Klant
Soms komt een pakje niet aan.
In mijn leveringsvoorwaarden staat dat de klant dan vette pech heeft.
Maar zo werkt het natuurlijk niet.
Als het enigszins mogelijk is probeer ik de klant tevreden te stellen.
Door het artikel (als ik meer exemplaren heb) nóg een keer op te sturen of anders het geld terug te storten.
Deze week een mail van een klant: ben je me vergeten?!!!!!!
Want: ze had tien dagen geleden besteld en de magneet was er nóg niet!!
Natuurlijk was ik niet vergeten. Sterker: ik zág me de magneet nog inpakken, het adres op de envelop schrijven én die envelop in de brievenbus duwen.
Klant: “Dit is me nl nog nóóit overkomen.”
Dat iets niet aankwam dus.
Dat vond ik raar want mij overkomt vaker dat TNT post verkeerd bezorgt. Elke week krijg ik zelf al een aantal poststukken in de bus voor mensen verderop in het dorp.
Maar ik stuur de magneet nóg een keer en ja: nu komt hij aan.
Dankjewel mailt ze.
Fijn dat hij er nu wel is.
Zou zo’n klant nou beseffen dat ik 2x heb gestuurd en er dus financieel lelijk mee het schip ben ingegaan denk ik dan.
Niet, vermoed ik.
Net zo min als de klant die wanneer hij niets heeft ontvangen het geld terug krijgt terwijl ik wel degelijk heb verzonden: artikel weg en postzegels ook.
Wat zou meneer bol.com doen?
Hetzelfde, vermoed ik.
Maar die heeft een grotere omzet en winstmarge en bij hem kan het beter lijden.
Politiek-correcte sprookjes
Gekocht op de gok in Amerika: Politically Correct Bedtime Stories van James Finn Garner.
Geschreven in 1994 – niet seksistisch, niet racistisch en nog veel meer *niet*.
Het is voor de Winkel maar ik ben nieuwsgierig dus lees er een stukje in.
Hoofdstuk 1 is Roodkapje.
“One day her mother asked her to take a basket of fresh fruit and mineral water to her grandmother’s house – not because this was womyn’s work, mind you, but because the deed was generous and helped engender a feeling of community.
Furthermore, her grandmother was not sick, but rather was in full physical and mental health and was fully capable of taking care of herself as a mature adult.”
(..)
“Many people believed that the forest was a foreboding and dangerous place and never set foot in it.
Red Riding Hood, however, was confident enough in her own budding sexuality that such obvious Freudian imagery did not intimidate her.”
Als jij dit net als ik geweldig vindt, is dit het boek voor jou.
Je kunt het bestellen in De Winkel.
[update: boek is intussen verkocht]
Droom
Een leuke man vindt mij leuk.
Hij is erg geïnteresseerd in wat ik ooit publiceerde.
Ik doorzoek (in de droom: letterlijk) een kist en vind mijn boeken.
Hij is vol bewondering.
We lopen samen over straat.
Hij slaat zijn arm om me heen.
Ik zeg: is dat wel verstandig? Aangezien hij (getrouwde) BN-er is en dadelijk neemt iemand een foto met alle gelazer vandien.
Kan hem niet schelen, zegt hij. Hij houdt van me. Iedereen mag het weten.
Dan een scène met hem en mij en veel andere mensen.
Journalisten en.. zijn vrouw.
Een klein, dun wijfje met kort zeer ‘dure kapper’ geknipt haar in een geverfde lichtbruine kleur.
Mantelpakje.
Ze staat op 2 meter van me af met haar rechterhand achter zich en kijkt me vuurspuwend aan.
Ik denk: dadelijk gooit ze bijtend gif in mijn gezicht.
Daar eindigt de droom.
Wat er ook nog in zat: dat hij zei dat ik mooi was maar wel 800 gram te zwaar.
800 gram.
Dat valt mee, dacht ik in de droom.
Tegelijk denkend: hoe kom je aan 800 gram en… waarom over 800 gram zeuren?
Minneapolis International Airport
Mooie, moderne mannen
Hugh Laurie (de acteur die House speelt in de gelijknamige serie) is het nieuwe gezicht van l’Oreal .
‘Hugh Laurie is het perfecte voorbeeld van de moderne man van nu: oprecht en echt, ongeremd, charismatisch en altijd gedreven zijn passies te blijven volgen. We zijn enorm enthousiast dat hij vanaf nu een vertegenwoordiger zal zijn voor alle moderne mannen,’ aldus Cyril Chapuy, Global Brand Ambassador van L’Oréal Paris.
Ik heb geen idee of mannen denken: als House die crème smeert, wil ik het ook want hij is ‘oprecht en echt en charismatisch’.
Als vrouw vind ik hem aantrekkelijk.
Zoals ik als vrouw ook Christopher Meloni, Vincent d’Onofrio, Patrick Demsey en – in iets mindere mate – Simon Baker (te glad-mooi) aantrekkelijk vind.
Vroeger ook Julian McMahon (op uitgekeken) en Sam Waterston, maar die laatste vind ik nu te oud.
‘De moderne man van nu: oprecht en echt, ongeremd, charismatisch en altijd gedreven zijn passies te blijven volgen.’
Dát is dus ‘de moderne man’.
Vraag: met welke moderne man zou jij, lezeres, tijd willen doorbrengen. Voor het gemak svp kiezen uit deze acteurs in Amerikaanse tv-series.
En als je denkt: nee! Maxime Verhagen is mijn man!
Dat kán, maar dan wel graag toelichten.
Laguna Dam Road – 2
Na het gemaal (?) rijd ik verder over de kronkelende zandweg.
Hij is niet slecht maar na elke kronkel is-ie iets smaller en het doel is nog ruim 10 mijl verder zodat ik besluit te keren.
Dat kan mooi links van de weg waar een kampeerplek is.
Wat zie ik daar in de verte?
Ik stap uit en loop langzaam dichterbij.
Het is een roofvogel. Die me laat naderen. Hij beweegt wel wat, oogt niet gewond, maar vlucht niet weg.
Ik denk: een jonge vogel. Maar het kan ook een oudere vogel zijn, vermoeid na de trek.
‘Osprey’ blijkt het. Visarend.
Wanneer ik op 4-5 meter oog in oog sta laat ik het daarbij en ga weg.
Geen foto is mij waard dat ik een dier verder in het nauw breng dan dit.
Dat was op 13 mei 2011.
Vijf dagen later gaat dit gebied in de brand. Eerst een beetje brand, dan steeds meer brand en wekenlang niet te blussen.
Op 1 juni, vlak voordat ik terugvlieg, gaat een deel van het gebied weer open.
Even overweeg ik te gaan kijken hoe het ‘gemaal’ erbij staat. Of de zwaluwen het hebben overleefd.
Hoe het stukje groen de mijl erna er bij ligt.
Maar ik vrees het ergste en zie er vanaf.
Laguna Dam Road
Op 13 mei rijd ik over Laguna Dam Road bij Yuma.
Het mogelijk doel is een begraafplaats van pioneers.
Met de slag om de arm dat ik terugkeer zodra ik de weg te gevaarlijk vind.
De eerste 15 mijl is de weg asfalt, dan wordt het zand met een bord dat de County ‘m niet onderhoudt en zelf weten als je verder rijdt maar County trekt de handen van je af.
Ik zet de auto stil en kijk om me heen.
In de Colorado rivier een gemaal? dam? sluis? – ik ben een oen kwa waterwerken.
Ik vind het mooi.
Er wordt druk in genesteld door zwaluwen. Die te snel zijn voor een goede foto.
Aan de andere kant een hoogspanningsmast met op de top van een heuvel een gebouwtje met graffiti.
Grappig.
Aan de overkant van de rivier iets dat een kruis kan zijn.
Woestijn bij Kingman, AZ
Egels
Er wáren er net drie tegelijk maar Sammie vond deze ene (de kleinste met het smalle smoeltje) al behoorlijk indrukwekkend alléén.
*Bijna* #weggeefwoensdag
Twitter introduceerde een tijdje terug #weggeefwoensdag.
Wat sympathiek begon met mensen die net aan het opruimen waren dus: wie wou dat nog best aardige bankstel, die koelkast, de box etc.
Al snel stortten de ‘koop bij mij’-types zich erop met: als je mij RT-et krijg je….
Of: download gratis … van mijn te gekke site waarvoor je verder duur moet betalen.
Dat maakte #weggeefwoensdag een stuk minder leuk.
Ik deed een aantal keren mee.
Ja, ook als investering (hallo! ik heb een Winkel waaraan ik ooit hoop te verdienen!).
Dan stuurde ik iemand geheel gratis en voor niks iets toe en deed er m’n winkelvisitekaartje bij met “veel plezier ermee” hopend dat zo iemand dan op z’n minst eens in die Winkel zou kijken of nog beter uit een soort gevoel van verplichting er iets zou kopen.
Zo, lieve loglezers, werkt het dus NIET.
Het mooiste dat ik ooit bereikte was dat iemand na 3x (!) #weggeefwoensdag te hebben weggekaapt me mailde: “ik moet toch eens gaan kijken bij die winkel van je, erg, hè, dat ik dat nog nooit heb gedaan!” JA! Erg!
Vandaag bied ik op twitter aan als *bijna* ‘weggeef’ een hartstikke leuke grote magneet die 2 Euro kost (ook al hartstikke weinig) en vandaag dus ook nog eens zónder verzendkosten.
Aangezien het – o, wonder! – ook vandaag niet storm loopt na dit geweldig leuke aanbod, gooi ik ‘m ook hier in de Aanbieding.
Uiteraard is het Op=Op (wat snel het geval is).
Maar ik zou zeggen… go for it.
Moet je wel #tw6 op het Bestelformulier zetten.
Dat moet toch te doen zijn.
“Ongediertebestrijding”
Gisteren stond de postbode nog voor de deur met een pakket van Amazon.co.uk, nu met een doos “van de ongediertebestrijding” zegt de knul.
Nee, zeg ik: “diervriendelijke muizenvallen”.
Het zijn er twee.
Een is een forse doos met twee ingangen.
En een wat kleinere die ‘Friendly Humane for Mice’ is en Trip-Trap heet.
Op de achterkant van de doos een uitgebreide gebruiksaanwijzing.
Wat mij in het bijzonder aanspreekt is punt 5: Controleer de muizeval regelmatig (bij voorkeur om de 2 uren) om stress bij gevangen muizen te vermijden.
Kingman, AZ
Pijn
Ik las laatst een niet zo goed boek waarin o.a. aan de orde kwam hoe ver je zelf kunt gaan om een ander mens pijn te doen.
Fysiek.
De meesten van ons zouden niet zomaar iemand doodschieten.
En ook niet in het been of arm schieten.
Of met een honkbalknuppel op het hoofd slaan – hard.
Vanmiddag hoorde ik op Radio Tour de France een ‘geestige’ anecdote van een wielrenner over hoe ze een pony hadden mishandeld.
De man, Peter Winnen, had er echt lol in om erover te vertellen.
De bedoeling was dat wij, luisteraars, ook ‘haha’ zouden denken.
Hier mijn stukje op de Kalkoen.
Erna ging ik brieven enzo posten.
Onderweg dacht ik: ik háát die man. Ik zou hem iets kunnen aandoen.
Maar aangezien ik een trutje, een watje, een lafaard ben – doe ik dus niets áán.
Wel vroeg ik me daarna iha af: zou ik tot geweld in staat zijn tegen mensen die dieren kwellen.
Chloride, AZ
Plastic
Stom toevallig (echt!) val ik in een stukje The Bold and the Beautiful.
Het verhaal snap ik niet, maar dat hoeft ook niet.
Mij valt vooral op hoe prachtig Brooke, Eric en Ridge eruit zien.
Twee sterren komen me niet bekend voor.
Wel Taylor.
En waar ik bij Brooke, Eric en Ridge nog dacht: daar zijn de kaaklijnen wel erg mooi verjongend recht getrokken, denk ik bij Taylor au!
Want rechttrekken is 1 ding, extreem recht trekken (denk onze Marijke Helwegen) is alweer een heel ander -erger- ding maar wat echt héél erg is: opgespoten lippen.
Brr.
Ik google de leeftijden van de acteurs.
Brooke, Ridge én Taylor zijn ongeveer 50 (volgens google).
Eric is een paar jaar ouder.
Verder is de serie natuurlijk pure troep.
Maar ooit toen-ie begon was ik fan.
Dat is 23 jaar geleden.
Jaja – lach maar.
Logaanbieding – tegen verzendkosten, 1 of meer of allemaal
* Meg Cabot – How to be Popular
* Helen Fielding – Bridget Jones’s Diary (gebonden)
* Justus van Oel – Kunt u Breukelen?
* J. de Kadt – Jaren die dubbel telden, Politieke herinneringen
* Siegfried E. van Praag – Jeruzalem van het westen
* Brian Moore – De vrouw van de Magiër
* Sarah Nelson – Incest, feiten en mythen
* Jos Schilleman & Loek Uijtdewilligen – Uit de kunst, Grasduinen in verhalen, gedichten, toneel en strips
* Anita Shreve – The Weight of Water
Gaan allemaal -per stuk- door de brievenbus, 1 ziet er beter uit dan een ander.
‘Bestellen’ kan in de commentjes, mailen (Jeanne@JeannesWeblog.nl) kan ook.
Snel afhandelen – ik ga niet achter je aan mailen wat je adres is of waar die paar Euro verzendkosten blijven.
Kan morgen al verzonden.
Chloride, AZ
Beschadigd engeltje op Mountain View Cemetery in Kingman, AZ
