Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Money makes the world go round

Vanmiddag bedenk ik opeens: ik ga enthousiast boeken in de Winkel zetten.
En haal een stapel leuke kinderboeken over muizen uit een grote doos.
Ik lees er een paar en vind ze zelf geweldig en ze zullen wel niet meer dan een paar Euro gaan kosten maar een paar Euro is meer dan géén Euro.
Dus de helft al gescand en morgen in de Winkel ermee.

Via mail weer een tip: “Heel veel mensen zijn tegenwoordig bezig met allerlei dingen die met zichzelf te maken hebben. Mindfullnes, management, geluk, esoterische zaken.
Wellicht leuk om ook wat van die boeken in de winkel te hebben, of er een rubriek van te maken.”

Ik mail terug dat ik zoveel mogelijk bij mijn eigen voorkeuren blijf en zeg nog net niet dat bij deze zaken al mijn haren incl die in de nek stijf omhoog gaan staan (maar mogelijk leest ze dat ooit hier). Nee, ik heb héél andere favoriete onderwerpen (en kijk eens hoe die niet verkopen).

Maar.
Maar er zijn ook dingen die ik kan verpatsen. Zoals een handheld GPS Magellan Triton 500 die ik in september kocht en niet aan de praat kreeg.
En de Olympus mju-780 die mijn kleine cameraatje was tot ik hem verving door de kleine Coolpix.
16 MB Xd-geheugenkaartjes.
En wie weet wat nog meer.

Morgen op marktplaats of eBay zetten.
Omdat geld de wereld doet rondgaan en elke Euro welkom is wanneer mijn bedrijf eventjes ietsje minder loopt.
(ik had het al eens over ‘eufemisme’ geloof ik)

Waarom…

Why does the chicken cross the road is een flauw raadseltje/grapje.
Het antwoord is: om naar de andere kant te gaan.

Toch vraag ik me dat wel eens af: waarom doen kippen wat ze doen.
Een voorbeeld.
Vanaf het nachthok is een pad naar de voederplaats achter het huis.
Een mooi breed pad.

Wanneer ze op stok gaan, gebruiken ze dat pad.
Maar wanneer ze uit het hok komen en de wijde wereld in gaan balanceren ze op het randje bakstenen langs de vijver.
Dat is niet alleen een omweg, dat is ook een wankel wandelingetje.

Ooit heeft 1 van de drie het bedacht en liepen de andere haar achterna.
Toen bedacht 1 (dezelfde?) dat ze dit vaker gingen doen. Wat heet: altijd.
Why oh why.

Geestig (vind ik, als klooiende koude kalkoen zijnde)

Doordat een kalkoen zo groot is, komt het voor dat er restjes overblijven. Het is echter niet aan te raden om kliekjes van de kalkoen op te warmen, want dan wordt het droog en taai.
Met koud kalkoenvlees zijn echter prima koude gerechten te maken, bijvoorbeeld in een salade of op een clubsandwich.

Afleiding

Ik vind er nog steeds geen bal aan, aan de home trainer.
‘Zomaar’ fietsen lukt me niet. Een leuke videoclip wil me nog wel aangenaam afleiden.
Poker face. Eigenlijk alle Lady Gaga. En Pink.
Alleen moet ik janken bij haar laatste (Perfect) en dat leidt dan weer af van de ándere afleiding.
Ander probleem: op een leuke clip volgt vaak een niet-leuke en -nog erger, en dat gebeurt héél vaak- wel 5 minuten reclame.

Vanochtend zap ik naar Animal Planet.
Over kattenrassen. Leuke verhaaltjes over katten.
Kat Lava die met haar baasje, een vrachtwagenchauffeur, door het land reist. Op het dashboard ligt ze wanneer hij rijdt. ’s Nachts slapen ze samen in de cabine. Een andere kat die door een hoepel kan springen en daar maakt haar bazin dan ansichtkaarten van die ze naar de jongens en meisjes in Irak en Afghanistan stuurt.

Ik fiets moeiteloos 4x zo lang als anders (en ik ga nu niet vertellen hoe weinig het ánders is maar het is meer dan 1 minuut).
Nu ben ik gebroken.

Kijktip

Ik kijk graag naar de serie ‘House’.
De aflevering die vanavond om 19.00 uur wordt uitgezonden op RTL5 vind ik 1 van de beste.
Het hele seizoen (het derde) is erg goed, maar wat bijzonder is aan deze is dat je een kijk(je) krijgt in de ziel die House zo graag verborgen houdt.

Heb je nog nooit ‘House’ gekeken dan denk ik niet dat je nu direct wordt meegezogen en overtuigd.
‘House’ is een verslaving. Je moet aan ‘m wennen en dan ben je verkocht.

Kijk je wel vaker maar niet álles: over een uur *doen*.
Zeker als je iets hebt met kinderen maar dat is geen must aangezien ik geen bal heb met kinderen en ik dit toch 1 van de mooiste afleveringen vind.

Inbraak in mijn rustige dorp

Grootschermer, woensdag 16 februari
Bij een woning aan het Noordeinde werd woensdag tussen 08.45 en 22.45 uur ingebroken. De daders verschaften zich toegang tot de woning door een achterdeur van de woning. Er werd diverse apparatuur ontvreemd.

Vorige week sloeg hier een fietser over de kop.
Een wielrenner uit een andere gemeente. Niet goed uitgekeken. Toch een beetje ‘eigen schuld’.

Nu een inbraak.
Wat ik op de een of andere onlogische manier niet in het eigen dorp verwachtte.

De katten

De katten en ik proberen weer ‘gewoon’ te doen.
Guus lukt dat prima.
Die doet écht gewoon.
(Nou ja – we hebben ‘ik kom na boodschappen terug met de auto en stap binnen’ nog niet geprobeerd)

Sammie is uitgeteld.
Hij ligt de hele dag in het magazijn in een doosje.
Komt 2x overdag naar beneden om iets te eten.
En dan bij de avondmaaltijd weer.
Verder: niks. Totaal uitgeput vermoed ik.

Nu net komt hij op schoot.
Laat. Normaal vrijen we ergens eerste helft ochtend.

R. en ik zijn allebei gesloopt.
We mailen over ‘wat nu’ om ze toch naar de dierenarts te krijgen.

Vanmiddag gaat de telefoon.
Dan merk ik dat die op het bureau hoort te staan er ergens onder ligt.
Klein ongemak.

Opladen

Iemand die m’n log leest stuurt me privé zijn ideeën over ‘hoe nu verder met de Winkel’.
Dat doet me goed. En de ideeën zijn óók goed resp. sluiten aan bij mijn eigen ideeën.
Dat helpt.

De vrouw die me dit weekend mailde dat ze iets in het Gastenboek zou schrijven maar dat ze een foutmelding kreeg heeft alsnog iets geschreven.
Iets heel aardigs: We hebben een aantal Engelstalige kinderboekjes besteld en in goede staat ontvangen. Snelle service en een leuke attentie erbij geven meteen veel vertrouwen. Je merkt dat Jeanne dit met haar hart doet!

Die laatste zin trof me.
Want ik *wil* het zo graag (weer) met mijn hart doen.
Maar de laatste maanden zit ik wat jankerig te pruttelen. Ik dóe het werk natuurlijk wel (niet alleen bestellingen leveren, ook nieuwe artikelen bijplaatsen). Maar het plezier is verdwenen. Eén bestelling per vier-vijf dagen, omzet(!) 50 Euro per week – dat is huilen met de pet op en af en weggegooid en in alle denkbare standen.

Intussen heb ik een bananendoos uitgepakt met ‘mogelijke handelswaar, mogelijk ook niet’.
Ik moet/wil nog iets doen voor de Winkel aangenomen dat de Grote Restyling van over een maand doorgaat (als hij teveel kost, blaas ik hem af – maar de vrouw met de rekenmachine laat al een week niets horen zodat ik niet weet wat de prijskaart is).

Tuurlijk kan ik prima werken met tegenzin. Schouders eronder en niet zeuren.
Maar wat zou het leuk zijn om er weer oprecht plezier in te hebben.
Ik wil mijn hart terug.

Lisa Wade weg bij Vroege Vogels

Voor wie het nog niet elders las: Lisa Wade is ein-de-lijk weg bij Vroege Vogels.

Sinds augustus ontnam ze me alle plezier in dit programma waar ik zo van hield – zó erg dat ik de laatste maanden niet eens meer luisterde tenzij ik het niet kon laten en er toch even in zapte.

Drie weken was ze afwezig wegens ‘ziek’. Toen dacht ik al: dat kán niet. En: het zal toch niet…?
Het zal wél. Lisa Wade is verdwenen en good riddance en zondag staat de wekker weer op half acht.

Mislukt

R. en ik probeerden Sammie en Guus te vangen om ze naar de dierenarts te brengen.
Of liever: Guus joegen we al snel onder een kast waaronder hij zich niet meer vandaan liet halen en waar hij zat te jammeren alsof zijn laatste minuut had geslagen.

Verder joeg ik wat onhandig óp en deed R. tot tweemaal toe een greep in de kleine man.
1x op mijn bureau waar Sammie een ravage aanrichtte (het is een wonder dat de monitor het nog doet).

Toen vluchtte Sammie langs de afzuigkap in de keuken naar een balk en verborg zich aan het uiterste puntje.
R.’s hand werd gebeten en gekrabd.
Toen rook het huis naar slachthuis en gaven we het op.

R. was zo verstandig geweest zelf jodium (oid) mee te nemen.
Ik kon hem helpen aan pleisters.

 

Toen ik R. had weggebracht zat Guus binnen tien minuten naast me te spinnen en wou na een aanvankelijke aarzeling ook geaaid worden.
Hapjes waren eveneens welkom.

Sammie zit nog steeds op de balk.
Nu al ruim vijf uur.
[Sammie is om 19.15 uur naar beneden gekomen en gedraagt zich nu ietsje op z’n hoede maar verder normaal]

Dieren

Morgen gaan R. en ik met Guus en Sammie naar de dierenarts.
(wat achtelozer klinkt dan het zal zijn kwa jagen op de katten en ze met bruut geweld in mandjes duwen)

Wie niet mee gaat is caafje Ukkie.
Ze kwam hier vijf jaar geleden. ‘Klein’ gehouden in een kleine kooi en waarschijnlijk negen maanden.

Als dat waar is zou ze nog hartstikke jong zijn.
Maar het laatste jaar gedraagt ze zich niet zo.
Bijna een jaar geleden viel ze opeens om. Zomaar. Trappelen met de pootjes. Waarna ze opstond en verder liep.
Ik zag het gebeuren samen met iemand anders en we dachten allebei: foute boel.

De laatste maanden doet Ukkie ‘gek’.
Als er eten komt (waar ze enthousiast om fluit) holt ze de hele ren op en neer, ze pakt een stukje wortel, holt ermee een hok in en komt er dan ook weer uit met dat stukje wortel en legt het neer naast de bak en springt er dan in en eet (bv) andijvie.
Ze vermagert. Ze drinkt veel (viel me laatst op). Ze heeft staar (merkte ik vanmiddag).
“Ze is gewoon oud” zei degene die dat samen met mij constateerde.

Ik weet niet of Ukkie echt ‘oud’ is.
Ik denk wel dat ze het eind nadert.
En ik denk dat daar weinig aan te doen is.
Ik let op of ze ‘gelukkig’ lijkt. Zolang dat het geval is: leef lekker door, Ukkie.
Zo niet: inslapen. Maar bij caafjes gaat dat vaak snel vanzélf als ze op zijn.

Daarom dus alleen Sammie en Guus mee naar de dierenarts.
(wat formuleer ik dat achteloos)

Proeven aan verandering

Feit: ik heb een hartstikke leuke webwinkel met bijzondere boeken en originele geschenken.
Unieke magneetjes en boekenleggers.
(en nog veel meer)

Feit: die hartstikke leuke webwinkel loopt niet goed genoeg.
Eerlijker feit: hij loopt niet.
Nou ja, wel een béétje natuurlijk. Af en toe een klant. Af en toe zelfs een klant die in de buidel tast.
En dan krijg ik hoop. En denk ik: als ik nou eens nóg meer concentreerde op Betty Boop (=succes).
Maar dan bestelt er een maand lang helemaal niemand Betty Boop. En bestelt er ook amper iemand iets anders.

Als iemand iets bestelt ben ik hartstikke aardig en dienstbaar.
Wil de klant me alleen vertéllen wat voor stickers ze wil hebben maar heeft ze geen trek het bestelformulier in te vullen? geen probleem! Dan doe ik dat toch voor haar?
En als ze zo lief is te betalen ren ik meteen naar de brievenbus en doe er ook nog een leuk kadootje bij.
(reactie: niks)

Een andere klant bestelt een pin van € 2.95 en terwijl ik die zit in te pakken in een plastic doosje en dan ook nog een luchtkussenenvelop en 92 cent postzegels denk ik al: mm – zit ik hier nou niet op toe te leggen.
En ja hoor, vanavond een mail van die klant: ze heeft niks ontvangen. “Is er soms iets mis gegaan?”

Tegelijk ben ik bezig met een restyling van de Winkel (waardoor een wél aardige klant die iets in het Gastenboek wou schrijven daartoe geen toegang kreeg want er was een ontwerpfout gemaakt en toen ik kon melden dat de fout was hersteld had ze geen zin meer).

Ik denk nu: wat als ik stop.
Niet per se alles bij het grof vuil gooi. Maar niks nieuws toevoeg. Of hoogstens af en toe iets dat ik tegenkom.
Geen Kadotips meer. Geen Nieuwsbrieven.

Ik proef het idee.
En meedenken mag wel maar alles beter weten niet (als je begrijpt wat ik bedoel).