. Toen was ik 12-13 en niet lang erna viel ik van mijn geloof.

Laatst dacht ik dat niet-geloven 1 ding was, maar geen idee hebben wat al die gelovigen (en het zijn er véél) inspireert – dat is toch wel raar.
Dus vroeg ik op twitter welke Bijbel ik eens zou aanschaffen.
Op zo’n moment zie je hoe goed twitter wordt gelezen en dat aardige mensen dan méédenken: wat kan de niet-ingevoerde, ongelovige boeien (en wie weet over de streep trekken).
Terwijl strengerds in de leer me op m’n kop geven dat ik nú pas de Bijbel ga lezen en dat ik natuurlijk DE Bijbel moet lezen.

Ik koop een kinderbijbel (JongerenBijbel). En Genesis getekend door Crumb. En het boek van de Blokkers over de Bijbel.
Amper besteld of iemand mailt me: lees ‘Het verhaal gaat…’ van Nico ter Linden.
Hè nee! is mijn reactie. Heb net voor een hoop geld besteld, nu wéér iets anders?
“Het leest als een trein” zegt hij.

Ik doe het. Ik lees deel 1. Leuk! mooi! een sprookjesboek.
Allemaal verhalen waarvan ik zeer in de verte wel eens had gehoord (maar niks zou kunnen navertellen op Adam en Eva en de appel na).
Niet gedragen verteld maar met verbindingen naar het hier en nu en naar wat er mogelijk is bedoeld en hoe je het zou kunnen interpreteren en hoe nog méér.
1x dacht ik: zo kan het vast niet in de Bijbel zélf staan en toen sloeg ik die Kinderbijbel erop na. Het stond er wel degelijk. Maar ánders.
En lang niet zo verleidelijk.