Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Alias

Vroeger gebruikte ik wel eens een alias op het net.
Esmeralda bv.

Nu stuit ik op een voormoeder met de perfecte naam.
Baukje Poeze.
Kan het mooier? Zwoeler?
Een soort Doutzen maar dan ‘ik’.
En waar komt ze vandaan? Stavoren!

Het zit zo.
Mijn opa van moederskant was Wim Frederiks.
Zijn ouders: Egbertus Maria Frederiks en Maria van Alten.
De moeder van Maria: Baukje Poeze.
En alsof dat nog niet mooi genoeg is heet haar vader Guillelmus van Alten.

Baukje werd geboren in 1831 (in Stavoren) en overleed in Den Bosch in 1912.
Ze had een tweelingzus Trijntje.
En een zusje Betje dat op 25 juli 1835 werd geboren en op 14 september 1835 is overleden.

Er is nog meer te melden.
Maar kan het mooier? Een voormoeder die meisje van Stavoren was en dan met zo’n mooie naam.

Meisjes(namen)

Ik wil vastleggen wat ik ontdek aan wortels.
Aldfaer! raadt men mij aan als stamboomsoftware.
Het is nog gratis ook.
Ik probeer het uit, loop na tien minuten tegen een niet te slechten muur, helpfunctie helpt me niet, ik heb er na een half uur schoon genoeg van.

Dus download ik het véél vriendelijker ogende Family Tree Builder en betaal er ook voor.
Lekkere, gelikte prog.
Zodat ik enthousiast alle verre familieleden die ik te pakken krijg erin prop.
Nu al 49 en ik heb een lijstje met méér liggen.

Dan stuit ik op iets dat me erg tegen staat.
Het programma laat vrouwen in de stamboom niet hun meisjes/eigen naam behouden maar zet die zodra een echtgenoot bekend is direct om in die van de echtgenoot.
Zodat (bv) mijn vader Adrianus Doomen is gehuwd met Lucia Doomen ipv met Lucia Frederiks.
Alleen als je op de persoonskaart van Lucia Doomen klikt kun je haar eigen naam achterhalen.

Niet alleen uit principe ben ik hier tegen.
Ik vind het ook onhandig dat zo veel namen die in mijn stamboom wel degelijk voorkomen slechts met moeite zichtbaar te maken zijn.

Op de NL-site van Family Tree Builder stel ik een vraag.
Dit is (een deel van) de automatische reactie. Die o got! doet roepen.

Als een Premium lid uw aanvraag zal worden beantwoord zeer snel! Uw probleem
is verstuurd naar de prioritaire rij. We krijgen onmiddellijk reactie.
Let op: er is geen noodzaak voor u om te reageren op deze e-mail, als de
volgende stap, zullen we naar u terug schrijven.

Klant

Klant bestelt (gisteren) 1 stempel van € 3.95 en zet op het Bestelformulier dat ze er een BTW-rekening bij wil hebben.
Wat voor mij ‘gedoe’ is maar alla.

Vijf minuten later: als ze direct betaalt, kan ze het stempel dan morgen in huis hebben.
Ja hoor! reageer ik. Althans: ik kan voor 17.00 uur verzenden, wat voormalig TNT er dan mee doet heb ik niet in de hand.
Dat snapt de klant. Ze gaat nú overmaken.
Ik geloof haar dus ga ook nú naar de brievenbus.

Dan: klant heeft problemen met de site van ING.
Mm – raar. Ik niet namelijk.
Later gisteren (in de avond): zij heeft nog steeds problemen.

Ach, reageer ik zonnig, je zal me toch niet tillen voor € 5.70?
En: probeer het morgen nog maar eens, komt vast goed.

Vandaag: geen geld, en ook geen mail.
Zodat ik zelf mail: “Ik zag dat je het geld voor het stempel nog niet hebt overgemaakt.
Ik kan me niet goed voorstellen dat ING online al twee dagen niet zou werken bij jou.
Maak je de overmaking vanavond nog in orde?”

Dat was om half negen.
Geen reactie.
Volgens mij is ‘klant’ nu al uren gillend van het lachen om hoe stom ik ben opgewekt aan het stempelen.

Graven – 3

Ok.

Nu weet ik de achternaam van tante Wies en ik herinner me dat haar dochters Alie en Louise ooit stamboomonderzoek deden.
Die vrouwen zijn vast hartstikke oud, denk ik, maar niet elke 80- of 90-jarige is dementerend en ik herinner me ze van de begrafenis van mijn tante Miep (= andere dochter van mijn oma) als erg aardig en ‘modern’.

Dus google ik op Alie Kamsteeg.
KAMSTEEG, Ali Luci (Lucy) *21-10-1929 +26-05-2011 81j
vind ik bij iemand die overlijdensberichten uit kranten knipt.
O nee! Net te laat.

Haar iets jongere zuster Louise kan ik niet vinden.

Graven – 2

Ik graaf verder en soms doet dat archief in Eindhoven helemaal niets en soms biedt het opeens informatie (= vast mijn schuld).

Ik vind de huwelijksakte van mijn grootouders.
Op 12 januari 1923 zijn ze getrouwd. Allebei 22 jaar, allebei van beroep fabrieksarbeider.
Allebei (zie kantlijn) iets met Philips.
Bij haar staat als adres Klimoplaan en ik herinner me dat mijn grootouders daar woonden toen ik klein was.
Was het ooit haar ouderlijke woning?

Zijn vader was Egbertus Maria Frederiks (toen al ‘overleden’), zijn moeder heette Maria van Alten.
Ze was 59 toen dit huwelijk werd voltrokken dus 37 toen hij werd geboren.

Hij, vind ik, is geboren op 11 april 1861, in Oploo. Datum overlijden vind ik niet.
Zij is geboren op 17 oktober 1863 in Eindhoven waar ze op 30 november 1935 is overleden.
Áls het dezelfde Maria van Alten is. Want bij overlijdensakten staat er niet veel info bij.

Ik zoek ook nog naar mijn vader en mijn moeder en mijn tante Miep (maar vind die allemaal niet).
Trouwdata van de zusters van mijn oma rollen er wel uit.
Tante Wies huwde op 10-6-27 met Teunis Engelbertus Kamsteeg, monteur (25), afkomstig uit Gorinchem.
Tante Johanna?? trouwde op 4-1-29 met Martinus Lambertus Daamen. Chauffeur (25) uit Eindhoven.

O ja! ome Tinus! denk ik nu. Maar… tante Johanna? Tante Hannie? Tante Jopie? Tante Jo?
Ja! Tante Jo! Dat komt me vaag bekend voor.
Dat was haar naam vermoed ik.
Maar meer bellen gaan er niet rinkelen.
Ik bedoel: tante Wies herinner ik me, maar tante Jo op de naam na niet.

Graven

Mijn grootouders van mijn vaderskant heb ik nooit gekend (die waren dood toen ik werd geboren).
De ouders van mijn moeder speelden een belangrijke rol in mijn leven.

Opa ging dood toen ik een jaar of 16 was.
Aan leukemie.
Ik weet niet wanneer precies (datum) en ook niet wanneer hij werd geboren.
Mogelijk is hij in Eindhoven begraven (ik denk eigenlijk van wel) maar ik heb geen idee wáár.

Oma werd ouder. Waar ze weinig lol aan beleefde.
Niet dat ze echt dood wou, denk ik, maar ze had het er vaak over dat ze eenzaam was en moeite had de dagen door te komen.

Vandaag denk ik: wannéér ging ze nou dood? En: zal ik een memorial voor haar maken op Find a Grave.
Google helpt niet. De gemeente Eindhoven heeft een archief op het net maar dat snap ik niet (straks nog eens proberen).

Op goed geluk zoek ik naar het archief van Made en Drimmelen want daar is oma geboren.
Bingo! dat archief valt onder Tilburg en petje af!
Daar is de handgeschreven inschrijving in het Grote Boek van de gemeente.
En ontdek ik dat overgrootvader Johannes Langerak heette en overgrootmoeder Lucia de Wijs.
(Mijn moeder heette Lucie)

Verder zoekend vind ik: Johannes en Lucia trouwden op 22 april 1898, ouders van de bruidegom: Adriaan Langerak en Maria Luisa van Vugt, ouders van de bruid: Alexander de Wijs en Johanna van Dongen. Ze waren allebei 27 wat denk ik mn voor de bruid best oud was toen.

Op 7 januari 1899 werd dochter Maria Louisa Langerak (mijn ’tante Wies’) geboren, op 29 april 1900 Johanna Langerak (die ik me niet herinner, is ze jong gestorven?) en toen dus mijn oma.
Ik dácht dat er ook een -veel jongere- broer (‘ome Sander’) was maar die komt in dit register niet voor.
Ook onvindbaar: dat de ouders van oma zijn doodgegaan.
Maar misschien zijn ze verhuisd? En is Sander daar geboren?

26 huizen te koop en 1 te huur

Er staan op dit moment in Grootschermer 26 huizen te koop.
O.a. naast mij en tegenover mij en schuin tegenover mij.

Verderop is ook nog 1 huis te huur (voor € 2950 p.m.).
excl. g/w/e en gemeentelijke heffingen
Nog meer bijzonderheden?
Jazeker.

• Inzage inkomensgegevens
• 1 maand borg
• Verhuurder blijft gebruik maken van naast gelegen loods(en)
• Bemiddelingskosten van toepassing (1 maand huur excl. 19% btw)
• Geen plantjes!

Ik kan me zomaar voorstellen dat ze dat huis nóg slechter kwijt raken dan al die koophuizen die hier ook al niet erg van eigenaar willen wisselen.

Boeken en de verkoop ervan

Het gaat slecht met de verkoop van boeken.
Niet omdat mensen ze op Kindle aanschaffen (dat aantal valt mee/tegen) en ook niet omdat mensen meer gebruik maken van de bibliotheek.
Met de bibliotheek gaat het óók slecht.

Uitgeverijen gaan samen of worden opgeslokt.
Boekhandels slanken af of sluiten de deuren.

Men vermoedt dat het komt door de crisis.
In dat geval zou ik me kunnen voorstellen dat wie graag leest maar zich geen duur nieuw boek kan veroorloven het tweedehands aanschaft.
Of een ánder boek tweedehands aanschaft.

Maar de handel via boekwinkeltjes en (tweedehands) bol.com is óók ingestort.
De verklaring: er is teveel aanbod en te weinig vraag.

Teveel aanbod, dat zie ik voor m’n ogen gebeuren.
Dat zijn de typjes die ‘winkeltje spelen’ door boeken op bol.com aan te bieden tegen amper de verzendkosten (en soms niet eens dát).

Te weinig vraag, dat snap ik dus echt niet.
Waarom zouden mensen die ooit lazen niet meer lezen?
Tenzij het komt door die gruwelijke vergrijzing.

Wij oudjes die wél lezen maar 1 voor 1 de pijp uitgaan.
Terwijl de jeugd iets anders doet.
Geen idee wát – maar niet lezen.

Ongedierte

Twee dagen staan de muizenvallen klaar.
Telkens ben ik vooral opgelucht dat er niemand in zit.

En er over nadenkend realiseer ik me dat ik er als een berg tegenop zie: de arme, gevangen muis kilometers verderop ‘vrij laten’.
Vér weg opdat hij niet naar huis kan lopen.
Vér weg waar hij niemand kent en in een gebied van ándere muizen belandt die hem vijandig zullen bejegenen (lees ik ergens).

Ik zie het niet meer voor me.
In de auto, op de stoel naast me in een doosje een bange muis die een rottoekomst tegemoet gaat.
Bovendien: wat is nou 1 weggevangen muis op vele tientallen?

Zodat ik de diervriendelijke muizenvallen ontmantel.
*Watje*

Hapklaar

Ik ben het niet van plan maar wanneer ik komend uit Dolan Springs de afslag zie naar Chloride denk ik: nou – even dan.
Chloride Cemetery.

De begraafplaats is verlaten (altijd prettig).
Ik heb niet echt een doel, loop wat rond, sla een hoek om naar het wat armere deel dat -net als de rest- opeens is gemarkeerd met paaltjes en letters en figuurtjes.

Ik doe wat ik nooit doe (althans – dat hoop ik). Ik kijk niet waar ik loop.
Wat ik wél pleeg te doen. Al zo lang ik in de woestijn bivakeer, dus meer dan 20 jaar.
Omdat je in de woestijn lopend (zelfs met laarzen) *niet* wil trappen op een slang en zeker op slippers niet op een cactus of zelfs maar een prikplantje.
Na een tijdje is dat een tweede natuur.
Maar nu even niet want terwijl ik uitkijk over de vlakte stap ik vooruit en hoor voor me een schuif.

Voor mijn voeten een grote (30 cm schat ik) hagedis met in zijn mond een kleinere hagedis.
De grote schudt met de kleine, de kleine kronkelt. Zinloze exercitie lijkt me.

Ik maak foto’s.
In het eeuwige dilemma. Hoe erg mag ik de natuur storen.
Ik denk even: als ik érg stoor, zal de grote lizard dan de kleine loslaten? En: wil ik dat?
Want die kleine is natuurlijk zielig. Maar de grote moet ook eten.

Ik maak foto’s en nog wat foto’s.
Dan schiet de Gambelia (luipaardleguaan) met de Callisaurus draconoides (zebrastaart hagedis) weg onder een andere struik.

Wat een geweldige ontmoeting.

Verstandig ouderschap

Vele tientallen misschien een kleine honderd mussen eten dagelijks in mijn tuin.
Graan dat de kippen niet blieven, graan en brood dat ik speciaal voor ze strooi.

Ik zie volwassen mussen op het dakje van de schuur en in de bomen jongen voeren.
Ik zie jongen op de grond zichzelf voeren.
Indrukwekkend: hoe ze als groep reageren. Ziet 1 een schaduw van iets engs (mij in de kamer bv) dan vliegt alles in 1 zwerm de boom in.

Begin vorige week zet een mannetjesmerel hier een kind af. Hij blijft er een dag bij en dan moet het jong het zelf uitzoeken.
Begin deze week komen er twee jonge merels bij. Zomaar gedropt door de ouders.
Geen familie van de eerste, denk ik. Ze trekken niet gedrieën op, bezoeken ook verschillende eetplekjes.

Wat steeds opvalt is dat de merels veel trager op gevaar reageren.
Woesh! de mussen zitten binnen een seconde meters omhoog.
Terwijl de merels om zich heen kijken: huh? was er iets? echt? wáár dan? moet ik daar wat mee?
Het weg-woeshen van de mussen geeft ze wel te denken.
Zodat ze enkele seconden later toch ook maar op de wieken gaan.

Gevaarlijk, vind ik.
Maar kun je nagaan wat er zou gebeuren zónder de mussen als alarmbel.

Best slim dus van de merelouders om hun jongen hier te parkeren.
Continu voedsel van mij, continue oppas door gevederde mussenvriendjes.