Fooi
Het zijn de dagen van de aanbellende tieners die me een gelukkig nieuwjaar wensen en die vooral het bezorgen van hun krantje/blaadje financieel beloond willen zien.
De bezorger van De Polder Express kreeg 1 Euro en keek zéér misprijzend.
De bezorger van een zondagblad deed het kaartje bij het blad en zag af van bedelen.
Vandaag kwam de bezorgster van de Volkskrant.
Die het hartstikkke goed doet na een reeks van lapzwanzerige jongetjes.
Zodat ik had bedacht dat ik haar 10 Euro ging geven.
Maar wanneer ik na “ik ga even geld halen!” het laatje opentrek ligt daar geen biljet van 10 Euro. Wel 1 van 5 en 1 van 20.
Ik pak dat van 20 en reik het uit.
“Dankuwel” zegt het meisje en vertrekt geen spier (wat ik raar vind want laten we eerlijk wezen, dat bedrag krijgt ze niet bij elke deur). “Je hebt het verdiend!” zeg ik en “ga zo door”.
Waarna ik me volstrekt belachelijk voel.
Boekenleggers
Omdat ik niet waanzinnig veel pakjes hoef in te pakken (…) ben ik maar weer eens begonnen met het invoeren van nieuwe artikelen.
Boekenleggers.
Er staan er al een hoop in de Winkel maar er kunnen er nog wel een stel bij.
Hier links staat een mooie (engel). Zelf vind ik deze erg leuk. Rustgevend.
Tip: mooi extraatje als je een boek (“van boeken heb je nooit genoeg”) kado doet.
Helaas zit ‘logaanbieding: geen verzendkosten’ er niet in, want dan verdien ik er nog geen stuiver op.
Er zit een grens aan hoe gek het moet worden.
Bullhead City, AZ
Nieuw konijn
R. en ik willen geen nieuw konijn.
Maar we móeten een nieuw konijn. Want een konijn alleen is een ongelukkig konijn. Een heel enkel zeldzaam konijn ontleent iets aan leven met caven. Bella Donna doet dat niet. Die wil een leuke konijnenvent.
Dus mailde ik de Knaagdierenopvang eerst: ik wil geen nieuw konijn.
En een paar uur later: doe toch maar een nieuw konijn.
En zei ik tegen R.: anders is het alsof je een konijn wel eten geeft maar geen drinken. Konijn ‘houden’ is konijn gunnen dat het zelf ‘houdt van’.
Zodat wij ons verdriet om Flip in stilte moeten verwerken maar Bella Donna wel haar nieuwe liefde gunnen.
Vanavond krijg ik mail dat we kunnen kiezen tussen Grijsje en Joop.
Grijsje is voor de tweede keer terug in het centrum. Helaas was het geen liefde op het eerste gezicht met de dame die voor Grijsje bedoeld was. Hij ziet er zo goedig uit maar Grijs is een pittige man. Natuurlijk zoeken we een baas die het wel aandurft om Grijs te koppelen. 
Joop is gevonden in een doos in een park in Amsterdam. Hij is door zijn baasje gewoon daar achter gelaten zonder eten of drinken. Een voorbijganger is zo lief geweest om de dierenambulance te bellen en Joop zit lekker warm bij ons. Het is een lieverd en erg rustig.
Grijsje lijkt me een geweldig konijn. Maar Bella Donna is al érg pittig met de caven (in voorjaar en zomer moet de ren in twee delen omdat ze ze anders aanvliegt, dit voorjaar gaf ze Carla nog een lelijke knauw).
We gaan dus voor Joop.
Zo van harte als maar kan wanneer je eigenlijk helemaal geen nieuw dier wilt.
Hongerlapjes
Simon’s Cat
Vogels
De waterhoentjes die een paar dagen geleden nog een meter of vier verder op het dak zaten, zitten nu direct achter mijn werkkamer.
Wanneer ze zien dat ik naar ze kijk, kijken ze terug. Ze vluchten niet weg.
De eenden, die tot voor kort wel brutaal het erf op kwamen maar geschrokken wegvlogen als ik abrupt de deur open deed, zijn ook de angst voorbij.
Als ik ze een paar sneetjes brood voer (je moet met weer als dit wel heel sterk zijn om *niet* te voeren) springt er 1 naar mijn hand. Wat krijgen we nou.
Ik houd haar een stukje brood voor. Hap. De eend ernaast wil ook. Hap-uit-het-handje.
Dit gaat wel ver voor eenden die tot de sneeuw bleef liggen wel brutale maar toch echt wilde wilde eenden waren.
Veertig procent
Door het slechte weer, vertelt de nieuwslezer me al de hele ochtend, doen mensen massaal hun kerstinkopen bij webwinkels.
Die hebben hun omzet zien stijgen met veertig procent.
En ja, ik heb er ook iets van meegekregen.
Ik heb vijf boeken besteld bij amazon.co.uk en vier bij bol.com.
*Bij* mij is niet noemenswaard meer besteld.
Wat als voordeel heeft dat ik niet elke dag over gladde polderdijkjes naar het postkantoor hoef te glibberen. Omdat klanten immers altijd op het laatste nippertje bestellen en dan met spóed hun bestelling willen ontvangen.
Lekker rustig, zo.
Tijd zat om al die mooie boeken die ik kocht ook te lezen.
Nee, dan meneer bol.com.
Die rent zich een hernia door z’n magazijn, hier een boek grissend, daar een dvd. En maar pakjes maken en húp naar het postkantoor. En dan ook nog al z’n geld tellen. Te moe om zélf een boek te lezen. Arme, arme meneer bol.com.
Eten
Vandaag begint op Radio 1 de Decennium Tiendaagse.
Het begint érg goed met een opgewonden verslaggever tijdens de Vuurwerkramp (“het lijkt hier wel een oorlogsgebied”). Nu gaat het over eten. Een dame vindt dat we niet kant-en-klaar mogen eten. En wat helemaaaaaal niet meer kan: gourmetten!
Grappig dat ze dat zegt. Gourmetten heb ik nooit veel van meegekregen, maar fonduen vond ik altijd heel leuk.
Laatst dacht ik er aan: zouden mensen dat nog doen?
Vleesfondue met lekkere sausjes. En stokbrood en rode wijn.
Kaasfondue met een scheut sterke drank erin. Jammie.
Maar fonduen zal wel nóg meer helemaaaaaaal niet meer kúnnen.
Tenzij het retro is. Retro kan nl juist weer wél.
(rare snobs)
Onderweg
Cher!
Helpdesk
Op 4 december sloot R. het nieuwe Ziggo-modem aan. Sindsdien kan ik niet meer gebeld worden. Dat klopt, zei de aardige Ziggo-meneer op 4 december: het ging 7 werkdagen duren.
Ik stel opbellen uit maar nu ik van KPN (dat Ziggo miv 1/12 voor me zou opzeggen, was me door de Ziggo-man bij wie ik Alles-in-een bestelde beloofd) een rekening tot 18 februari krijg zit er niets anders op.
Ik bel de Helpdesk en krijg Jurgen. Een aardige jongeman die praat in raadselen. Zoiets als ‘het plok is om’ behalve dat het plok juist *niet* om is.
Er is nl “nog geen terugkoppeling van de portering” en zolang die er niet is wordt KPN niet opgezegd. Sterker: zij zeggen KPN helemaal niet op, KPN stopt spontaan zodra mijn nummer niet meer bij hun vertoeft. O.
Nu zijn er twee mogelijkheden.
Jurgen kan een signaaltje naar het modem sturen en goeie kans dat het dan meteen verholpen is. Anders zal hij “een taak aanmaken”. En dan gaan die zeven dagen in zodra de afdeling die over die taken gaat eraan toekomt maar ja, daar is het natuurlijk wie het eerst komt etc.
Jamaar, zeg ik. Het is door jullie fout dat “er nog geen taak is aangemaakt”, dan kunnen jullie me nu toch niet achteraan in de rij zetten?
Nee, zegt Jurgen. Hij zal er een aantekening bij doen dat ik vooraan in de rij moet.
Maar: goeie kans dat het met dat signaal meteen is verholpen. En anders dus die taak.
Ik wacht vijf minuten. Ik bel vanaf mijn mobiel naar mijn vaste aansluiting. Niets. Ik zie dat het modem raar doet. Aha – zou dat het signaal zijn? Wat het ook is: een half uur later kan ik nog steeds niet gebeld worden.
Nu zal die taak dus wel worden aangemaakt. Ivm de terugkoppeling van de portering.
Chloride, AZ
Waterhoentjes op het dak
Eenden hopend op eten
Winter en honger
Hoe
Hoe het gaat, vragen aardige mensen.
Terwijl op twitter een minder aardig iemand (die ik niet ken) meent me te moeten mailen ‘zonde van het geld’ nav mijn dode konijn Flip.
‘Gaat wel’ antwoord ik de wél vriendelijke vragers, en schrijf een recensie over ‘Vermist op Koh Phi Phi’ van Bram Schilham dat ik gisteren las om mezelf af te leiden.
Voordat ik wist dat Flip dood was maar niet helemaal 100% stabiel van geest (voor zover ik dat ooit al ben maar nu dus nóg minder).
Tranen met tuiten gehuild. Wat ik natuurlijk niet in een recensie kan schrijven. Daarin zet je dat iets ‘ontroerend’ oid was, niet “ik heb erbij zitten snikken, de zakdoekjes gingen er paksgewijs doorheen”.
Na de recensie (versie 1) me opeens verantwoordelijk gaan voelen voor álles dat zich op zoek naar eten in mijn tuin waagt.
Uiteraard de eigen dieren. Maar ook de vogels. Van zang- tot zwem-.
Maar er valt niet tegen de kou en de sneeuw óp te voeren.
Meeuwen zitten opeens ook in de tuin. De waterhoentjes lopen over het dak.
Met mij gaat het intussen niet meer zo goed.
Kingman, AZ
