Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Favorieten

Je hebt favoriete programma’s en eerst wil je geen aflevering missen en word je niet moe ze nog eens en nog eens te zien.
Dan mis je af en toe een keertje en opeens blijkt het programma al een jaar geleden te zijn gestopt (al lopen wij in Nederland nog wat achter) en kan het je geen bal meer schelen dat je het nooit meer zult zien.

Daarop zijn uitzonderingen.

Zodat ik nu probeer te verwerken wat ik in mijn laatste week in Amerika hoorde.

* Ashton Kutcher vervangt Charlie Sheen in Two and a Half Men = einde van die serie omdat hij GEEN Charlie Sheen IS
* Law & Order Criminal Intent doet nog 1 seizoen met 8 afleveringen en stopt daarna.
Erg jammer maar het goede nieuws is dat die 8 afleveringen wel met Goran en Eames zijn ipv die nietszeggende invallers.

* Cuddy stopt met House = héél erg omdat House uiteraard House kan dragen maar de springende sparkjes tussen hem en Cuddy geven het programma dat extra waarvan het maar de vraag is of we er zonder kunnen.

* The Closer stopt (*snik*).
Er komt mogelijk een spin-off met die vrouw die Brenda steeds aanzet tot het zijn van een rolmodel.
Kan wat zijn, kan niet wat zijn. Open mind.

* Christopher Meloni stopt met Law & Order SVU en Mariska Hargitay doet nog maar een paar afleveringen mee = het eind van die serie.

Het goede nieuws: The Good Wife gaat door.
Voor zover ik weet met de cast intact.
Idem Grey’s Anatomy.

Vrouwenboeken

Ik wil even geen gruwelijke moordboeken lezen.
Wel tzt de nieuwe biografie van Robert Redford die ik in Amerika kocht.
En mogelijk ook nog wat dierenboeken (maar nu even niet).

‘Vrouwen’boeken dan maar. Waarvan ik er altijd een paar heb liggen.
Ooit aangeschaft voor ‘altijd amusant’ en dan komt het er niet van.

Vorige week kwam het er wel van en las ik Waiting to Exhale van Terry McMillan.
Van wie ik ooit -met veel meer plezier- las How Stella got her groove back.
Waiting to Exhale is een soort Sex and the City maar dan met zwarte vrouwen.
Maar waar de SATC-vrouwen soms dom doen en soms slim en soms zich in de luren laten leggen en soms een man vermorzelen, laten deze vrouwen zich keer op keer belazeren.
Dat gaat irriteren. En los ervan: het boeide me niet.

Zaterdag hoor ik in de TROS Nieuwsshow dat hét boek van nu de heruitgave van The Group van Mary McCarthy is.
O ja, denk ik. En vis mijn zwaar beduimelde exemplaar uit de kast.
Dat was een episch werkje tijdens mijn feministische golf.
Net als The Golden Notebook van Doris Lessing.
En wat had je nog meer. Margaret Drabble. Alice Adams. Marilyn French.
Anja Meulenbelt (De schaamte voorbij) natuurlijk.
Andreas Burnier. Margaret Atwood.

Wat vergeet ik nu.
En: wat zou ik hiervan willen herlezen.

(mijn hoofd zit nog helemaal vol met Replay van Ken Grimwood – allemachtig wat een mooi boek is dat!)

Do it all over again

Een paar maanden geleden las ik The Time Traveler’s Wife.
Dat ging over een man die door de tijd heen switchte wat niet leuk was voor hem maar ook niet voor zijn vrouw.
Want soms was-ie er en dan weer niet en dan kwam-ie terug en zat onder de blauwe plekken en hij wist wat de toekomst was en zij niet etc.

Nu las ik Replay van Ken Grimwood.
De hoofdpersoon krijgt als hij begin 40 is een hartstilstand en ontwaakt als 18-jarige in de situatie waarin hij toen was.
Met het vriendinnetje van op z’n 18-e. En de wetenschap hoe hij zal eindigen in een huwelijk met veel ruzie.
Hij besluit er een draai aan te geven. Een ander leven te leiden. Dat kan.
Waarbij erg helpt dat hij de toekomst kent dus kan gokken op het juiste paard en de juiste aandelen kan kopen.

Maar wat hij niet kan verhinderen is dat hij opnieuw op begin 40 sterft. En dan wéér op 18 jaar wakker wordt.

Ik vind het een fascinerend boek. Curieuze wendingen.
En natuurlijk de vraag: stel dat ik zélf – wat zou ik dan doen.
Een vraag die ik me toevallig toch al had gesteld tijdens de afgelopen vakantie.

Als het ‘ergens’ is misgegaan in mijn leven (wat ik regelmatig denk) – waar had ik het dan beter kunnen doen?
Over het begin ben ik wel tevreden. Vlijtig schoolmeisje, niet al te rare puber, de wereld ligt aan mijn voeten studente mét de missie dat de wereld ging worden verbeterd door het socialisme én het feminisme (en dus ook dankzij mij).
Voorspoedige carrière, mooie boeken geschreven, paar leuke relaties (en ook een stel niet-zo-leuke).
Ontdekking Amerika en dan ergens na de dood van mijn man (ik ben 47) heb ik de touwtjes niet meer in handen.

Dáár ergens had ik het anders moeten doen.
Misschien.
Maar hóe zou ik nog steeds niet weten.

‘Bange’ caaf

Helemaal achteraan de ren staat het konijnenhok.
Niet dat Sally en Thomas daar per se moeten verblijven.
Dat doen ze ook eigenlijk alleen ’s winters.

Nu zitten ze liefst bij de caven of in 1 van de zelfgegraven holen.

Dit hebben de nieuwe zgn. bange cavia’s ontdekt.
Dus zit er telkens in elk geval 1 van het groepje in het verre huis.
Meest met 1 van de ‘oude’ caven. Soms alleen.

Wanneer ik voer in het cavendeel duurt het meestal even voordat die caaf doorheeft dat er iets aan het gebeuren is.
Dan kijkt ze. Waarna ze fluitend een sprintje trekt richting maaltijd.

Die cavia’s in hun eentje in een te kleine kooi zouden eens moeten weten dat het leven ook zo kan zijn.

Geld koopt mogelijk geen geluk (zou het niet weten) maar wel betere seats

Mail van KLM/Delta.

M’n E-ticket. Voor 17 september (heen). Ik denk iets over tijd die vliegt en hoe fijn dat is en dan valt mijn oog op 29C als stoel op de heenreis.
Wat krijgen we nou? dat is het middenpad. Ik kies altijd voor B = aan het raampje en dan dáár aan het gangpad.

Dus klik ik even of ik niet naar een B-stoel kan verkassen.
Wat blijkt? Met bijbetaling van 56 Euro krijg je een Economy Comfort Stoel. Die zit meer vooraan in het toestel.
En (verdomd!) 10A en 10B zijn ook nog vrij.
Exit Row.
Zomaar te boeken als je ouder bent dan 15 en een stoere vrouw.

Geboekt. Heen en ook terug.
€ 112 van m’n credit card laten halen.
Wat fijn dat dit zomaar kan.
En wat fijn dat ik net aan de PC zat toen het mailtje met het E-ticket binnen kwam.

Wie nu, twee uur later, hoopt haar slag te slaan zal vrees ik bedrogen uitkomen.

Mail van ASN bank

GEACHTE KLANT: –
Je hebt een inkomende betaling gepland voor uw account.
Deze transactie niet kan worden voltooid
aanwezig zijn in uw account informatie.
U bent verplicht te klikken op de onderstaande Inloggen vast te stellen (s)
zijn probleem meteen.

Weet je dat ik degenen die dan wél klikken best ‘de kost zou willen geven’….

Klant

Klant bestelt een pin van € 3,25.
Hij kiest voor aanspreekvorm ‘meneer’. De alternatieven zijn ‘meneer’, ‘mevrouw’ of niets.
De naam is: Voornaam ‘Het’ en achternaam ‘R….’ (die vul ik niet helemaal in voor de privacy).
Ik aarzel: zou klant een bedrijf of instelling zijn met ‘Het’ in de naam. Of is ‘Het’ een mannennaam?
Maar ach, wat doet het er ook toe. Het gaat hier om de bevestiging van een bestelling van een pin van € 3,25 – niet om een sollicitatiebrief aan een multinational.

Bij Opmerkingen op het Bestelformulier schrijft klant: “De bestelprocedure is niet logisch: er kan niet aangegeen worden hoeveel stuks gevraagd worden, wat goed zou kunnen op de plaats van het rode kruis. Bij de volgende stappen kom je gelijk in de administratieve afhandeling.”

Ik bevestig de bestelling aan “Beste Het R…” en leg uit: “Mbt je opmerking: van de meeste artikelen heb ik slechts 1 of enkele exemplaren. Daarom is er niet voor gekozen de klant naar wens aan het winkelmandje te laten toevoegen. Wensen mbt aantallen kun je op het Bestelformulier kwijt.
Dit staat ook in de Voorwaarden. Die zag je mogelijk over het hoofd.”

Mail van klant.
“Het geld is nu overgemaakt, dezelfde bank, dus zal het binnen een uur bij U binnen zijn.
(ik houd er niet van vreemden te tutoieren).”

Ik ben 1 stap verwijderd van: en ik lever niet aan hufters.

Rajapack

De bel gaat, aan de deur een jongen van begin 20.
“Ik kom vier pakjes halen.”
O.
“Van Rajapack?” vraag ik.
Onduidelijke grom.
Ik: “Het zijn twee pakketten, geen vier.”
Knul zwijgt en vult iets in.

Ik haal plakband om de pakketten (die R. had opengemaakt) stevig dicht te maken.
Hij (verwijtend): “Ik was vrijdag ook al geweest.”
Ik: “Ik ben niet altijd thuis. Daarom had ik Rajapack ook gevraagd een afspraak te maken.”
Geen reactie.

Ik moet tekenen.
Ik krijg een strookje ‘Rajapack Retours’.
Aantal losse colli: 4
Bruto gewicht in kg: 22
staat erop.

Wat ook al niet klopt. De dozen zijn heel licht.
Zodat ik me nu afvraag waar die andere twee, zwaardere dozen zijn gebleven.
En wat er gebeurt als Rajapack er maar twee van mij terug krijgt terwijl ik wel voor vier een ontvangstbewijs heb gekregen.

Geweldig

Vorige week kwamen de vier nieuwe caafjes, twee dagen later ging een caaf dood die al een tijd aan het ‘sukkelen’ was.
Dierenarts (waar ze uiteraard was heen gebracht) zei: ‘gewoon oud’.
Zodat ze t/m de laatste dag zo’n beetje meedeed (=eten) en opeens lag ze dood.
Sneu maar kan gebeuren.

De vier nieuwe caafjes zouden als het mensen waren bulderen van het lachen bij de gedachte dat zij als ‘bang’ zijn gelabelled.
Bang? Ze kennen het woord niet eens.

De ren (zie eerdere foto’s) bestaat eigenlijk uit twee delen.
Een cavendeel en een konijnendeel.
De konijnen zitten vaak bij de caven en het is de caven niet verboden in het konijnendeel te zitten, maar het gebeurt weinig.

Vanochtend half 5 (ja – ik ben vroeg op) voer ik de knagers.
Vanuit het konijnenhok helemaal aan de slootkant komen Shirley en 1 van de nieuwe caven aanrennen.

Later vandaag voer ik nog 2x. Ik zie iedereen behalve Caaf Carla. Ik maak me zorgen.
Om half 5 laatste ‘zomaar’ voersessie.
Shirley holt vanuit de achtertuin en die ene nieuwe caaf.
Ik denk: ik begin daar met kijken of er een dood caafje in het hok ligt.

In de deuropening: caaf Carla. Die aangeboden hapjes graag accepteert.
Conclusie: drie caafjes hebben in onderling overleg een eigen optrekje elders in de ren betrokken.
Zijn cavia’s geweldig of zijn ze geweldig!

De dag des oordeels

Op 9 mei zie ik bij een kerk in Yuma dit bord.

Pas later begrijp ik dat het slaat op de voorspelling van de oude dominee dat op 21 mei de vromen in de hemel zullen worden opgenomen. Waarna wie is achtergelaten al op aarde zal worden getroffen door hel en verdoemenis.

Er zijn mensen die dat geloven. Die halen hun kinderen van school, die geven hun bezittingen weg.
En dan kómt 21 mei 18.00 uur (de dominee was zeer precies mbt het tijdstip) – en gáát ook weer. En niemand is in de hemel opgenomen.

Een paar weken later ben ik opnieuw in Yuma.
Ik vermoed dat ze dat bord intussen hebben gewijzigd.
Dat hebben ze niet.

Maar eigenlijk hielden ze ook een slag om de arm.
“He’s coming any moment“