Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

En dan denk ik: ik meld het de dierenarts

Dus ga ik naar hun website en kijk eens wat een *snoezig* meisje daar links in de banner!

Ik klik op Deskundigheid en op Team Oudorp en o ja: ze zijn ook regelmatig op de televisie!!
Maar wat ik zoek is een mail-adres om te vertellen dat mijn lieve konijn Flip is overleden.

Dus klik ik op Contact waar helemaal onderaan staat dat er een @zonnet-adres is om ze te mailen en wanneer ik dáár op klik beland ik hier.

Mailen hoe het gaat is denk ik écht niet de bedoeling. En bellen zéker niet is me de afgelopen week maar al te duidelijk geworden.
Kerstkaart dan maar?
“de beste wensen en o ja – mijn konijn is dood”
Zoiets.

Mail van R.

“Flip is dood – hij lag er toen ik net thuiskwam.
Hij wilde vanmiddag nog een blaadje uit de hand eten met het kopje omhoog en nu is het afgelopen.”

Ik bel op (R. kan *dank je, ZIGGO!* immers nog steeds mij niet bellen en ik beken dat ik mijn mobieltje niet altijd aan heb) en wat hij te zeggen heeft stond eigenlijk al in de mail.
We bespreken wat een ontzettend lief konijn Flip was. En hoe erg het is. Voor Flip, voor R., voor mij.
Ik zeg: ik wil geen nieuw konijn.
Ik vraag: zal ik het de dierenarts melden. En voeg er meteen zelf aan toe: nee, want die kan het toch niet schelen.

Ik zal het wel melden aan de Opvang.
Ik zal het *niet* melden op twitter – omdat er dan vast weer leukerds zijn die iets roepen over ‘lekker! nog net op tijd voor kerstmis’ oid.

Je probeert ’s wat (en ‘je’ = ‘ik’)

Ik doe een hoop (ook nuttig) maar m’n Winkel ligt even stil. Kwa input. Gelukkig gaat er nog wel af en toe wat uit. En worden er leuke bestellingen geplaatst waarvan het (joehoe! loglezeresjes! ff opletten!)  érg leuk is als die ook betaald worden.

Af en toe vraag ik aandacht voor mijn hartstikke leuke bedrijf via twitter. Wat vooral tot gevolg heeft dat enkele volgers twitteren: dat moet je méér doen! Zodat ik het net inderdaad weer heb gedaan.
Uiteraard is de spanning wat het zal opleveren *bijna* ondraaglijk.

Hiernaast staat een nieuwe kadotip: grote magneet met Cattitudes.
Klik er eens op. Klik dan op het kleine plaatje op die Winkelpagina. En gooi ‘m waarna je bent bekomen van het oh! en ah! over hoe ontzéttend leuk-ie is in het Winkelwagentje.
Zet op het bestelformulier ‘weblog!’ en betaal géén verzendkosten.
Whoa! doen hoor!

Zodat de spanning nu écht niet meer te dragen is want: wat zal kwa promotie het meest opleveren? Mijn magneetjes onder de aandacht brengen van mijn 945 followers op twitter of mijn pakweg 40 loglezers 1891

Dromen

Gisteren droom ik dat ik een bulldog heb: zo’n hond met van die kromme pootjes en een erg lelijk hoofd.
De hond is ziek, ik ben ermee bij de dierenarts. Ik moet érg lang wachten. Wanneer alle andere mensen en dieren zijn geholpen blijkt dat ze mij hebben vergeten. De dierenarts is al weg en de assistente wimpelt me af/weg.

Vannacht droom ik dat ik een kitten heb. Ik ontdek op een zondag dat die tussen de schouderbladen een plugje heeft. Ik trek het uit en je kunt er vocht door naar binnen brengen. Ik maak me zorgen: is dit van een operatie? Wat heeft of had mijn kitten dan.
Terwijl ik bel naar het nummer van mijn dierenarts in de hoop dat die dienst heeft gaat de wekker.

Met Flip gaat het trouwens goed.
R. mailt me dat hij zijn drankjes braaf doorslikt en dat hij eet. Erg actief is hij niet. Maar dat zouden wij ook niet zijn in een kooi op tafel.

De bol.com-muur dreigt een continuing story te worden

Ik mail nav hun antwoord: nee dit beantwoordt niet mijn vraag. Want:
“Ik heb bij jullie een account waarop ik geld in de vorm van Intomart-bonnen heb staan.
Die account wil ik weer bereiken.
Wanneer ik nu inlog met het óude email-adres, zoals jullie voorstellen, log ik in op een eerdere account-zonder de bonnen.
De vraag is dus: hoe kom ik de account met de bonnen weer binnen?”

Waarop bol.com antwoordt:
“Als het niet lukt om een cadeaubon of coupon in te wisselen, controleert u dan het volgende:
– U kunt alleen gebruikmaken van een couponcode als u bent ingelogd op onze website. Als u nog niet bent ingelogd, klik dan op de link “inloggen” bovenaan elke pagina.
– Heeft u de code juist overgenomen? Let op het juiste gebruik van hoofd- en kleine letters en speciale tekens. Indien mogelijk kunt u de code het beste door middel van kopiëren en plakken invoeren.
– Is de coupon geldig voor het artikel dat u bestelt?”
Volgt een riedel van hier tot gunder over dit probleem dat helemaal mijn probleem niet is.

O, wat zou ik graag woedend roepen dat ze de boom in kunnen met hun bol.com-boeken en -cd’s en alle andere troep die ze verkopen. Maar ik leg het dus beleefd nóg een keer uit.
Wat jammer dat muren niet kunnen luisteren, lezen en denken.

Shopping till I drop (of ik tegen een muur aanloop)

Ik wil mezelf afleiden en een plezier doen dus zoek ik in de VN-thrillergids naar mooie Engelse boeken. Niet Amerikaanse – want die koop ik in Amerika.
Ik kijk hoeveel ze kosten bij amazon.co.uk en bij bol.com. Ik bestel er vier bij amazon, log in bij bol.com en zoek er daar drie bij elkaar. Waarna ik opnieuw moet inloggen want ik heb er te lang over gedaan. Bah, gedoe.
Maar: ik kom er niet meer in. Ténzij ik inlog met een account die ik ooit eerder bij ze had maar daar staat niet het tegoed van € 30 dat ik nu juist had willen spenderen. Dit mail ik ze.

Bol.com antwoordt: dat ik moet inloggen met dat adres dat zij suggereren en dan kan ik dat later wijzigen. Beantwoordt dit mijn vraag? Nee. Want zo kom ik op de oude account zonder spaarpotje. Ik wil in die ándere account.

Waarna het wordt mevrouw-Doomen-wacht-op-antwoord zodat ze nu maar een recensieboek gaat lezen.
Gefrustreerd en met enige tegenzin.

Flip is bij R.

Flip had eerst:
– een onduidelijk pijntje dat na een pijnstiller weer over was (dokter Theo) en toen
– haken aan zijn kiezen en daardoor een abces in zijn wang en door dat abces en de pijn in zijn kaken had hij zichzelf over zijn neusje gekrabt (die krab zag ik het eerst gisterochtend). (dokter Martin)

Toen viel het abces mee want het was een intussen leeggezogen cyste. En de haken van de kiezen waren onder narcose verwijderd. (Martin)

Maar vandaag hadden ze “nog eens goed gekeken” en in zijn nek necrose ontdekt. Een bult. Een abces? In elk geval wás het een wond en toen stierf de huid af en nu is het leeggehaald en schoongemaakt en zit er zalf op.
En moet Flip 2x p.d. 10 ml carprofen en sulfatrim. Tien dagen lang. Zodat hij is ingetrokken in de ziekenboeg aan de Amsterdamse Kerkstraat.
En die haken aan zijn kiezen? Die vielen, zegt dokter Theo, réuze mee! Waren te verwaarlozen. Wáren er eigenlijk niet eens of nou ja dan: ámper.

De necrose komt door een oude wond, zegt dokter Theo. En die wond op het neusje? Die moet recent zijn en hij heeft geen idee hóe en verder is het razend druk in de praktijk. Dat was écht zo. Dat zag ik.

What the hell…

Laatst draaide ik hier nog Memories of East Texas van Michelle Shocked. Vanwege dat ene zinnetje ‘What the hell did you let them break your spirit for’.
Wat ik een erg stoer zinnetje vind waarnaar ik al ongeveer 15 jaar probeer te leven.
Ook vandaag.

Ik sta om half zes op, ik luister Radio 1 Journaal, ik maak aantekeningen voor 3 stukjes, ik ga om acht uur knagers voeren, ik laad om 5 over 8 Flip in z’n mandje en rijd een paar minuten later naar de dierenarts.
Daar moet ik idioot lang wachten (ik bedoel: als er inloopspreekuur is van half negen tot negen, waarom ben ik, de eerste, dan pas om negen uur aan de beurt). Om tien over negen luister ik in de auto weer Radio 1 Journaal, om half tien mail ik de Fanlogger met wie ik dat samen deed: ik moest met een ziek konijn naar de dierenarts, zal proberen met terugluisteren nog wat stukjes te maken.
Waarop hij reageert: tja, konijnen hebben het moeilijk deze maand.

En béng, daar gaat mijn restje ‘stoer doen, schouders eronder, taak Fanlog volbrengen’.
‘Dat was flauw’ mail ik terug. En hij: ‘Ik kon me niet beheersen.’
Wat bij mij weer de herinnering boven brengt aan toen (kip) Hillary dood ging en iemand op twitter vroeg wat ik met haar lijkje had gedaan en ik (niet bedacht op hatelijke teksten) antwoordde dat ik haar had laten cremeren. Waarop deze ‘collega’: “Dan zal ik nu maar geen flauwe grappen gaan maken.”
Een tekst die ik nog steeds bij me draag en die ik nét een beetje naar de achtergrond had gedrongen.

Enniewee: na de leuke mop van de ochtend kón ik het niet meer, stukjes schrijven over de ochtenduitzending van Radio 1 Journaal.
Tegelijk erger ik me aan mezelf dat ik me door die klootzak laat ráken.
Maar misschien moet ik niet te hard zijn voor mezelf. Mijn dieren zijn mijn kwetsbare plek. Waarover ik niet geheimzinnig doe. En wie keer op keer daar zichzelf een olijke grapjas wanend in prikt met een pijl met gif is niet iemand tegenover wie ik mij moet harden maar iemand die ik … tja… wát.

Flip leeft nog

Flip leeft nog en de dierenarts heeft het héél druk.
Dierenarts Martin heeft de haken van de kiezen van mijn konijntje gehaald. De bobbel blijkt, denkt de dierenarts, een cyste. Die heeft hij leeggezogen. Hij heeft niet gezegd of hij die ook wil verwijderen en ook niet of er dan hechtingen komen waardoor Flip tien dagen binnen moet zitten.
Wat ik dus vroeg.

Nu mag ik morgen om half 1 opnieuw bellen. Zet dan op een briefje dat ik die vragen beantwoord wil hebben, zeg ik tegen assistente Evelien.
Die steeds zegt dat er nog een telefoontje binnenkomt en dat ze dat even moet aannemen en dan dat het wel lijkt of iedereen voor de kerst nog even naar de dierenarts wil.
Waarop ik razend word en haar uitfoeter dat ik niet voor m’n lol kom maar omdat mijn konijn niet eet!
Ik schrik van mezelf want zij kan het natuurlijk ook niet helpen en zo bedoelde ze het niet (denk ik).

Zelfhaat

Ik mag om half 1 de dierenarts bellen en dat doe ik.
Er is nog niet naar Flip gekeken. En ik hád toch al gezien dat het druk was?
Jamaar, zeg ik zwakjes: ik mocht het om half 1 proberen. Dus probeer ik het.

Wanneer mag ik het weer proberen, vraag ik.
“Bel om half 3 nog even” zegt assistente Evelien.
“Dat zal ik doen!” zeg ik.
En leg neer. En haat mezelf.
Want waarom ben ik niet assertiever. Waarom zeg ik niet: ik wil het eerder weten. Ik wil in elk geval niet wachten tot na het middagspreekuur.
Want: wat doen jullie nu met Flip? Heeft hij in elk geval een pijnstiller gehad?

Maar nee, ik heb gewoon neergelegd en nu ga ik bellen om half drie.
Wat ben ik toch een trut.

.. en Flip is weer weg

Vanochtend wil Flip weer niet eten.
Ik duw hem in zijn mandje en ga naar de dierenarts.

Dierenarts Martin ziet dat Flip een bobbel heeft onder zijn linkerwang. Mogelijk een tumor. Waarschijnlijk een abces. Wat heel goed kan omdat, ziet dierenarts Martin, hij haken aan zijn kiezen heeft.
Martin ziet het plekje aan het oor van Flip waar hij de narcose voor de castratie heeft gehad.
Raar dat die dokter de haken niet gezien heeft, zegt hij.
Dierenarts Theo zag ze maandag ook niet, zeg ik.
Waarop Martin iets onduidelijk-ontwijkends zegt.

Ik laat Flip achter. Onder een roesje wordt hij nader geïnspecteerd. “Ik wil dat hij blijft leven,” zeg ik. “Als het enigszins kan.”
“Wat ben je aangeslagen,” zegt dierenarts Martin.

Om half 1 mag ik bellen. Misschien word ik zelf gebeld. Als er iets moet worden overlegd = eufemisme voor ‘doe maar’ zeggen wanneer de dierenarts een situatie schildert die als het aan hem ligt neerkomt op ‘inslapen’.
En misschien weten ze om half 1 nog niks aangezien dierenarts Martin het vanochtend erg druk heeft.
Zegt assistente Evelien.

Da’s lang geleden dat ik zo’n mail kreeg

Mijn naam is Jenny Marisa op zoek naar een betrouwbare, oprecht en eerlijk iemand als u die mij kan helpen in deze tijd van behoeften.
 
Mijn vader Johnson Osy Marisa, tijdens de burgeroorlog en politieke crisis in ons land, was mijn ouders samen met mijn drie zussen vergiftigd door harteloze elementen die zelf noemde zijn broer en boze familieleden. Gelukkig voor mij, ik was in de school toen deze tragedie vond plaats naar mijn familie. Ik was in coma bijna twee weken. Maar ik dank de almachtige God, omdat ik nooit wist dat ik de schok van het verlies bijna mijn hele familie kan ondersteunen. Dat is door de manier. Op dit moment ben ik nog hier in het land, maar zeer onveilig voor mij.
 
Ik woon in grote angst en bondage.
Ik ben van plan het verlaten van dit land zo spoedig mogelijk, maar slechts een ding hield me terug. Mijn overleden vader heeft neergelegd bij een van de belangrijkste bank van de som geld, $ 5.2Million USD, voor de verdere doorgifte aan een bank in het buitenland.
 
(de rest laat zich raden)