Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Avontuur

Vandaag ben ik op avontuur in computerland.
Ik zet WP Office X4 op de nieuwe PC, download de Nederlandse module en ja hoor – het werkt.
Ik zet Microsoft Office 2007 op de nieuwe PC – dat werkt ook.

Ik *wil* graag Clipboard Express erop zetten (dat is een érg makkelijk klein progje dat wachtwoorden onthoudt).
Ik ontdek hoe je Windows 7 ev toch zo’n oud prog aan de praat kunt laten krijgen (=nuttig).
Maar bij Clipboard Express werkt het helaas niet.

Dan is er nog het programma Verjaardagen waarmee mijn computer elke dag opstart om me er o.a. aan te herinneren dat de zakken met plastic aan de straat moeten. Dat doet het evenmin.

Máár: eindelijk verdiep ik me in de google-agenda en kijk eens wat handig!

Dan gaat de bel en de postbode overhandigt me Leer jezelf snel Windows 7 en Windows 7 Het complete boek.
Snel even in gebladerd. Prima boeken lijken me dit.

Intussen ook nog de printer in de nieuwe PC geduwd en verdomd: hij doet het zonder zoeken naar software en drivers of aan/uit zetten van wat dan ook.

Ik durf het nauwelijks te zeggen, bang dat ik dan een noodlot over mezelf afroep, maar: ik begin er schik in te krijgen.

Nieuw

Hoe doen anderen dat toch als ze een nieuwe PC hebben?
Dolenthousiast intuïtief ermee aan de gang?
Huppatee allerlei progjes erop gooien, drijvertje hier drijvertje daar zoeken en downloaden en z’n plekje laten vinden?

Ik ben panisch.
Ik laat ‘m maanden staan en nu is het zover en heb ik ‘m een paar keer aan gehad en dat kost me dan vele niet-productieve uren waarin ik op google dingen zoek die ik niet vind en heel veel vind (ellende!) dat ik niet wil vinden.

Ik dacht: ik koop een boek.
De site van SchoonePC vind ik helder dus dacht ik: ik koop dat boek over Windows 7.
Eenendertig Euro.

Vandaag komt het en ik kan er geen touw aan vastknopen.
Omdat het geen antwoord geeft op mijn basisvragen: hoe tuig ik het kreng op? waar zet ik wát?
Zodat ik via ComputerCollectief nog twee boeken bestel.
Tweeënzestig Euro.

Die boeken komen morgen of anders overmorgen.
Intussen zou ik er goed aan doen weg te blijven van google. Daar in elk geval geen Windows-vragen te stellen.
Omdat het alleen maar tijd kost en zinloos is en het me nerveus maakt.
Helaas.

Te doen

Vanochtend maak ik een te-doen-lijstje.
Met érg weinig klussen erop – op aanraden van R.

1 ding heb ik voor elkaar gekregen (en dat stond niet op het lijstje) en dat was Panda activeren op de nieuwe PC.
Verder stelde ik aan Paradigit per mail vragen over de nieuwe PC. Om elf uur een mail: wanneer het mij schikte om daar een uur voor uit te trekken.
Een uur? Haha. Dacht ik. Dat is toch binnen max 10 minuten uitvoerig beantwoord?

Tien minuten later gaat de telefoon en ontdekken we dat de Helpdeskmedewerker niet in mijn PC kan kijken.
Ik zou hem een bestand moeten toesturen maar een maagdelijk Windows 7 heeft geen mailprogramma.
Dus beschrijf ik wat ik zie. Dat maakt het niet duidelijker.
Kan ik een printscreen maken? Ja! dat kan ik! (pas een half jaar maar dat doet er nu niet toe)
En dan via een usb-stick op de andere PC zetten en toemailen.
Toen (omdat sommige beelden zich niet lieten printscreenen) ook nog foto’s gemaakt van het beeld.

Nu (ruim viereneenhalf uur later) zijn we in het stadium beland dat ik de mailtjes van de Helpdesk als volstrekt cryptisch begin te ervaren en dus écht domme vragen ga stellen. Althans dat denk ik.

Dit is Sammie vanochtend toen ik bezig was met het maken van dat lijstje.

Onkruid

R. en ik gaven twee uur van ons leven aan het verwijderen van onkruid uit de tuin.
Op mijn verzoek concentreerde R. zich op de brandnetels. Hij rukte er idioot veel uit maar ik slaagde erin er toch nog een paar per ongeluk te grijpen (au!).

Intussen liet ik Onecare mijn oude PC doormeten op virussen. Hij vond er 1. Zodat ik het PCHelpforum inschakelde en de rest van de dag kwijt was aan het draaien van allerlei progjes en van alles in en weer uitschakelen en downloaden en verwijderen en toen in Veilige Modus defragmenteren.

Ik ben gesloopt.

Krakers

Toevallig mailde ik vanochtend iemand dat in het voorjaar kauwtjes nestelden onder mijn dak maar dat ze waarschijnlijk tijdens mijn vakantie waren uitgevlogen – best jammer.

Vanochtend breng ik iets naar de brievenbus, ik kom terug en zie een volwassen kauw wegvliegen uit waar ik dacht dat het nest was.
Snel! camera.

Jonge kauw (véél te vaag ingesteld).
En wanneer die weg is inzoomen op de ontwrichte dakpan.
Misschien wel slim om daar voor de herfst met z’n slagregens iets aan te (laten) doen.

 

In het diepe

Ergens dit voorjaar kocht ik een nieuwe computer.
Daarmee ging alles mis en toen kwam hij terug van repareren vlak voordat ik naar Amerika ging.
Eenmaal weer hier had ik er absoluut geen zin in ermee aan de slag te gaan.
(lees: ik was als de dood)
Zodat ik al stiekem dacht: als ik het nu eens uitstel tot oktober. Of november.

Maar de laatste dagen doet mijn oude PC steeds vaker ‘raar’.
Hij start extreem traag op. Wanneer ik teveel windows open heb (naar zijn idee) is hij niet meer vooruit te branden. Letterlijk.
Vanochtend moest ik hem zelfs eerst uit en weer aan zetten met het knopje aan de achterkant.

Er zit dus niets anders op.
Zodat ik eerst (laf) R. bel: toen jij hier was, heb jij toen de snoeren van de nieuwe PC aangesloten.
Nee. O.
Mezelf overvrouwd en electriciteitssnoer en monitorsnoer aangesloten.
Panda moet ik activeren (ik gebruik liever Avast maar laat ik niet moeilijk doen – 1 antivirusprogramma is beter dan geen). Snoertje van de router in de PC gedaan en verdomd: internetverbinding. Wat Panda er niet van weerhoudt te zeggen dat ik niet deug. Nou, dan niet.

Nu de Recovery DVD maken. Precies doen wat de gebruiksaanwijzing zegt.
Die zegt niets over de eerste vraag die zich aandient: of ik wil toestaan dat de PC wijzigingen maakt. Mm.
Paradigit Helpdesk gebeld. Meisje dat haar naam niet zegt. Ik leg uit. Ik moet ‘ja’ klikken. O. Dank je.
Tot de volgende keer.

Lake Havasu City, AZ

Deze foto nam ik op het kinderdeel van de begraafplaats Lake Havasu Memorial Gardens.
Kristina K. Brady werd geboren in 2007 en ging dood in 2007 -verder weet ik niets van haar.

Voor meer foto’s van en verhalen over (de mensen op) deze begraafplaats: Mijn begraafplaatsen.

Vogels

Ik loop de deur uit en hoor het onmiskenbare gekrijs van de sperwer.
Jubel en krijs. Boven mijn hoofd: zweefvlucht en bidt.
Tien meter verder hetzelfde.
Er omheen een andere vogel, zelfde formaat, ander postuur. Meeuw? waarom zóu die? Meeuwen broeden hier niet voor zover ik weet en de sperwer is zo te zien ook niet in de aanval. Ander geslacht sperwer?
Nog een duikvlucht en bidt en ze zijn uit beeld.

Ik ga de knagers voeren. En eitje klaar zetten voor egel.
Ook kijk ik om te zien of alles goed is in het kippenhok. Daar zit Bernadette op de grond. Dat doet ze nu al een week. Ik denk: ze mág niet meer op stok.
Maar waarom? Ruzie? Machtspelletje?
Ziek is ze niet. Ze legt eitjes (als enige van het stel). En ook verder is ze levendig.

Weer binnen hoor ik de laatste merel zingen en zie ik de ook laatste gierzwaluw rondjes draaien om de eerste vleermuizen.
Allebei op zoek naar insecten. Allebei een ietsje (geloof ik) bedreigd.
Een hoog gekrijs produceren de zwaluwen. De vleermuizen zeggen niets.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over de kikkers die over een half uur van overal in de polder collectief hun kwaakconcert inzetten.
Soms zó hard dat ik het raam dicht doe. Ook al is het warm.

Political Humor

“It’s Day 71 of the oil spill in the Gulf of Mexico. They just did a poll that says only 6 percent of Americans have a favorable view of BP, to which I say, 6 percent of Americans have a favorable view of BP? That’s 18 million people. Is it possible that 18 million Americans don’t know what the word favorable means?” —Jimmy Kimmel

“BP’s company newsletter has an article that says most Gulf residents aren’t upset with BP because their cleanup crews have boosted the local economy. BP taking credit for boosting the economy in the Gulf is like al Qaeda taking credit for creating jobs in airport security.” —Jimmy Kimmel

Vergeten

I’m coming down so you’d better get this party started!
Ik moet opeens denken aan dat liedje van Pink. Pink als het centrum der dingen. Wanneer *die* de kamer binnenkomt draait alles om haar – en terecht.
Pink *is* iemand. Die zie je niet over het hoofd, die vergeet je niet.

Vanochtend ga ik wandelen met L. en Tashi.
Ik doe m’n wandelschoenen aan (dát is lang geleden).
Ik laad mijn batterij (van de camera) op en neem een extra batterij mee. Voor onderweg veel foto’s maken. Van Tashi en van de polder.
Om exact half acht stap ik tuinhek uit en straat op.
Geen L., geen Tashi.

Ik loop wat op en neer voor het huis.
Ik loop naar het huis van L.
Ik zie dat de ketting die normaal om het tuinhek zit om het dicht te houden nu los hangt.
Ik loop door het hek. Geen L. en geen blaffend hondje.

Het dringt door: die loshangende ketting.
Dat is het teken dat Tashi niet binnen is maar búiten.
Tashi is aan de wandel. Met L.
Ik ben vergeten.

I’m coming down.
Niet goed voor mijn ego, dit.

The days

Ergens in Radio Tour de France zaten The Plain White T’s met ‘Hey There, Delilah’.
Een ongelooflijk lief plaatje en als je het niet kent: even naar YouTube en laat je betoveren.

Het plaatje werd vaak gedraaid door Rob Trip toen die nog het Radio 1 Journaal presenteerde en die vond het ook hartstikke lief, zei hij.
Ik meld dat op twitter waar Yoap die in die tijd vaak met mij Rob Trip luisterde en Fanlog schreef reageert met: Those were the days.
Dat liedje van Mary Hopkins wil ik hier neerzetten maar ik vind alleen érg oude, érg slechte versies.
Via Bonny Tyler (door een commenter ‘her Botoxness’ genoemd) beland ik bij Dolly Parton.
Helaas alleen maar gemonteerde foto’s maar ze zingt het nummer inderdaad wel leuk.

Dolly Parton zingt ook ‘Where have all the flowers gone’ (link te vinden via dit nummer) maar dat is gruwelijk.
Niemand doet dat beter dan Marlene Dietrich – ook te vinden op YouTube.

Droom

Vannacht heb ik een bizarre droom.
Ik droom dat mijn man naar iets officieels moet en dat ik aarzel of ik ook zal gaan.
En áls ik zal gaan, wat ik dan zal dragen.
Een wijde hippie-jurk misschien? Of een broek met colbertje.

Iemand belt aan en haalt me op. Achterop een fiets moet ik zitten. En dan in de trein.
Maar wanneer ik bij het restaurant van het feest ben blijk ik mijn auto bij me te hebben en kan ik nergens parkeren. Uiteindelijk toch gelukt en dan zijn er allemaal vrouwen die ik niet ken en die kennen mij wel en horen bij het feest.

Waar is de wc? Om die hoek? Nee – dáár, trap naar beneden. Lange, steile trap.
En dan een bocht om en nóg een trap. Ik zie de vrouwen de eetzaal in gaan, een leuk plekje uitkiezen. Ik ga al die trappen af. Beland in een zeer miezerige wc-ruimte waar ik bij het weggaan mijn jurk (blijkbaar toch een jurk aan) door de wc-pot haal.

Vandaag lees ik in VK Magazine over dubbeltjes die kwartjes worden en dat je het nooit écht onder de knie krijgt, je altijd ongemakkelijk en een vreemde blijft voelen.
Deze droom was op dat artikel geïnspireerd alleen had ik hem een nacht eerder.