Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Enerzijds en de andere kant

Ik sliep uit.

En droomde
* Dat ik in een bibliotheek een vaste tafel had.
Er waren tafels zat in die grote bibliotheek, de meeste waren onbezet.
Maar iedereen wou aan mijn tafel zitten. Niet mét mij, maar mij verdringend.
Wanneer ik er een paar uur niet was, werden dingen gestolen (boeken over vogels) en werden mijn sinaasappels uitgeperst waarbij de helften omgekeerd op het tafeltje werden achtergelaten.
Strekking: ik moest knokken voor mijn tafeltje. Wat ik deed. Ik ruimde op, ik foeterde mensen uit. Het enige dat me niet lukte was de boeken terug te krijgen. Dat was jammer maar geen ramp.

Om acht uur werd ik even wakker door een alarmerende tuttenbol maar tot kwart voor negen doezelde ik uit.
Dat was leuk. Dat was érg leuk. Zo leuk dat ik dacht: zou wel wat zijn, elke dag laat opstaan.

Intussen heb ik de andere kant ontdekt.
Dat de dag zo snel voorbij is.

Vroeger

De telefoon gaat en het is *niet* R. en ook niet een creep van een call center.
Het is een man die bezig is met een boek en hij wil me iets vragen. En omdat ik druk ben met eten klaar maken voor de knagers (duister is aan het vallen) hoor ik het begin niet goed. Waar dat boek over gaat. Maar hij wil van mij weten hoe het is afgelopen met mijn handtekeningenactie om de Beatles naar Nederland te halen.

Juist, ja.
Of juist, nee.
Die actie, dat was een mooi initiatief. Van toen ik een jaar of 14-15 was. Opgezet met iemand van wie ik de voornaam nog wel wist en nu dankzij de man de achternaam ook weer.
We kregen een hoop publiciteit. Radio Veronica deed een oproep. En we kwamen in het Eindhovens Dagblad. Met een foto waarop we kaarten met bijvalbetuigingen vrolijk in de lucht wierpen. Op de achtergrond een meisjeskamer met Beatles-foto’s. Mijn meisjeskamer.

Ik beloof de man dat ik zal zoeken naar die foto. Of ik ‘m als echte foto heb.
Later google ik hem (en vind niets, maar hij zei dat er boeken moeten zijn dus misschien was ik te haastig of te slordig).
Ik google ook háár met wie ik kort bevriend was.
En van wie ik me herinner (daarom verzwijg ik haar naam) dat ze zichzelf verwondde en die wonden dan weer openkrabte.

Ik kan haar niet vinden.
En onze wegen scheidden toen ik naar het gymnasium ging en zij naar? geen idee. Mogelijk HBS, mogelijk MMS, mogelijk naar een andere school.

To fall in love (of toch maar niet)

Het is alweer twee weken geleden dat R. en ik konijn Potter moesten laten inslapen (wegens kanker).
Sinds dinsdag hebben we Flip die in een afgescheiden stuk ren zit opdat hij zodra de sperma uit zijn -recent- gecastreerde lijfje is Grote Liefde met Bella Donna zal ervaren.

De eerste dag zag het er veelbelovend uit. Ze vonden elkaar interessant. Bella Donna galoppeerde enthousiast aan Flip voorbij. Koket wiegend met het kontje.
Toen werd het slecht weer. En dacht ik: ja, met zulk weer zou ik óók niet door de tralies met iemand gaan zitten flirten.
Vanmiddag was het heel behoorlijk weer.
Maar Bella Donna doet of ze geen Flip ziet.
En Flip maakt ook niet de indruk dat hij naar haar zit te smachten.

28-11

O ja

Klant mailde me dat het pakje is gearriveerd.
Toen ze me vanochtend mailde moest de postbode nl nog komen.

Zodat ik me geheel voor niks zeer ellendig en machteloos enzo ben gaan voelen.

Notes to self:
* alles komt altijd op de pootjes terecht (nou ja.. vaak.. of in elk geval soms)
* trek je dat gedoe met klanten niet zo erg aan, zelfs al raken pakjes zoek dan vergaat de wereld nog niet

Droog!

Vroeger gebruikte ik buienradar.nl, zag de regen over het land trekken en dacht te weten waar ik aan toe was.
Pas kort geleden ontdekte ik weer online.
Je kunt zelfs een pietepeuterplaatsje als Grootschermer invullen om te achterhalen wanneer het hoost en wanneer het licht regent.
Via een staafjes-grafiek.

En heel af en toe brengt hij me zelfs *goed nieuws*. Mbt het weer althans.

droog

Zaterdag

De dag begint relatief goed.
Te vroeg, maar goed.
Best een leuk Radio 1 Journaal, best een leuk stukje erover geschreven op Fanlog.

Bestelling behandeld van klant die snél (want: sinterklaas) spulletjes wil hebben. Kan dat, vraagt ze.
Ja, schrijf ik. Maak direct over via internetbankieren, maak een print screen en ik verzend maandag.
Ik voel me ‘aardig’ omdat ik zo aan service doe. Zoals ik dat de afgelopen week ook al een paar keer deed. 1x zelfs voordat er betaald was. Omdat ik de klant vertrouwde.
Alles extra zorgvuldig verpakt. Niet zomaar wat bubbelspul om een magneetje, nee: mooi inbedden in een plastic doosje.
Gisteren een enthousiaste mail van een van de klanten. Het was zó mooi ingepakt – ze hoefde er alleen nog maar een papiertje omheen te doen. Helemaal geweldig.

Maar dan. Mail van een ándere klant. Waarom ze de spullen nog steeds niet heeft ontvangen.
Dat pakje verzond ik tegelijk met dat pakje dat ik net noemde. Op donderdag. Ook al zo zorgvuldig verpakt. Ik zie het me nóg in de postzak bij de Plusmarkt laten glijden.

Met zo’n mail voel ik me zo machteloos. Het klinkt immers als een slappe smoes ik heb het echt gepost. Met als volgende slappe smoes informeer eens bij de buren, misschien heeft de postbode een fout gemaakt.
En zelfs al zou ik alles nog een keer opsturen (wat niet eens kan, van sommige artikelen heb ik niet meer exemplaren) dan komt het niet op tijd. Omdat ze vanavond sinterklaas viert, wat ze al liet weten toen ze de bestelling plaatste.
Wég is mijn (relatief) goede humeur.

Slim #fail

Ik vond het behoorlijk slim van mezelf om gisteren via ”Tips?” aandacht te vragen voor de magneetjes in mijn Winkel.
Ik dacht: zo helpen mensen me aan ideeën. En: als ze de rondstruinen in de Winkel kunnen ze zich vast niet beheersen en denken ze ‘ik koop zélf een magneetje’- of meer dan 1.

Alleen Jenni reageerde (waarvoor nogmaals dank).
Nu vraag ik niks meer maar vertel geheel terloops dat ik zojuist deze twee magneetjes in de Winkel heb gezet.
Goh, wat zou je dáár iemand een plezier mee kunnen doen met sinterklaas.

souleyeshug

Man

Gisteren was de Bijlmerbajes in het nieuws en ik associeerde met het Huis van Bewaring aan het Leidseplein (dat daar allang niet meer is) waar ik meedeed aan het eerste Juridisch Spreekuur.
Het was een bijzondere ervaring om allerlei redenen.
Maar waarover ik wil schrijven is de ervaring die erop volgde.

Dat spreekuur werd vanuit de VU geleid door een man, laat ik hem X noemen.
Die bood me toen ik niet lang erna out of love viel met het vriendje waarmee ik woonde aan om een zolderkamer bij hem te betrekken.
Geld speelde geen rol. Alleen moest ik wel ‘gezellig’ zijn. En er was geen omsluierd taalgebruik mogelijk en ook geen indirect eh..eh… X wou gewoon dat ik regelmatig klaar zou liggen om te neuken.

Tips?

De komende kadotips worden de Mooiste Magneten, de Origineelste Boekenleggers etc.
Daarop klikken en dan zie je de 25 die ik zelf de leukste vind.

Daarin moet variatie zitten. Dus niet alléén maar snoezige katten. Of Betty Boop.
Of grappige teksten. Of magische teksten.
Maar een zó leuke mix dat de klant direct van alles in het winkelmandje wil gooien én doorklikken naar de pagina’s daarná, nieuwsgierig naar wat er nog meer aan moois te koop zal zijn.

Nu heb ik zelf een zwak voor bepaalde magneetjes (die pak ik als eerste aan). Een zwak dat niet altijd door anderen wordt gedeeld.
Want magneetjes die ik ‘gaat wel’ vind lopen soms érg goed terwijl magneetjes waar ik helemaal verliefd op ben jarenlang geen koper vinden.

Daarom een vraag: welk magneetje moet volgens jóu echt bij de 25 leukste/mooiste? Zet het artikelnummer in de commentjes, dan plaats ik er hier later het plaatje van.
Ik zat ook te denken over een ‘beloning’ bv voor wie met iets komt aanzetten dat ik zelf nooit had overwogen en dat ik nu zeker bij de 25 zal plaatsen. Maar dat is zo subjectief en niet in te schatten dat het geen eerlijke (wed)strijd zou zijn.

Maar misschien schiet me nog iets anders te binnen.

Preview

Vandaag aarzelde ik tussen Amerikaanse Kinderboeken toevoegen of Magneetjes of boeken die nog niet waren opgeborgen en rondzwierven in mijn werkkamer een terug-te-vinden plekje geven. Het werd het laatste.

Morgen (of misschien overmorgen) zet ik dus deze helemaal te gekke hartstikke geweldige  magneet in de Winkel.

Afm. 8,5 x 8,5 cm.

Prijs moet ik nog bedenken.

prince

[het is € 7.50 geworden]

Au

Een paar weken geleden ontmoet ik op het net een oud-collega (uit de journalistiek).
We mailen en hij zegt oa dat hij mijn log wel eens leest en ik neem aan dat hij Fanlog bedoelt.

Vandaag mailt hij weer en vraagt of ik nog iets doe behálve mijn log.
Hij doelt op dit log. Wat geen journalistiek log is. Zodat ik vrees zéér sneu over te komen.
Als oud vrouwtje met dieren en zielige dromen enzo.
Ik mail dat ik werk met een webwinkel die soms niet zo succesvol is maar nu een tijdje zéér.
(wat relatief waar is)
En over Fanlog. Als journalistiek werk/log.

Ik zie mezelf door de ogen van de ander.
Not a pretty picture.

Droom

Ik zing in een opera.
Ik heb een hoofdrol. Ik ben sopraan. Ik zing heel goed.
Het is een productie zoals de Nederlandse Opera ze een aantal jaren geleden altijd had: met veel staalconstructies.

Ik klim in een soort rek, ik loop over een steiger.
Op de steiger bóven mij zingt de mezzo. Ik moet naar haar toe, wil klimmen maar er ontbreken treden. Ik durf niet.
Voorúit. Ik móet. Ik durf niet.

Ik loop terug naar beneden, ik loop het toneel af.
Ik word uitgefoeterd door de regisseur.
Ik weet dat ik die laatste klim écht niet had kunnen maken tenzij ik me aan mijn armen had kunnen optrekken.
Maar zo sterk ben ik niet.