Jeanne's Weblog

Flip is volgens dierenarts Theo weer beter. De pijnstiller heeft wonderen gedaan. En ik ben geweldig want omdat ik er zó snel bij was kon de vicieuze cirkel voor die op gang kwam al worden doorbroken. (okee – hij zei het ietsje anders maar het kwam er wel op neer)

Ik heb Flip opgehaald die het maar niks vond, in dat mandje in de auto. Thuis plaatste ik hem in zijn ren en deelde tegelijk wortel uit. Dat had ik misschien beter niet kunnen doen want Bella Donna vond de wortel véél interessanter dan haar vent (of deed érg goed alsof).

Hé, ik bén er weer, doet Flip.

en wat hij op deze foto denkt??

Daar links ergens: Nienke. Inzoemen.

Ik wou iets schrijven over de eenden die mijn tuin teisteren.
Foto’s nam ik eerder deze week. Ik koos er eentje uit en zette die vast klaar.
Maar eerst liep ik de tuin in om de knagers wat appel te geven en wat bamboe (waar ze gek op zijn).
Ook wou ik kijken hoe het met Nienke was die vanochtend iets trager at dan de anderen (maar wel: at en ook: dronk).

Ik zie het direct: een achterlijfje met pootjes gestrekt uit de ingang stekend.
Wat de andere caven niet deert, die lopen er overheen. Er is immers eten.

Ik haal Nienke uit het hok en leg haar in een kistje.
Waarna ik ga twijfelen. Is ze wel dood. Ze ziet er dood uit. Ze voelt stijf. Maar ook weer niet zó stijf. Ze is koud. Nou ja, niet-warm. Maar hoe warm of koud moet een caaf eigenlijk zijn.

Ik zet het kistje neer. Ik raak haar aan. Ik beweeg een pootje. Zie ik echt geen beweging? Een reactie in haar ogen?
Volgens mij is ze echt dood. Maar volgens mij ben ik nog niet toe aan in een krant wikkelen en laten zakken in de groene bak.
Ik baar haar op in de schuur. Tot we allebei zo ver zijn.

Ik ben zo ongelooflijk moe wat niet geldt voor de konijnen.
Ze trekken actief sprintjes en schuilen en eten en wanneer Flip denkt dat-ie het er bij Bella Donna wel op kan wagen bespringt hij haar.

BD is nog niet zover. Dus hupst ze weg. Waar hij dan ook weer niet mee zit.
Soms hupst hij een stukje mee, soms wacht hij tot de volgende keer dat ze binnen zijn bereik lijkt.

Avondeten nuttigen gebeurt nog steeds met de kopjes tegen elkaar.

Gewoonlijk voer ik Bella Donna en de tien caven uit twee grote bakken.
Terwijl Flip, in zijn aparte ren, een apart bakje kreeg.

Vandaag maak ik drie grote bakken klaar.
Flip duikt op de linker, de caven op de rechter en op die in het midden en eerst eet Bella Donna ook daar uit.
Dan duwt ze het hoofd in de bak van Flip.
En ook tegen het hóófd van Flip.
Hap-hap, smak-smak.
Hoofdje even optillen, in de ogen kijken van dat Lekkere Ding tegenover haar.
Dan weer hoofdje tegen hoofdje.

En niet zo’n beetje.
De voorpoten zet ze in het bakje, opdat het nóg dichter hoofdje tegen hoofdje wordt.
Terwijl Flip ook zíjn hoofdje dicht tegen het hare drukt.
Ik kijk ernaar en ik voel bijna de druk van die koppies tegen mekaar.

Alsof ze niet ‘gewoon’ durfden te zeggen: ik vind jou hartstikke leuk.
Maar nu met zo’n bak eten als smoes is het opeens lovediedovedie.

Met stukjes bruin brood en appel lok ik Bella Donna naar beneden.

Dan maakt Bella Donna gebruik van de nieuwe situatie en ruikt zgn. onopvallend onder Flip z’n staartje.

Flip draait zich snel om waarna ze ruiken nét naast elkanders kopje.

Nienke en Carla kijken toe.

Nieuwe scène: Flip ruikt onder Bella Donna d’r staartje en wanneer ze dat toelaat springt hij er bovenop.
Not so fast, brother denkt Donna en hopt weg.

Toen weer een uur niks. En nu weer wat achter mekaar rennen en dan weer doen of ze mekaar niet zien.
Dit lijkt me het begin van een érg Grote Liefde.

Vandaag is F-dag: de dag dat Flip en Bella Donna het leven mogen gaan delen.

Eerst leid ik Donna en de caven af met een stronk andijvie zodat R. stiekem de door Donna gegraven holen kan dichtstoppen.
Bella Donna waardeert dit niet (gewoonlijk wordt ze razend) en gaat direct weer open-graven.

Intussen bevrijdt R. Flip die enthousiast rondrent. Hij verkent de hele ren, hij verkent de caafjes. Bella Donna verkent (heel even en heel discreet) hém.
Daarna gaat hij hollen en gaat zij hollen en ze passeren elkaar op 1 meter afstand en doen of ze elkaar niet zien.
Wanneer wordt het nou knokken, denken wij. Want we hebben al veel konijnen samengezet maar nog nóóit is dat gebeurd zonder dat er tenminste 2-3x even op iemand is gewipt om duidelijk te maken hoe de verhoudingen liggen.

Tot twee uur gebeurt er niets. Helemaal niets. Behalve dat Bella Donna en Flip af en toe een rondje rennen.
Dan: eindelijk. Ze ruiken aan elkaars kopje, 1 trekt een sprintje, de ander volgt.
Maar wat zie ik nu? Bella Donna springt op een cavenhuis! tot later.