Boer zoekt… ja, wát eigenlijk?
Ik kijk er nooit naar (echt!) en zag toevallig dit seizoen de eerste aflevering en belandde door rusteloos zappen (zap-zap-zap) ook vanavond in een stuk Boer zoekt vrouw.
Ik zie een vrouw die onduidelijk mannen over de vloer heeft terwijl haar hele wezen *lesbisch!!!* uitschreeuwt.
Geen wonder dan ook dat er tussen haar en de mannen geen enkele interactie is waar zelfs de mánnen over klagen.
Ik zie een paar niet onaantrekkelijke boeren met krullen die ik niet meteen uit elkaar kan houden.
En ik zie een echt monsterlijk onaantrekkelijke knul genaamd Marcel.
Tegen deze Marcel zegt een meisje (Sonja): “ik ben verliefd op je”.
Niet als inpalm-truc (denk ik). Nee: ze meent het.
Hij reageert onbeholpen. Soort van ‘goh’.
Dan moet hij 1 van de 3 vrouwen die naar hem werven wegsturen.
Ik denk: Sonja houdt hij allicht. Maar nee, Sonja stuurt hij weg.
Waarom? omdat ze “weinig initiatief toonde”. Eh???
Terwijl Sonja op haar bed zit te janken met Yvon Jaspers zegt Marcel tegen de twee uitverkoren typjes: hij had het idee dat Sonja te plooibaar was.
Ja, zegt blond stuk 1 (hij heeft er twee over, Sonja was donker) – nú begrijpt ze het.
Ik begrijp het ook.
Sonja nam een risico door zich kwetsbaar op te stellen.
Dat vond monsterlijke Marcel zwak en dus niet interessant.
Ik snap niets van deze serie.
Ik bedoel: ik snap niets van de vrouwen die meedoen aan dit ‘ben ik leuk genoeg? kies je mij?’
Fotostudio (vervolg)
Love is in the air
Vanochtend kijk ik uit het raam en zie grote opwinding in de ren naast het huis.
Rennen, stilzitten, rennen.
Ik denk: die rotkat is weer aan het treiteren.
Maar het blijken de hormonen te zijn die gieren door de lijfjes van mijn konijnen.
Normaal is dat de dame het geholpen mankonijn probeert duidelijk te maken dat hij op haar moet springen en dan wippen.
Normaal is ook dat het geholpen mankonijn geen benul heeft wat ze bedoelt. Zodat zij het steeds opnieuw voordoet tot ze wildwoest wordt omdat hij het hoe ze ook haar best doet nog steeds niet snapt.
Jozef snapt het wel.
Sterker: hij lust er wel pap van.
Zoveel pap dat ik begin te twijfelen of de dokter hem destijds wel goed genoeg heeft geholpen.
Daarna is het goed rusten in het prieeltje.
Brunchen met bamboe.
Kingman, AZ
Fotostudio
Ik zat te pielen met de foto’s van Betty Boop.
Ideaal is: geen zon maar helder buitenlicht.
Flitsen kan soms, maar geeft vaak rare schaduwen of valse kleuren.
Iemand raadt me een fotostudio aan.
Dat kost weer een paar tientjes maar als het wérkt is het een prima investering.
Vandaag pak ik de fotostudio uit.
Hij zit in een grote tas. Waarin weer onderdelen.
Op de verpakking staat dat hij eenvoudig is op te zetten.
Ik zoek naar de handleiding. Die is er niet. Waarschijnlijk omdat hij zó eenvoudig is op te zetten dat die niet nodig is.
Ik ga aan de slag.
Ik klap iets uit en nog iets.
Ik klap iets om. Ik plak iets vast (met klittenband).
Wat ik ook probeer: het lijkt niet op het plaatje.
Ik begin opnieuw. Ik probeer het nog eens.
Ik zoek (zinloos, maar het geeft aan hoe ik me vóel) opnieuw naar een gebruiksaanwijzing.
Ik bestudeer het plaatje van wat het moet worden.
Ik kán het niet.
Yard Sale in Kingman, AZ
Betrapt
Een paar maanden geleden bracht ik mijn VW Polo voor het eerst naar Martin Schilder in Alkmaar.
Ik had geregeld dat er een vervangende auto voor me zou klaar staan.
Ik moest bijna drie kwartier wachten op die auto.
Omdat een monteur *mijn* auto mee naar huis had. En die monteur hád er om acht uur uiterlijk moeten zijn maar arriveerde pas om kwart over acht waarna ze de auto wouen afspuiten en vol gooien. Wat maakte dat het nog langer duurde.
Ik was goed pissig.
Ik reed naar huis en weer terug.
Dertig kilometer.
“Of ik de auto had afgetankt” vroeg het meisje.
Nee. Maar ik zéi: “Hij is vol.”
Omdat ik dat met die 30 km onzin vond ook nog te gaan tanken en vooral omdat ik pissig was omdat ik zo lang had moeten wachten.
Op mijn bureau ruim ik nu de rekening op.
En zie -nu pas- staan: “Aftankkosten 5 Euro”.
Betrapt dus.
‘Beter welzijn voor vleeskuikens’ (bericht van ministerie EZ)
Op 1 februari gaan er nieuwe regels gelden voor het houden van vleeskuikens. De kippen krijgen meer ruimte. Als de boer ervoor zorgt dat minder kippen doodgaan en dat ze minder ontstekingen hebben aan hun poten, mogen er meer kippen per vierkante meter worden gehouden.
Het welzijn van de kippen verbetert ook door droog strooisel op de vloer, meer licht en goede ventilatie. De richtlijnen komen uit Europese regelgeving en zorgen ervoor dat overal in Europa het welzijn van kippen verbetert.
Kippenhouders kunnen kiezen hoeveel kippen zij per vierkante meter willen houden. Bij een hoger aantal kippen per vierkante meter worden ook de regels strenger. Er is maximaal 42 kilo per vierkante meter toegestaan.
Dit is dus een verbetering.
Ergens onderweg
De strijd tegen de kilo’s
NB: dit gaat niet over mij – ik hoef dus ook geen adviezen vóór mij.
Ik moest vandaag opeens denken aan Kirstie Alley.
Die vrouw met dat extreem lage voorhoofd – Rebecca in Cheers.
Ik citeer uit Wikipedia:
Ze kwam behoorlijk aan tot ze rond de 100 kilo woog.
Op een gegeven moment besloot ze dat het roer om moet. Op 12 november 2004 was ze te zien bij Oprah Winfrey. Ze doet een boekje open over haar gewicht en haar strijd tegen de kilo’s.
In mei en november 2005 kwam ze weer bij Oprah om een update te geven. Omdat de Scientologyprogramma’s haar niet kunnen helpen, zoekt ze hulp bij het dieetprogramma van Jenny Craig. Met behulp van dit programma weegt ze uiteindelijk nog maar 57 kilo.
Op 7 november 2006 verscheen Kirstie in bikini in The Oprah Winfrey Show om haar nieuwe lichaam te laten zien, en het vertrouwen dat ze nu weer heeft. Maar de geschiedenis herhaalt zich en haar gewicht gaat weer omhoog en omlaag, hetgeen ook weer in een real-life-soap wordt vervat.
Dat laatste is slim, natuurlijk. Om er een economisch slaatje uit te slaan.
Wat ik me vooral herinner is van toen het gelukt was: dat ze trots uitlegde hóe ze het had gedaan.
Niet alleen met verstandig eten (Jenny Craig) maar met de manier van bewegen die *haar* het meest beviel nl dansen.
Gewoon elke dag leuk een uurtje dansen op leuke plaatjes. Swingend door de kamer. Fluitje-cent, appeltje-eitje.
Maar dat was dus precies zolang als het duurde.
En dat was niet erg lang.
Storm! storm! storm!
… loopt het in de Winkel.
Tientallen klanten hebben binnen een paar uur voor ruim duizend Euro besteld en terwijl ik dit tik zie ik alweer twee bestellingen binnen komen!
Mijn grootste zorg is hoe ik alles kan afhandelen binnen de twee dagen die ik mezelf voor inpakken en verzenden heb gesteld.
Toch een werkscholier inhuren misschien?
Kijk – zo pak je dat aan kwa zelfpromotie.
De werkelijkheid is dat we de Winkel een totale make-over hadden willen geven maar dat het allemaal te lang duurde en niet georganiseerd en gecoördineerd kon worden en het beetje dat wél *nieuw* was toen we vanochtend online gingen met de Kadotips bleek een paar uur later fouten elders in de Winkel te veroorzaken en is er nu weer uitgesloopt.
Ik kreeg drie bestellingen.
En slechts twee foutmeldingen en géén afmeldingen na het versturen van de Nieuwsbrief maar dat komt omdat we daarvoor nu een ander systeem hanteren zodat de ondankbare types die ‘m niet meer willen ontvangen automatisch uit de verzendlijst worden gehaald en mij als mensch niet meer hoeven passeren.
Nu zit ik al een uurtje te wachten op klanten die naar hun werk zijn geweest en thuis hun privé-mail lezen en die dan gaan shoppen till ze droppen.
Maar misschien gaan die eerst een borrel drinken en dan eten en komen ze pas rond negen uur bij me langs.
Nieuwe Kadotips: shop until you drop! vanuit de luie stoel…
Kingman, AZ
Floris
Er is al weken een ongelooflijk irritante goedbedoelde reclame over ‘Floris’.
“Floris!” die was – o nee, die *is*.
Een vrouw haalt herinneringen aan ‘m op maar eigenlijk leeft Floris nog alleen is-ie aan het dood gaan en, zegt dan een strenge stem: U laat iemand die aan het dood gaan is toch niet in de steek?!
Voor mijzelf sprekend: nee.
Niet alleen als voornemen, als realiteit.
Ik vind het idee sympathiek.
Wees lief voor vrienden die stervend zijn.
Maar als ik deze vrouw over Floris hoor praten zijn ze niet erg close.
Ze kende hem uit haar studie. En daarna had ze ook nog wel eens contact. Maar nergens pik ik op dat ze echt maatjes waren.
Dat maakt ‘Floris’ al een matig voorbeeld.
Er wás in het begin van deze reclame ook een andere.
Over een vrouw. Die slordig was.
Maar het is alleen ‘Floris’ die we nog horen.
Vaak net vóór het nieuwsblok en dan direct erna wéér.
Ik heb de pest aan Floris.
Ik begin na te denken over ‘wat een kak-naam’.
Ik denk: laat ‘m gauw doodgaan. Dan zijn we van ‘m af.
Ik zeg er iets over op twitter.
Anderen blijken zich ook te ergeren.
Wat fijn is want dan is er tenminste *iets* waarin ik niet alleen sta.
En Floris… sorry man, maar je tijd is wat mij betreft gekomen.
RIP enzo.
Adres
Ik probeer attent te zijn maar ik ben het lang niet altijd.
Zo heb ik nog een lijstje liggen met mensen aan wie ik écht moet mailen. Snel moet mailen.
Maar als het er niet direct van komt, komt het er ook later vaak niet meer van.
Totdat ik een keer mezelf dwing: NU.
Niet dat ik die mensen niet aardig vind. Maar hun mails (beantwoorden) raken/raakt uit mijn systeem.
Vorige week stuurde ik iemand een verjaarskadootje.
Iemand die nu in het buitenland woont en die zo attent was *mij* op mijn verjaardag vanuit dat buitenland op te bellen wat ik hartstikke aardig vond.
Volgens mij was de verzending ruim op tijd en omdat zij wél attent pleegt te zijn was ik verbaasd dat er geen ‘dankjewel’ kwam.
Wel stuurde ze met kerst aan mij en al haar andere dierbare vrienden en kennissen een collectieve ‘hoe is het met ons’ als attachment.
Erg Amerikaans vind ik dat. Het stond me tegen. Dus opende ik het niet.
Vandaag toch maar eens gekeken.
En jawel: ze is verhuisd.
Baal-baal-baal.
Bij Searchlight, NV
Discussie gesloten
Ik ga wel of niet afvallen.
In elk geval houd ik op er hier over te berichten.
Goedbedoelde adviezen mag iedereen dus voor zich houden en toepassen op zichzelf.
Veel succes daarmee.
Snoeren
Gebruiksaanwijzing tv erbij gepakt.
Ja! er kan een PC op aangesloten.
Met óf
* HDMI-gecertificeerde kabel
* DVI/HDMI-kabel
*RGB-kabel
* 3,5 mm stereo ministekkerkabel
*DVI-RGB-omzettingskabel
En dan moet je niet denken dat het plug+play is- na selecteren van je kabel (alsof dát simpel is) moet je in het menu ook weer iets programmeren.
Maar, denk ik nu, kán dat wel – dat snoer van tv in PC (wat toch al niet simpel is want de notebook heeft maar een beperkt aantal mogelijkheden kwa aansluitingen).
Wat ik bedoel: moet het niet via het kastje van Ziggo? Het kastje dat mogelijk maakt dat ik programma’s stop zet al zou ik bij got niet weten hóe want dat heb ik nog nooit gedaan.
Wéér ‘gedacht’.
Waar ik zeker 20 jumping jacks had kunnen doen.
Nieuw plan
Nu zó lang nagedacht over de hometrainer en ook nog eens op twitter een balletje opgeworpen dat ik nu heel erg zit te aarzelen of ik het wel moet doen.
Misschien zou ik het doen als ik nú kon opbellen en dat het ding er dan vanmiddag om drie uur stond.
Maar het wordt beloofd ‘over een week’ wat zelden ‘over 5-6 dagen’ is maar vaker ‘over 8-10 dagen’.
En als ik nú al zit te twijfelen, heb ik er dan over anderhalve week nog wel zin in?
Wat ik nu bedacht (nav Lies’ “Olga en Duco”): Zumba.
Dat komt omdat ik bij YouTube Olga en Duco intoetste en toen kwamen er ook video’s van Zumba-voor-beginners.
Dat leek me wel wat.
Wat nu leuk zou zijn: als ik mijn notebook kon aansluiten op de tv en dan zo YouTube groot afdraaien in de woonkamer.
En ev staan springen in de keukenhoek, die kun je niet zien vanaf de straat (denk ik).
Mijn werkkamer is nl te klein/vol voor gespring.
Zodat ik nu voor de uitdaging sta om de gebruiksaanwijzing van de televisie te begrijpen.
Als ik al dit gedenk zou omzetten in bewegen was ik vast al anderhalf ons overgewicht kwijt.