Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Mail

Goedemiddag!
Het snel ontwikkelen van internationale onderneming biedt een uitstekende kans om extra inkomsten. Op dit moment is er een open vacature van Assistent Manager. Dit is een werk thuis met flexibele werktijden. U hoeft niet aan speciale kennis en vaardigheden om te beginnen. U hoeft niet om geld te investeren of om de contributie te betalen. U zal slechts enkele uren nodig hebben een week en kun je makkelijk combineren ons aanbod met uw algemene activiteiten.

Onze voordelen:
– Vaste beloning
– Provisies en bonussen
– Flexibele werktijden
– Gratis bijles
– Medische verzekering
– Het werk ervaring is niet vereist
– Je hoeft niet te betalen voor iets

Onze eisen:
– Kennis van het Engels taal
– Minimale leeftijd 25 jaar
– Gezelligheid en verantwoordelijkheid

Gezelligheid?
Helaas – dat kan ik niet bieden.

Jammer, het zag er verder zo veelbelovend uit.

Klant

Belg bestelt voor 50 Euro érg veel kleine, goedkope dingetjes en zet erbij: “Ik wil graag bestellen op voorwaarde dat de verzendkosten naar België ook gratis zijn.”
Vroeger was dat inderdaad het geval bij bestellingen niet zwaarder dan 2 kilo.
Tot de posttarieven drastisch werden verhoogd.

Ik bekijk de bestelling. Het kán zijn dat hij net geen 2 kilo weegt.
Maar stel dat hij er net bóven komt. Dan kost de verzending 20 Euro.
Dat wil PostNL hebben.
(Pakjes tót 2 kilo kosten naar België trouwens € 13,50 – ook niet echt voor niks)

Ik leg dit uit en schrijf erbij dat ik Nederlandse klanten die voor dat bedrag bestellen de verzendkosten à € 6.95 kwijt scheld. Dat kan ik bij hem ook doen. Dan kost het 13 Euro.
Klant mailt terug dat hij dan van de bestelling afziet. Want volgens hem kan het goedkoper. Andere Nederlandse bedrijven vragen nooit zoveel geld.
Jammer.

Voormoeder (nicht van mijn vader om precies te zijn)

Op 3 november 1876 ziet Maria Lucia Doomen het levenslicht.
Ze is de dochter van Wilhelmina Doomen (21). Die werkt als sigarenmaakster, woont bij haar moeder en is ongehuwd.
Oei.

Drie jaar later komt het toch nog goed (tenminste – ik neem aan dat het destijds werd beschouwd als ‘goed komen’): Wilhelmina trouwt met Hendrikus Rulo (23) die haar kind wettigt (erkent?).
Hendrikus is ook sigarenmaker.

Ik kan niet vinden of ze samen nog kinderen hebben gekregen.

Wel vind ik dat hij in 1922 op 66-jarige leeftijd  is overleden.
Hij was toen volgens de overlijdensacte weduwnaar.
Wanneer Wilhelmina is dood gegaan weet ik niet.

Onraad

Bernadette begint luid te alarmeren.
Ik kijk uit het slaapkamerraam.
Op het terras beneden een klein kipje dat in het muntveldje iets ziet dat haar zéér enerveert.
Even klikken op de foto en dan rechts boven in de hoek.

Roofvogel(tje).

Ik aarzel of ik het zal storen.
Aangezien wat hij ook heeft geslagen nu toch niet meer te redden is.
En de roofvogel moet natuurlijk ook eten.

Aan de resten te zien was de prooi een mus.

Uitspraak

Wat kan ik me ergeren aan hoe mensen dingen zeggen.
Niet alleen aan formuleringen die niet kloppen (‘zich beseffen’ ‘zich irriteren’) of die ik lelijk vind.
Ook aan hun klank.

Vanochtend was het bv goed mis met Daphne Bunskoek die de TROS Nieuwsshow mocht meepresenteren.
Zij is 1 van de presentatrices die denken dat als ze op kjoet gaan wij ze daardoor meer gaan waarderen.
Voeg daarbij dat ze van foto’s voto’s maakt en de S en de Z ook vrolijk verhaspelt én alle werkwoorden die op -en eindigen laat eindigen op ‘uh’.
En ik erger me.

Net op de radio een dichteres.
Met vette ‘ai’ ipv ‘ij’-klanken.
Ook lekker lijzig. Uitdijende zinnen die in de lucht blijven hangen.
Zó erg dat ik de radio uitzet.

Wat ik wél mooi vind?
Een zachte G en een lichte stotter.

Waar anderen (hele volksstammen zelfs) weer een hekel aan hebben.

Orde in de tent

Vandaag was mijn 1e dag zonder slampampen.
Wat niet betekent dat alles van uur tot uur vast lag.

Maar ik had een paar doelen en die heb ik gehaald en verder mocht ik spelen en dat spel maakte ik af zodat het geheel zeer bevredigend was.

Ik overwoog een bestelling bij de magnetengroothandel waar ik in het voorjaar bestelde.
Geweldige magneten! vind ik zelf.
Maar de klanten bestellen zuinigjes.
Dus aarzel ik over méér bestellen.
Meer ándere.

Ik leg 3 gebutste eitjes op het terras achter het huis.
Om 9 uur slurpt middelste egel er 1 leeg.
Een uur later een ander de iele spriet (gelukkig leeft ze nog).

Wat is het alweer vroeg donker.
Wat is de zomer alweer snel voorbij.
Wat vliegt de tijd.
Jaja – dat vliegt mij dus regelmatig aan.

De 1e vrouw van overgrootvader Zwepink

Ik zoek nog even verder.

En stuit op de huwelijksacte van Jan en Anna (haar achternaam is daar gespeld als Plumze).
In februari 1852 zijn ze getrouwd. Hij is dan 28, zij is 21 en -opmerkelijk- daarbij is een “kind gewettigd”.
Dat kind moet Gerritje zijn die in juli 1854 op 2-jarige leeftijd overlijdt. Of Gerritje een voor het huwelijk geboren dochter van Jan is of een liefdesbaby van Anna in haar eentje, kan ik niet vinden.

Wanneer Gerritje dood gaat is Anna al zwanger van Elisabeth die op 17 februari 1855 het levenslicht ziet.
Een jaar later overlijdt Anna, Jan hertrouwt met Geertruijda die ook overlijdt en dan met Margaretha Catharina.
Van Elisabeth vind ik in 1881 een huwelijksacte en later ook baby’s dus daarmee is het goed gegaan.

Hoe het met de kinderen ónderling ging – het oudste zusje uit een eerder huwelijk van pa en al die andere kinderen van Jan met MC.
Wie zal het zeggen.

Vakantiehuis te huur

Ongeveer 100 meter verderop heeft een buurtgenoot het huis aangeboden als vakantiehuis.

(…) De ouderslaapkamer bevindt zich op zolder en is bereikbaar via een smalle steile trap. U slaapt hier knus onder de nok.
Vakantiehuis Scheepjeserf in Grootschermer is een ideale uitvalsbasis voor heerlijke fietstochten naar schilderachtige dorpjes en voor het per boot verkennen van de prachtige omgeving.
En dan:
Er wonen twee lieve katten in het huis. Wilt u zo vriendelijk zijn deze eten te geven? Er is voer aanwezig.

Ik ga niet bitchen over een buur die zijn/haar huis te huur zet.
Met katten die de huurder als hij zo *vriendelijk* is ev. te eten zou kunnen geven.

Ik zou het zelf alleen nooit doen.
Met katten en een stel blikjes Whiskas te huur zetten, bedoel ik.
Wel eten geven natuurlijk – als ik zo’n huis zou huren.

Overgrootvader Zwepink

Mijn overgrootvader Jan Hendrik Lodewijk Zwepink (laat ik hem voor het gemak ‘Jan’ noemen) is geboren in 1823.
Wanneer hij rond de dertig is trouwt hij met de ongeveer tien jaar jongere Anna Plumse. Anna’s moeder heeft als beroep ‘reiziger’. ‘Handelsreiziger’ zal dat wel zijn. Niet dat ik dan weet wat het in het midden van de 19e eeuw inhield.
Anna overlijdt in 1856 in Meppel. Ze is 25.

Anderhalf jaar later belooft Jan in Deventer eeuwige trouw aan Geertruijda Kroet (uit Nijmegen). Hij is 34, zij is 21.
Het beroep van Jan is volgens de huwelijksakte ‘koopman’ net als dat van de vader van Geertruijda.
Helaas overlijdt Geertruijda twee jaar later, in oktober 1859 in Oud-Beijerland.

In januari 1861 stapt Jan voor de derde keer in het huwelijksbootje. Nu met de 25-jarige Margaretha Catharina Zimmerman.
Twaalf jaar en zes kinderen verder sterft hij zélf.
Waarna Margaretha Catharina (zoals wij al weten) een jonge knul verschalkt om daar nog lang en gelukkig mee te leven.
Dat ‘lang en gelukkig’ neem ik maar aan omdat het anders allemaal kommer en kwel zou zijn bij mijn overgrootouders en dat gun ik niemand.

Laatste dag slampampen

Rusteloos zwenk ik de laatste weken tussen mijn Winkel, mijn stamboom, Find a Grave, dit weblog, de Kalkoen, mijnbegraafplaatsen, de Bijbel lezen, thrillers lezen, opruimen in huis, brandnetels uitrukken uit de tuin. Mijn dieren natuurlijk.
En nog heel veel onduidelijks dat op de 1 of andere manier zoveel tijd kost dat er dagen voorbij gaan waarop ik werkelijk niet zou kunnen navertellen wat ik nou eigenlijk deed.

Al een paar dagen zeg ik tegen mezelf: nog héél even, dan moet het afgelopen zijn.
Ik *eis* structuur (van mezelf).
Te lang is dat nu al ‘overmorgen begin ik’ (net als dat ik weer moet afvallen).

Nu ferm de knoop doorgehakt.
Vandaag is de laatste dag.
Rotzooi nog maar wat aan, slampamp naar hartelust.

Morgen is het begin van de rest van etc.
En van ‘nog 50 dagen voor Amerika’.

Tantes en ooms

Ik weet niet anders dan dat mijn vader is: de jongste van 11 kinderen.
En omdat hij een óude vader was (nl 45 toen ik werd geboren) hadden we daarom(?) amper contact met zijn familie.
Alleen met tante Mieke (de non) en tante Cato (die regelmatig in het gekkenhuis in Vught werd opgenomen).

Tien dagen geleden zocht ik de andere kinderen van mijn grootouders Doomen-Zwepink op.
Ik kwam op 12. Dus 1 méér dan 11 zoals me altijd was verteld.
Nou ja, who’s counting met zoveel kids.

Vandaag stuit ik toevallig op tante Cato (Catharina Maria Cornelia geb. 1895) en haar man oom Marinus (Marinus Bernardus Bernaards geb. 1892).
Ik pak door.
En ontdek dat van de 12 kinderen er 6 heel jong zijn overleden.
Volgens mij is me dat nooit verteld.

Ik kom uit op (dode kinderen cursief)
Hendrika Catharina Wilhelmina 1884
Johannes Hendrikus Wilhelmus 1886-1891
Hendricus Adrianus Leonardus 1888
Wilhelmus Josephus 1889-1890
Wilhelmus Joseph 1891-1891
Catharina Maria Josephina 1892-1895
Maria Catharina Geertruida 1893-1895
Catharina Maria Cornelia 1895 (tante Cato)
Johannes Philippus Maria 1896
Maria Hendrika 1898-1986 (Zr. Hubertina)
Maria Lucia Cornelia 1902-1903
Adrianus Wilhelmus 1906 (mijn vader)

Het jongste kind werd geboren toen mijn grootmoeder 20 was, bij de jongste was het 42.
Toen was het -terecht- welletjes.