Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Uren tellen

Aangenomen dat ik (normaal) omstreeks kwart over tien naar bed ga.
Na het nog 1x kijken van Bosom Buddies met Angela Lansbury en Beatrice Arthur. Of een stukje Gräfin Mariza.

Dan is het nu nog vier uur en dan slapen (zo’n beetje) en dan om kwart over vijf gezond weer op.
Gebroken en doodmoe misschien, maar: gezond.

Waarna ik de dieren voer.
Douche. Me aankleed.
Onopvallend voor de katten de nieuwe sleepkoffer en de rugzak met notebook en handtas 1+2 in de auto zet.
Handtas 1 is de gewone waarin o.a. mijn autopapieren – die laat ik achter in de auto.
Handtas 2 is mijn reistasje met o.a. mijn paspoort.
(morgen goed opletten en niet Handtas 1 meenemen en R. zien wegrijden met Handtas 2)

De hele dag bombardeer ik R. met mailtjes met ‘let hierop’ ‘doe dat’ wanneer ik weg ben.
Pas wanneer tot me doordringt dat hij er schoon genoeg van heeft switch ik naar post-its plakken op de aanwijzingen die er al liggen.

Morgen om deze tijd ben ik -even rekenen- in de lucht op ruim een uur vliegen van Portland.
Hoe vaak ik ook naar Amerika vlieg, het blijft zenuwen.

Broeds (af)

Kip An is niet voor 1 gat te vangen.
Ik til haar om zeven uur van haar nest, maak de deur pas om half zeven ’s avonds weer open.
Ze sjouwt zo’n beetje rond. Ze eet. Ze drinkt. Ze poept. Ze zandbaddert.

Bernadette doet mee.

Dan bedenkt ze iets nieuws.

Ze kan dan niet in haar leghok (op niets!) zitten broeden, ze kan wel in trance op een tak zitten.
Oemmmmm.

Ik duw haar een aantal keren van haar tak, ik leg een stuk gaas op de tak.

An gaat rondscharrelen, ietsje.
Maar ze houdt het hok in de gaten. Zodra ik dat dadelijk opendoe, zal ze komen aanhollen, de veren wijd zetten, het kloek-kloek-geluid maken en toegewijd in het leghok broeden op niks.

Woensdagochtend vlieg ik weg.
Ik heb met Roelof afgesproken dat hij dan zal doen wat Inge in een commentje suggereert.
An in een lege caviakooi zetten op water en brood (dat brood moet je niet letterlijk nemen).

Ziggo

Gisteravond heeft de tv opeens kuren.
Wanneer ik van zender wissel is het beeld eerst zwart. Dan krijg ik foutmelding E48: er is geen kabelverbinding.
Terwijl ik zit bij te komen van de schrik verschijnt daar alsnog het beeld.
Mm.

Ik denk: vast weer een draadje los.
Ik controleer alle kabels. Druk alles nog eens goed aan.
Opnieuw geprobeerd. Zelfde euvel.
Bij Ziggo gekeken of er storingen waren: nee.

Ik hoop dat het probleem vandaag zichzelf heeft opgelost.
Helaas. Wéér de kabels aangedrukt. En ook eens wat veranderingen geprobeerd.
Zinloos.

Bij Ziggo gekeken: er wás gisteren een storing, staat op de site.
Oplossing: even 2 minuten de stroom van het modem halen en klaar is Klara.
Opnieuw: Helaas.

Nóg een keer naar Ziggo. Daar is de info intussen bijgesteld.
O got. O shit.

“Onze excuses voor het ongemak”- welja.

Nieuws en non-nieuws en hype-nieuws en neuzel-nieuws

Dé wedding. Hét huwelijk-van-het-jaar.
Stop de persen, ruim pagina’s in, stuur tritsen journalisten naar Engeland, voorbeschouw, beschouw en houd niet op met nabeschouwen.

Ik snap het niet.
Ik heb sowieso niets met royalty en ik zou ‘Kate’ niet op straat herkennen als ik haar tegenkwam.
Hierin sta ik alleen. Vermoed ik.
Want de NOS zal toch niet voor niets al die journalisten naar Engeland hebben gestuurd en er al die uren radio en televisie en een live blog en uitzenden via Journaal 24 aan hebben besteed als *niet* de rest van het volk hier vurig naar zat te verlangen.
De NOS gevolgd door de andere publieke omroepen (op NTR na) en uiteraard de commerciëlen.

Eerst erger ik me. Dan denk ik: oren dicht en weer open wanneer er ánder nieuws komt.
Vandaag denk ik zelfs even: laat ik me er maar -in passieve zin- aan overgeven.
Het Radio 1 Journaal met Lucella Carasso bericht ook best leuk en dan zet ik de radio uit en pas na drie uur weer aan.
Ik heb dan de kus gemist maar dit wordt nog helemaal goed gemaakt in de avonduitzending van het Radio 1 Journaal dat opnieuw voor een kwart gaat over hét huwelijk. De júrk! De kús!
En daaraan, wordt beloofd, zal de Avondspits ook nog aandacht besteden.

Volgens mij zijn we nu in de fase overkill.
En wat ik me afvraag: er zijn natuurlijk idioten die alles met royalty dolletjes vinden.
En andere idioten die sowieso van alles enigjes vinden waar geen normaal mens met de pet bij kan.

Maar hoeveel ándere mensen hadden nou behoefte aan deze overdaad aan berichtgeving?
En… waaróm?

Weg ermee

Eerst ga je dood.
Dan ruimen ze al je spulletjes op.
En ben je écht weg (ermee).

[update:  volgende fase is dat gretige dorpsbewoners je spulletjes doorzoeken ivm ‘mogelijk iets van hun gading – maar dat fotografeer ik maar niet]

Laatste, definitieve stap.