Jeanne's Weblog

Over mezelf en andere dieren

Flip ést arrivé

R. heeft een mini-ren in de ren van Bella Donna aangelegd waarin Flip moet verblijven tot 10 december omdat pas dan de laatste spermacellen uit z’n lijfje zijn.

Rbouwt

Flip blijkt een erg leuk konijn. Totaal niet onder de indruk. Zat onderweg in de auto zelfs wat hooi te eten.
Thuis onderzoekt hij zijn mini-ren en installeert zich in zijn huisje.

flip

Bella Donna schiet totaal in de stress. Aan de grond/aarde genageld.

bd24-11

Ik breng R. weg.
Wanneer ik een half uur later terug ben is bij Donna het knopje om.
Ze vindt Flip érg interessant. Ze rent rondjes langs zijn gaas (wat erg irritant moet zijn als je Flip bent).

reuk

bd en flip 2

Met Sammie heeft het nieuwe konijn ook al kennis gemaakt.

sam en flip

Bella Donna is intussen volledig door Flip geobsedeerd. Ze wil door de tralies, ze staat op de achterpootjes naar de bovenkant van de tralies. Ze ziet een leuke vent en ze *wil* wat.
Potter is amper een week dood.
Nou ja, best gelukzalig natuurlijk – konijn zijn.

Via naar Seventeen

Via Carole King kom ik op Dory Previn, mijn andere zingende songwritende heldin toen ik begin twintig was.
Ik vind een zeer zeldzame opname waarin Previn live optreedt en geen enkele clip.

Wanneer ik haar google ontdek ik dat ze uit 1925 was (sommige bronnen zeggen 1929) maar dus in elk geval hartstikke oud.
Voor wie haar niet kent: ze was een hartstikke goeie singer-songwriter-muziekcomponiste en trouwde met André Previn (van wie ze na de scheiding de naam hield) maar die liet zich weg-slijmen door de prille Mia Farrow. Die later zélf haar Woody Allen er met hun adoptief-dochter van toen meen ik 17 vandoor zag gaan.
*net goed*

Verder you-tubend (ze weten daar precies waar je van houdt als je even gaat zoeken) kom ik op Janis Ian – At Seventeen.
Het is geen Dori Previn maar youtube heeft gelijk: ook hierin herkende ik een hoop

Brainen met mezelf

Mijn Winkel loopt fantastisch!
Nou ja, zo’n beetje dan.
Of eigenlijk: het valt me wat tegen.

Mensen geven tips. Soms brengen die me op een idee.
Laatst nam iemand (die ik verder alleen via twitter ken) de moeite eens goed naar mijn Winkel te kijken. Hij zag dingen die mij niet waren opgevallen en dingen die ik onzin vond. In elk geval dacht ik: ik ga nú iets doen.

Zoals: een totale omgooi van alles.
Niet alleen het uiterlijk (het plaatje), ook de presentatie en wie weet nog wel meer.
Dus mail ik mijn webmistress die me wijst op twee vrouwen die het uiterlijk zouden kunnen doen maar wat ik zie van hun wérk vind ik niet mooi: te kil, te zakelijk, te helemaal niet *ik*.

Ik denk in m’n eentje verder wat ik nú vast kan veranderen zonder alles overhoop te halen. Ook omdat zo’n grondige herbouw geld kost. En ik er zo mijn twijfels bij heb dat de omzet enorm zal stijgen alleen omdat de openingspagina wat minder suf is met het polderuitzicht maar in strak zwart-wit-oranje (dé hippe website-ontwerp-kleuren van het moment) zou zijn.

Tijdens het denken valt me nog iets op. Het Gastenboek. Sinds augustus is daarin niet meer geschreven. En echt, geloof me: sindsdien heb ik wél klanten gehad. Ook schiet me te binnen dat klanten klaagden dat ze er iets in wilden zetten en dat het toen mis ging.
Ik denk: is zo’n Gastenboek niet hopeloos ouderwets? Want bij elke levering van enige substantie zet ik er wel bij: wil je als je tevreden bent iets in het Gastenboek schrijven maar ik haat dat gesmeek en het gebeurt amper.

Daarom nu de (enige) vraag die ik in de groep gooi: zal ik het Gastenboek schrappen?

Voor en na

voor1

na1

Vraag: hoe lang blijft het er zo uitzien?
* 1 dag
* 2 dagen
* 3-5 dagen
* langer dan 5 dagen
* korter dan 1 dag

Geestige grappen

Ik voeg Biografieën toe aan de Winkel. Ivm nieuwe Kadotips die ergens in december zullen verschijnen en ja, ik weet het, dat is geen handige timing ivm Sinterklaas maar dat heeft zo z’n redenen.

kl_09-0493Een boek dat niet echt een biografie is maar dat ik wel erbij stop is van Bob Dole met de titel Great Presidential Wit … (I Wish I was in the Book) – een titel die veel belooft en die de belofte ook wáár maakt. Had ik eigenlijk niet verwacht maar Dole verrast ook mij.
Zelf las ik natuurlijk de Clinton-grappen met veel genoegen.
Maar deze van Reagan is lekker actueel dus vooruit: “An economist is someone who sees something happen in practice and wonders if it’d work in theory.”
En Kennedy “answering a reporter’s question about how he became a war hero aboard PT 109: ‘It was absolutely involuntary. They sank my boat.'”

Ik kan het boek dus warm aanbevelen maar geef toe dat het niet in perfecte staat is. Er staat zelfs een opdracht in: “The older I get, the better I used to be” voor “my sweet Tee”.
Staat tegenover dat je er niet meer dan vijf Euro voor hoeft te betalen als je het koopt in mijn Winkel.

(goed, hè? ik doe weer eens aan koop-bij-mij-zelfpromotie)

Sociaal

‘Sociaal’ is niet mijn middelste naam.
Wat niet betekent dat ik niets ontleen aan aardig gedrag jegens *mij*. En wat ook al niet betekent dat ik niet in staat ben aardig te zijn tegen anderen.
Het gaat alleen niet altijd vanzelf. Terwijl ik er wel aan hecht. Des te mooier als het uit het hart komt, maar gewone beleefdheid is ook .. beleefd.

Zo vind ik dat je moet bedanken voor kadootjes en ook voor felicitatie-gelukwensen.
Voor mijn kadootjes heb ik intussen al bedankt. Nu voor de wensen.
Eerst maar eens hier (wat ik -slecht!- tot nu toe vergat). Dank jullie wel voor de aardige commentjes! Ze betekenden veel voor me!
Hyves deed ik al, zo’n beetje. Mogelijk sloeg ik iemand over. Idem twitter.
Vanochtend Facebook.

Nu nog reageren op
– ansicht van H. en ansicht van L.
– mail van E. en mail van E. (andere E.)
– e-card met excuses van V. omdat die een dag te laat aan me dacht

Geluiden

Ik hang in de stoel met een thriller.
Een gewone thriller. Omdat ik deel 3 van de Milennium-trilogie even uitstel. Als lekker hapje voor láter.

Opeens hoor ik een geluid. Knagen. Knabbelen.
Een kat? Zo klinkt het niet.
Ik kijk voorzichtig om de hoek in de keuken. Geen kat.
geluidIk luister nog eens goed.
Het komt uit deze hoek.

Het geluid, knagen, krabbelen – ik kan het niet goed determineren – gaat door. Tot ik ‘boe!’ zeg.pakketk
Waarna het snel weer hervat.
Tot ik er (stamp! stamp!) dichtbij ga staan.

Ik denk: een muis. Misschien wel meer dan 1. Of een rat. (aan meer dan 1 dáárvan wil ik niet eens denken)
Binnengehaald door Guus en laten ontsnappen.

O ja: die grote doos rechts is de helft van een nieuw caviahuis. Er staat een identieke doos in het halletje.
R. gaat het 1 dezer dagen opgewekt in elkaar zetten. Hij denkt dat het niet moeilijker kan zijn dan iets van Ikea.

Bloed

Mijn katten vechten soms.
Meestal met elkaar, een heel enkele keer met andere katten.
Wanneer ze gewond thuis komen troost ik ze en bevestig ik ze in de gedachte dat er héél gemene ándere katten zijn. Wat een boeven dat die mijn lieve kleine babypoesjes zo hebben toegetakeld.

Wanneer ik gisteravond thuis kom wachten Sammie en Guus me op.
Guus’z’n hoofdje zit onder het bloed dus houd ik de ‘gemene andere katten’-riedel en troost hem.
Vandaag is er nog steeds iets van dat bloed te zien.

bloed20-11

Alleen weet ik nu dat het niet zijn eigen bloed is

aha

Even inzoemen

rest

Kipjes

Laat het niet waar zijn! denk ik vanochtend wanneer alleen Femke en Bolletje komen eten.
Ik open het kippenhok. Tut zit op de stok en wil niet naar buiten.

Tien minuten later ijselijk gekrijs. Tut is naar buiten gekomen en kan haar vriendinnen niet vinden.
Die hádden geruststellend ‘kom maar, we zijn hier‘ kunnen zeggen (ik hoorde laatst dat kippen wel 75 verschillende teksten beheersen) maar de bitches eten geluidloos en zéér snel door. Wie met minder is, krijgt meer te eten.

Ik lok Tut die mee-eet (hè, hè) en later met Bolletje en Femke in de achtertuin rondscharrelt.

zon20-11

En kijk Femke eens lekker in de verse veertjes zitten.

kontje

Salomé

Omdat mijn verjaardag vorig jaar ‘niet zo leuk’ was stelde R. voor om dit keer naar de opera te gaan.
Salomé.
Dat leek me wel wat. Een vrouw die een man wil maar die man wil die vrouw niet en dan wil ze zijn hoofd op een zilveren schaal wat ze krijgt en dan kust ze het (kort samengevat).

Alleen waren de recensies zodanig dat R. en ik tijdens de tapas bij Frenzi tegen elkaar zeiden: hadden we die eerder gelezen dan hadden we geen kaartjes gekocht. Maar dat hadden we wel en we zaten op rij 1 in het midden. En er was geen pauze.
Het eerste deel vond ik niet leuk.
Niet alleen omdat het grof was. Veel (nare) seks zoals een hoop heren anaal met een dode man.
Het gedoe leidde af. Van de muziek. Die ik ervoer als een overweldigend niet te volgen massa.
En Strauss is geen Verdi en Salomé is geen gezellig zangspel maar er zitten wel lijnen in. En die kon ik niet volgen door teveel actie op het toneel.

Toen ging het doek even down en toen weer up en daarna werd het prachtig. Misschien een ietsje té kwa regie (nou – véél te).
Maar wat een muziek, wat een orkest, wat een zangers.

Na afloop klonk er een luid boegeroep ergens vanaf het eerste balkon. Wat wij die het wel mooi vonden moesten tegenwaarderen met luid applaus en ‘bravo!’ en ‘ja!’ en springen en dansen en handjes klappen en warme blikken in de orkestbak.
R. liep met me naar mijn auto en er waren veel emoties door te nemen maar ik wou/moest ook naar huis en ‘later’.

Eenmaal in de auto: Rob Trip. Een ingelast Radio 1 Journaal vanwege de niet-verkiezing van Balkenende tot president van Europa.
Rob Trip. Zomaar op de radio. In een Radio 1 Journaal. Schakelend tussen correspondenten en politiek verslaggevers en politici.
Ah! goeie ouwe tijd!

HP/De Tijd

Om een niet zo goede reden heb ik mij een maand geleden geabonneerd op HP/De Tijd.
Meteen maar voor een jaar.
Met het goede voornemen het blad itt vroeger VN inderdaad te gaan lezen.
Nee.
Op z’n best blader ik er doorheen.
Soms.
Dat was dus heel dom van me en ik moet het blad weer opzeggen.

Alsof dat nog niet alles was schrijft HP/De Tijd mijn abonnementsgeld 2x af.
Niet alleen op 21/10 € 10 voor een maand maar ook nog eens € 41,50 op 12-11 voor 3 maanden.

Een week geleden stuur ik de abonnementenadministratie een mail met alle exacte gegevens en een uiterst vriendelijke tekst:
“Ik begrijp dit niet.
Gaat het maandabonnement opeens over in een kwartaalabonnement?
Dat kan toch niet zomaar? Al was het maar omdat ik dan duurder uit ben.
Zoeken jullie het even uit?
Zou heel fijn zijn.
vriendelijke groet,”

Reactie: geen.
Ik krijg steeds méér spijt van dat abonnement.